Recenzja Razer Deathstalker V2 PRO TKL - Bezprzewodowa klawiatura mechaniczna z cichymi przełącznikami

Test Razer DeathStalker V2 PRO TKL - Przełączniki i podświetlenie

Razer DeathStalker V2 PRO TKL korzysta z nisko-profilowych przełączników Razer Low-Profile Red, podobnie jak wszystkie kolorystyczne odpowiedniki, charakteryzujących się wybitnie liniową pracą. Dostępna jest jednak jeszcze wersja Purple o wyraźniejszym skoku i słyszalnym kliku. W opisywanym przypadku punkt aktywacji zgodnie z oczekiwaniami jest niewyczuwalny, dystans aktywacji wynosi zaledwie 1,2 mm, podczas gdy wymagana siła nacisku to 45 gramów. Wypisz wymaluj typowy przedstawiciel Red-ów. Zastosowane switche są wariantem optycznym tzn. rejestracja znaku następuje w momencie przecięcia wiązki światła, co zastępuje fizyczne elementy konstrukcji, ale przełącznik ciągle posiada w sobie również praktycznie niesłyszalny mechanizm sprężynowy. Nadmieńmy, że switche optyczne powinny być trwalsze od całkowicie mechanicznych, wszak komponentów mogących ulec uszkodzeniu jest zwyczajnie mniej.

Czas bliżej przyjrzeć się nakładkom. Ich konstrukcja również jest nisko-profilowa, a ponieważ klawiatura została wykonana w formacie TKL, przyciski osadzono dość blisko siebie. Użytkownicy z naprawdę grubymi palcami powinni więc poszukać modelu ze standardowymi nakładkami. Wszystkie klawisze w Razer DeathStalker V2 PRO TKL wykonano z materiału ABS, natomiast grawerunek na lakierowanej powierzchni zrobiono laserowo. Klasowa konkurencja stosuje przeważnie PBT połączone z metodą duble-shot, technikę gwarantującą znacznie większą wytrzymałość na czynniki zewnętrzne. Tutaj decyzję producenta można częściowo tłumaczyć wybraniem materiału o niższej wadze, istotnej w przypadku low-profile. Klawisze mają delikatnie wyczuwalną fakturę, jak również są delikatnie wklęsłe, okazując bardzo przyjemnymi w dotyku. Nakładki nie zbierają odcisków palców, czego nie można napisać o obudowie. 

Czytelność wygrawerowanych znaków nie wzbudza zastrzeżeń, pomimo iż grubość czcionki jest znacznie mniejsza niż stosuje Corsair czy SteelSeries. Większość nadruków wycentrowano ku górze, poprawiając stylistykę urządzenia, dodatkowo podkreśloną małymi literami. Dużym plusem Razer DeathStalker V2 PRO TKL jest klarowność luminacji Razer Chroma RGB, a także brak większych wycieków podświetlenia widocznych na korpusie. Wygląda to bardzo estetycznie, zwłaszcza że wszystkie znaki są poprawnie doświetlone. Kolor biały nie posiada żadnych nalotów, różowego czy błękitnego, co niestety bywało częstym zjawiskiem w przypadku przełączników Cherry. Podświetlenie Razer Chroma RGB oprócz bardzo dobrej reprodukcji kolorów, zapewnia także szereg najróżniejszych efektów. Większe klawisze m.in. Shift, Enter, Spacja oprócz trzpienia posiadają jeszcze boczne stabilizatory, zapewniające im pewniejsze osadzenie w slotach. Caps Lock jako jedyny otrzymał zamiast nich druciki, bowiem producent miałby problem z upchnięciem tutaj pełnowymiarowych stabilizatorów. 

Przełączniki zastosowane w klawiaturze Razer DeathStalker V2 PRO TKL, mimo bardzo dużego trzonu, trochę się jednak bujają, aczkolwiek większość użytkowników nie będzie zwracała uwagi na takie zjawisko. Osobiście również nie miałem z tym problemu, ponieważ większość modeli z jakimi codziennie obcuję zachowuje się podobnie. Bujanie w opisywanym przypadku jest zresztą mniejsze niż w typowych urządzeniach z wysokimi nakładkami. Ergonomia pracy generalnie okazuje się bardzo dobra - pisanie dzięki niskiemu skokowi jest wygodne, a mniejszy czas reakcji procentuje zwłaszcza w grach. Co więcej, Razer Low-Profile Red działają ciszej od typowych mechaników, pomimo braku nasmarowania stabilizatorów oraz otwartej konstrukcji tzn. przełączniki wystają bezpośrednio z korpusu. Zawdzięczamy to między innymi silikonowym podkładkom w przełącznikach, które troszeczkę tłumią dźwięki wychodzące ze switcha. 

Razer DeathStalker V2 PRO TKL może pracować w trzech trybach - kablowym (USB) oraz bezprzewodowych (2.4 GHz / Bluetooth). Najciekawszy jest oczywiście HyperSpeed 2.4 GHz realizowany za pomocą dołączonego adaptera, który działa znakomicie i zapewnia bardzo niskie opóźnienia, gdzie różnice względem połączenia kablowego są niewyczuwalne. Problemów z połączeniem nie uświadczyłem, nawet kiedy nadajnik podpiąłem do tylnych portów komputera i siedziałem 3-4 metry od monitora. Akumulator o pojemności 4200 mAh jest wbudowany, ładowany poprzez podpięcie kabla USB. Razer DeathStalker V2 PRO TKL z ustawieniem 100% jasności pozwalał pracować przez około 4 dni po 8 godzin, natomiast przy 50% intensywności luminacji ponad 6 dni. Bateria przy 100% jasności luminacji bez wygaszania wystarcza na 24 godziny. Wyniki całkiem niezłe, zwłaszcza że mówimy o modelu z przełącznikami optycznymi, niemniej ładowanie mogłoby trwać krócej, bo tankowanie do pełna zajmuje 4-5 godzin. Poza tym, czasami wskaźnik baterii w oprogramowaniu Razer Synapse potrafi nieco wariować, podając różne wartości przed i po odpięciu kabla. 

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• następna ›
• ostatnia »