Recenzja gry Elex II – ch... ałowo, ale stabilnie, czyli na Magalanie bez większych zmian. Czy to jednak aby na pewno źle?

Kiedy w 2017 roku debiutował pierwszy Elex, byłam nim mocno zainteresowana. Nie ze względu na dotychczasowy, niemal legendarny dorobek studia Piranha Bytes, a raczej z uwagi na tematykę, jaką Elex miał poruszać. Technologia egzystująca tuż obok magii? Zwaśnione frakcje na obcej planecie? Wszystko to brzmiało dla mnie wystarczająco ciekawie, by sięgnąć po tytuł już w pierwszych dniach po jego premierze. Niestety, ostatecznie od pierwszego Eleksa trochę się odbiłam. Zbyt płytka historia bez większych "zrywów" fabularnych, doprowadzające do szewskiej pasji mechaniki oraz technologiczne zacofanie sprawiło, że pierwszy Elex nie był tak smakowitym kąskiem, na jaki liczyłam. Kiedy jednak pojawiły się pierwsze informacje na temat sequela, nadzieja ożyła na powrót. Czy i tym razem skończyło się na rozczarowaniu? Odpowiedź na te oraz wiele innych pytań znajdziecie w niniejszej recenzji.

Autor: Ewelina Stój

Na początku wybaczcie, że na recenzję Eleksa II na PurePC musieliście poczekać kilka dni dłużej. Po drodze przydarzył mi się bowiem urlop. Mam jednak nadzieję, że niniejsza recenzja będzie przynajmniej wystarczająco wnikliwa, byście mogli wyciągnąć z niej jeszcze więcej, niż to, co dotąd zostało napisane w recenzjach konkurencyjnych serwisów. Zacznijmy więc od ogółów, by przejść do szczegółów. Otóż jeśli dotąd szalenie dobrze bawiliście się w pierwszym Eleksie, nawet jeśli nieco drażniły Was rozwiązania rodem z lat 90. ubiegłego wieku, to Elex II będzie strzałem w dziesiątkę. Chciałoby się rzec - kupować, dalej czytać nie trzeba. Jeśli jednak liczyliście na to, że tegoroczny sequel w końcu zapewni Wam gamingowe doświadczenia na miarę XXI. wieku (grafika rodem z gier AAA, wartka akcja, niecodzienne, wciągające zadania, zapadający w pamięć bohaterowie) to... po prostu sobie darujcie. Elex II to sporo unowocześnień, ulepszeń, szlifów względem "jedynki", ale to wciąż średniawka. Mocna, ale średniawka. Jeśli miałabym wystawić Eleksowi II ocenę w skali 1-10 byłaby to mocna szóstka, czy też takie tam 6,5.

Pierwszy Elex miał potencjał, którego do końca jednak nie wykorzystał. Czy Elex II naprawi wszystkie bolączki "jedynki" i nareszcie stanie się grą, o której prędko nie zapomnimy? Przekonajcie się, czytając naszą recenzję. 

Elex vs Elex II - czy gra przejdzie tę samą ścieżkę rozwoju co Wiedźmin? Wspominamy część pierwszą i zapowiadamy drugą

Nie wątpię, że gdybym była wielką fanką tytułów takich jak Gothic czy Riesen (czy innych RPG z tak zwanego nurtu eurojank), to ocena podskoczyłaby do 7 (fan więcej wybacza). Mocna szóstka jest jednak wynikiem możliwie obiektywnym, jest średnią wyciągniętą ze wszystkich możliwych aspektów nowego Eleksa. Bo choć wiele elementów gry potrafi przykleić nas do monitora na długie godziny (m.in. dlatego, że świat co kilka metrów wyzwala nowe przygody i zadania), to na podstawie Eleksa II można by także przy okazji napisać podręcznik z poradami dotyczącymi tego, jak NIE robić gier. Zanim przejdziemy do szczegółów, słowem przedłużonego wstępu wspomnę jeszcze tylko, jakie pozytywne zmiany spotkają w gracza już w pierwszych godzinach zabawy. Przede wszystkim rozpoczynając grę zauważymy, że Elex II proponuje nam gameplay na jednym z czterech poziomów trudności, w tym na poziomie zatytułowanym jako "Opowieść". To dobry znak dla tych osób, które nie są miłośnikami ustawicznego kopania w kalendarz przez głównego bohatera. Kolejnym dobrym znakiem jest możliwość przypisania do akcji własnych klawiszy, co w "jedynce" było niemożliwe, a przez to szalenie frustrujące. Wciąż jednak niestety musimy chować broń, aby zebrać np. loot po zabitym wrogu.

Ucieszyć powinniśmy się także na odczuwalnie przyjaźniejszy system walki (zwłaszcza po rozwinięciu drzewka umiejętności) i generalnie poruszania się. Ale choć jest lepiej, to... mogłoby być jeszcze lepiej. W poruszaniu się bohaterów dalej czuć, że nie wyjęli oni drewnianego (drewno - słowo klucz) kija z czterech liter. Podobnie ma się rzecz z grafiką - jest mianowicie lepiej niż w "jedynce", jednak na pierwszy rzut oka raczej nie zgadlibyśmy, że obie części dzieli 5 technologicznych lat. Grając w Elex II miałam chwilami takie samo wrażenie, jak w trakcie ogrywania "jedynki". Zastanawiałam się mianowicie, czy deweloperzy celowo nie zaimplementowali w grze przestarzałych mechanik, które są swoistą wizytówką Piranha Bytes. No bo skoro studio od lat ma swoich wiernych fanów, to ktoś takie drewniane podejście musi przecież lubić (albo przynajmniej mu ono nie przeszkadza). Gdy jednak natrafiałam na kolejne elementy gry, których wcale nie zrealizowano lepiej niż przed pięcioma laty, wrażenie to znikało. Jako przykład mogę podać chociażby dobrze zapowiadającą się fabułę (bardziej wciągającą i dynamiczną), która to jednak mniej więcej w połowie głównego wątku zrobiła się powtarzalna, a czasami wręcz mecząca. Nie wspominając o zakończeniu. Ale po kolei...

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »