Rozwój i wpadki gogli VR: Zawiła historia wirtualnej rzeczywistości

Wirtualna rzeczywistość: atrakcje Sega VR-1 i QuickTime z panoramami

W 1994 roku pozostałości po ambitnym projekcie przeniesienia w wirtualną rzeczywistość posiadaczy Segi Mega Drive stały się faktem w zupełnie innej odsłonie. Jako tzw. doświadczenie VR, odbywające się w salonach SegaWorld w Wielkiej Brytanii, Sega World Sydney oraz Joypolis Tokyo. Przypominało to nieco podróż Rollercoasterem, ale bez całych tych wielopiętrowych konstrukcji z rusztowań i szyn. Kilkanaście osób w jednym wagoniku, poruszanym siłownikami, z goglami VR na głowie obserwowała sekwencje z gry Dennou Senki Net Merc – uproszczonej do możliwości systemu Sega Model 1 (czyli grafika wektorowa z wypełnionymi powierzchniami, ale bez tekstur). Prawda, że cały ten wynalazek kojarzy się z kinem 5D?

Czy Apple ma cokolwiek wspólnego z wirtualną rzeczywistością? Właściwie niewiele, spoglądając na serie produktów wprowadzanych na rynek. Jest jednak jeden element, który przyczynił się do rozwoju VR i praktycznego zastosowania tej technologii. QuickTime VR posłużył do wyświetlania panoram i obrazów sferycznych, wyprzedzając tym samym epokę cyfrowej fotografii 360 stopni o przynajmniej dekadę. O ile QuickTime VR znalazł swoje zastosowania raczej w grach przygodowych, dając graczom ułudę swobody obserwowanie otoczenia oraz jako narzędzie do przechowywania i przeglądania zdjęć panoramicznych. O ile związki Apple’a z wirtualną rzeczywistością jak na razie są tylko wirtualne, to amerykańska korporacja inwestuje jak na razie swoje środki w rozwój AR i wykorzystanie tej technologii w urządzeniach mobilnych, np. do nawigacji.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• …
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• następna ›
• ostatnia »