Samsung Neo QLED 55QN91A - Test telewizora 4K z podświetleniem Mini LED, rozbudowanym Trybem Gry i systemem Tizen

Samsung Neo QLED 55QN91A - pokrycie barw sRGB, Adobe RGB oraz DCI-P3

Testy obrazu telewizora Samsung Neo QLED 55QN91A zostały podzielone na kilka głównych części. Pierwsza to sprawdzenie odwzorowania przestrzeni barw sRGB, Adobe RGB oraz kinowego DCI-P3, kontrastu statycznego, średniego błędu deltaE oraz luminancji czerni. W zależności od typu matrycy, w trakcie testów wartości bazowe udało się nieco skorygować, co pozytywnie wpłynęło na gammę oraz większą wierność reprodukowanych barw. Druga część testów skupiła się na luminancji w poszczególnych trybach pracy wraz z oceną nierównomierności podświetlenia. Trzecia i ostatnia część testów skupi się z kolei na kątach widzenia, opóźnieniu (input lag), smużeniu oraz poborze mocy w trybie czuwania, standardowym oraz przy maksymalnej jasności. Wszystkie testy zostały wykonane z użyciem kolorymetru X-Rite i1 Display Pro wraz ze stosownym oprogramowaniem.

Samsung Neo QLED 55QN91A: Pokrycie barw sRGB (Tryb Film): 99,8% przestrzeni sRGB przy całkowitej objętości wynoszącej 132,9%

Samsung Neo QLED 55QN91A: Pokrycie barw DCI-P3 (Tryb Film): 94,5% przestrzeni DCI-P3 przy całkowitej objętości wynoszącej 108,9%

Samsung Neo QLED 55QN91A: Krzywe korekcyjne matrycy w trybie Film:

W przypadku oglądania filmów czy seriali, zdecydowanie najlepszym wyborem będą tryby Film oraz FILMMAKER (w tym trybie wyłączone są wszelkie upłynniacze obrazu), które prezentują najbardziej wierne kolory względem tego, co chce przedstawić reżyser w swoich dziełach. Charakteryzują się one niższą luminancją w trybie SDR, jednocześnie są to najlepiej skalibrowane fabrycznie tryby. W przypadku trybów Dynamiczny, Standard oraz Naturalny, kolory są już dużo mocniej podbite, sprawiając wrażenie zauważalnie bardziej nasyconych. Kontrast tutaj także jest dużo bardziej podbity - już w domyślnych ustawieniach kontrast jest bardzo wysoki, co jest zawdzięczane działającemu trybowi lokalnego wygaszania (niemożliwego do wyłączenia przez użytkownika). Producent dodatkowo oferuje rozbudowane możliwości kalibracji obrazu (zarówno w trybie 2-punktowym jak i 20-punktowym) - profesjonalne firmy wykonujące takie kalibracje pod każdy tryb są w stanie bez problemu wyciągnąć jeszcze więcej możliwości z matrycy względem tego, co producent domyślnie oferuje. Mimo to w surowym stanie, tryby Kino oraz Filmmaker prezentują ponadprzeciętną jakość obrazu.

Błędy w odwzorowaniu kolorów w przestrzeni sRGB oraz DCI-P3 przed kalibracją (Tryb Film). deltaE dla sRGB wynosi 3,07 pkt, a dla DCI-P3 - 6,78 pkt.

Błędy w odwzorowaniu kolorów w przestrzeni sRGB oraz DCI-P3 po kalibracji (Tryb Film). deltaE dla sRGB wynosi 1,59 pkt, a dla DCI-P3 - 1,31 pkt.

Jeśli chodzi o luminancję w trybie SDR, to tryby Dynamiczny, Standardowy oraz Naturalny są w stanie wyciągnąć zdecydowanie ponad 1000 nitów, przy czym prym tutaj wiedzie najbardziej "dopakowany" tryb Dynamiczny, przekraczający szczytowo nawet 1600 nitów. Sam jednak nie polecam korzystanie z niego - to jeden z tych trybów, które przede wszystkim mają zrobić ogromne wrażenie na potencjalnym kliencie w sklepie, nie patrząc, że treści wideo nie prezentują w rzeczywistości takiej jakości, jaką chciałby zaprezentować reżyser. Tutaj mamy dostać przede wszystkim ekstremalnie nasycone (a właściwie przesycone) kolory oraz mocno podbity kontrast. Co ciekawe, po ręcznej kalibracji kolorów oraz poprawie balansu bieli wraz z gammą, oprogramowanie w trybie Film bez problemu podawało kontrast dochodzący do nieskończoności oraz luminancję czerni na poziomie 0 nitów, a więc tak jak w OLED-ach. Oczywiście nadal mowa o testach prezentujących bardziej syntetyczne możliwości. Wszystko ostatecznie zależy od treści, jakie oglądamy na telewizorze. W wielu materiałach jakość obrazu będzie w rzeczywistości reprezentowała poziom OLED. W najbardziej wymagających scenariuszach (dosyć rzadko jednak spotykanych), gdzie czerń otaczana jest odrębnymi źródłami światła, nie da się całkowicie usunąć efektu aureoli (jasnej poświaty wokół takiego obiektu). Całkiem nieźle wypada także równomierność podświetlenia (nastąpiła poprawa względem QLED-ów poprzednich generacji, ale do OLED jeszcze trochę brakuje), a backlight bleeding jest niemalże niezauważalny, niezależnie czy korzystamy ze sprzętu jak z klasycznego TV, czy bardziej jak z monitora po podłączeniu komputera. 

Równomierność podświetlenia - kliknij, aby otworzyć screen w wyższej rozdzielczości.

W trybie HDR, luminancja jest ściśle uzależniona od materiału źródłowego. Do reklamowanych 2000 nitów nigdy nie udało się dobić - w filmach z płyt Ultra HD Blu-ray, które zostały przygotowane z luminancją sięgającą 4000 nitów, faktyczna jasność na Samsungu Neo QLED 55QN91A dochodziła do okolic 1500 nitów. W zdecydowanej większości treści 4K HDR, przygotowywanych pod 1000 nitów, luminancja sięgała zazwyczaj tego maksymalnego poziomu. W połączeniu z wysokim kontrastem oraz dobrym poziomem czerni, oglądanie materiałów 4K sprawiało mnóstwo frajdy, choć zdarzały się miejsca z naprawdę sporymi rozbłyskami światła, które zwłaszcza w zacienionym pomieszczeniu potrafiły oślepić.

Niezauważalny backlight bleeding matrycy VA.

Przy jasnych elementach umieszczonych wokół czarnego tła, szybko zauważymy efekt "aureoli", gdzie niewielki obszar wokół jasnego elementu zostaje rozjaśniony - to najczęściej widoczny przykład wciąż nieperfekcyjnie działającego algorytmu lokalnego wygaszania, związanego ze zbyt małą liczbą niezależnych stref wygaszania.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »