Testuję fotel biurowy Mozos Ergo-C. Dobrze wykonany i ergonomiczny, ale czy wygodny i warty polecenia? Sprawdzam

Mozos Ergo-C - użytkowanie

W tym miejscu warto rozpocząć od kwestii wymiarów poszczególnych elementów fotela, bo w praktyce mają one realny wpływ na to, czy będzie on wygodny zarówno dla osób wysokich, niskich, szczupłych i bardziej puszystych. Rzecz jasna na niektóre wymiary wpływ ma regulacja. Zatem w praktyce wygląda to następująco. Maksymalna wysokość fotela od podłogi do szczytu zagłówka wynosi około 145 cm, przy czym zaznaczyć należy, że jest to wartość podana z maksymalnie podniesionym zagłówkiem i oparciem ustawionym do pionu. Minimalna wysokość fotela, tym razem z maksymalnie obniżonym zagłówkiem, wynosi 118 cm (różnica 27 cm). Jeśli ktoś nie chce korzystać z zagłówka (a niekiedy ma to sens), to wysokość całkowita fotela wynosi od około 93,5 w najniższym położeniu do 105,5 cm w najwyższym.

Znacznie ważniejsza jest wysokość, na której znajduje się siedzisko. W końcu chyba nikt nie lubi, siedzieć w taki sposób, że nogi zwisają z fotela i nie dosięgają do podłogi. Ma to znaczenie, jeśli z fotela będzie korzystać dziecko lub inna niewysoka osoba. Zatem siedzisko w najniższym położeniu znajduje się około 49 cm nad podłogą, a w najwyższym 61 cm (różnica 12 cm). Osobiście nie mogę potwierdzić, czy te 49 cm wystarczy, by niskie osoby lub trochę starsze dzieci mogły wygodnie siedzieć, opierając nogi na podłodze. Mogę jednak stwierdzić, że dla mnie (wzrost 184 cm) maksymalna wysokość siedziska wynosząca 61 cm, jest za duża. Przy takim ustawieniu sięgam do podłogi przednią częścią stopy, ale piętami już nie (są jakieś 2-3 cm ponad). Nie sprawdzałem tego na odpowiedniej grupie osób o różnym wzroście i masie ciała, ale uważam, że fotel będzie wygodny dla osób o wzroście nawet 195 cm (może więcej).

Kolejną ważną kwestią jest szerokość i głębokość siedziska oraz szerokość i wysokość oparcia. Oba te elementy mają zaokrąglony (wygięty) kształt, ale można przyjąć, że w przybliżeniu, nie licząc twardych, brzegów siedzisko ma około 50 cm szerokości i 51 cm głębokości (lub jak kto woli długości), natomiast oparcie ma 46 cm szerokości i 55 cm wysokości. Tak jak wspomniałem, ja mam wzrost 184 cm i masę ciała około 75 kg, więc dla mnie oba te elementy były bardzo wygodne. Podczas siedzenia miałem jeszcze około 2-3 cm wolnego miejsca po obu stronach nóg / bioder, a po obu stronach pleców nawet więcej: około 4 cm. W czasie korzystania z fotela Mozos Ergo-C odnoszę wręcz wrażenie, że jest on niemal skrojony pod moją budowę ciała, a najbardziej chwalę sobie dopasowanie lędźwiowej części oparcia do moich pleców. Pod tym względem trafiłem idealnie. Dla siebie nie potrzebowałem zmieniać niczego, ale to nie oznacza, że sytuacja będzie wyglądać równie dobrze dla innych osób. Dlaczego?

Jak już wspomniałem wcześniej fotel Mozos Ergo-C ma siedzisko, oparcie oraz zagłówek wykonane z elastycznej siatki, w której przeplatają się zarówno pasma tekstylne, jak i gumowe. Dzięki temu zapewniony jest efekt miękkiej amortyzacji. Moim zdaniem to zaleta, bo oparcie i siedzisko świetnie dopasowują się do kształtów. Jeśli trzeba, to uginają się mocnej lub słabiej, ale cały czas zapewniają uczucie przyjemnej sprężystości. W przypadku siedziska większych problemów nie widzę, no może poza brakiem możliwości jego wysunięcia. Natomiast w przypadku oparcia koniecznie trzeba wspomnieć o tym, że nie można liczyć na żadną regulację podparcia lędźwiowego. Dla mnie to nie był problem, bo zupełnym przypadkiem domyślna krzywizna i sprężystość siatki idealnie trafiły w moje potrzeby. Jeśli jednak ktoś woli mieć podparcie lędźwiowe trochę wyżej, niżej, głębiej, płycej lub po prostu w innym kształcie, to cóż, tutaj go nie znajdzie. Osobiście uważam, że ten fotel jest bardzo wygodny i myślę, że będzie wygodny dla wielu innych osób, ale możliwe, że nie dla każdego. Jak napisałem już wcześniej, opacie ma regulowaną sprężystość. Jeśli ktoś nie chce go blokować, to może się “pobujać” do tyłu i przodu. Natomiast miejsca blokowania są trzy. Kąt pochylenia mogę podać z dokładnością do kilku stopni, bo oparcie jest zakrzywione, ale można założyć, że jest to: pion (0 stopni odchylenia), 10 stopni oraz 25 stopni. Trzy pozycje blokowania to moim zdaniem trochę za mało. Myślę, że 5 byłoby OK.

Zagłówek ma szerokość 29 cm i wysokość około 15 cm (licząc pełną krzywiznę, wychodzi około 22 cm). Sytuacja wygląda tak, że można go przesuwać w pionie o około 5 cm, ale oprócz tego można go unosić na krótkim ramieniu, więc łączny zakres regulacji zagłówka wynosi około 11 cm, czyli całkiem sporo. Można go bez problemu umieścić za szyją lub głową, w zależności od upodobań. Ponadto jeśli to ramię ustawimy poziomo do przodu, to tak naprawdę wysuwamy podgłówek (przysuwamy go bliżej głowy) o około 6 cm. Rzecz jasna jest też możliwe ustawienie kąta jego pochylenia. Regulację przesuwną (5 cm) można wykonać łatwo jedną ręką, natomiast obrót ramienia wymaga raczej użycia obu rąk, bo trzeba zwolnić blokadę, a przy okazji opór jest odczuwalnie większy.

Na komfort używania fotela mają też bezpośredni wpływ podłokietniki. Tutaj widoczne i odczuwalne są pewne zalety, ale też wady. Pochwalić należy przede wszystkim to, że podłokietniki można podnieść (a w zasadzie przekręcić) tak, aby usunąć je całkowicie spod rąk. Po prostu należy obrócić je do pozycji pionowej, w której cofają się aż za oparcie. W takim przypadku nie przeszkadzają podczas siadania od boku i wsuwania fotela pod biurko. Drugą zaletą jest możliwość regulacji ich położenia. Można je niezależnie rozsunąć o około 5,5 cm (cztery skoki), więc ich realna długość waha się w przedziale od około 42 do 47,5 cm. Kąt pochylenia podłokietników można regulować płynnie. Nie ma tutaj żadnych skoków, ale opór jest na tyle duży, że nie opadają nawet jeśli położy się na nie ręce (no, chyba że ktoś się mocniej oprze). Jakie są więc wady? Otóż miejsca do oparcia łokci mają 25 cm długości i nie są co prawda całkiem twarde, ale nie są też miękkie, co niestety może powodować pewien dyskomfort po dłuższym czasie opierania, zwłaszcza jeśli ktoś ma “kościste” łokcie. Oprócz tego położenia podłokietników nie można regulować na boki (wysunąć), więc jeśli wolisz trzymać łokcie szerzej lub węziej, to cóż… Twoja strata. Dodam jeszcze, że całkowicie obniżone podłokietniki są umieszczone na wysokości około 20 cm ponad siedziskiem i 70 - 82 cm nad podłogą.

Cała konstrukcja jest dobrze wykonana. Drobne luzy czuć tylko na podłokietnikach i częściowo na zagłówku, ale tylko na tych pierwszych bywają one słyszalne od czasu do czasu. Mimo że większość materiałów to tworzywa sztuczne, sprawiają one wrażenie solidności. “Srebrne” plastiki są pomalowane równomiernie. Stylistyka zdecydowanie nie jest tak odjechana, jak w fotelach gamingowych, ale konstrukcję można określić jako umiarkowanie elegancką i stonowaną. Jednak w mojej ocenie nie to jest najważniejsze. Zdecydowanie bardziej liczy się realny komfort długiego siedzenia, wytrzymałość szkieletu i mechanizmu, ergonomia oraz trwałość. Ostatniej z tych cech potwierdzić nie mogę, bo musiałbym używać fotela Mozos Ergo-C długimi miesiącami lub nawet latami. Jednak wygoda i ogólna solidność są zdecydowanie na plus. No… może poza podłokietnikami.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• następna ›
• ostatnia »