DFI i Foxconn - pojedynek na szczycie

DFI LANParty LT X38-T2R

To już ostatnia płyta dzisiejszego testu. Oparta o „najlepszy” w tej chwili chipset Intela – X38. Współpracuje z pamięciami DDR2, więc będziemy mogli się przekonać jak sobie radzi ten chipset w porównaniu z P35 w tych samych warunkach.

Pudełko jest raczej standardowych rozmiarów. Nic dziwnego, gdyż jest to „tańsza” wersja płyty LANParty – LT. Pełen wypas producent przewidział w wersji UT, gdzie chłodzenie płyty jest dużo bardziej rozbudowane, niż w tym przypadku. Oczywiście za większe pieniądze, dlatego skupimy się na tańszym odpowiedniku.

W tym przypadku producent powrócił do zielonej kolorystki złącz osadzonych na czarnym PCB. Osobiście dużo bardziej pasuje mi ten odcień niż pomarańcz, lecz są gusta i guściki, dlatego nie będziemy dyskutować na ten temat.

Jak widzimy, cała przestrzeń PCB jest wypełniona po brzegi i nie ma tutaj mowy o marnowaniu przestrzeni na cokolwiek. Płyta zaraz po zakupie jest pozbawiona chłodzenia mostka północnego, które podobnie jak w przypadku płyty LP 680i, musimy zamontować sobie sami, ale o tym trochę później.

Trzy sloty PCI-e 16x to raczej standard dla X38. Dwa z nich pracują z pełną prędkością 16x i w nich możemy zbudować pełnowartościowe CrossFire. Trzeci slot (środkowy) pracuje jedynie z prędkością 4x i możemy w nim obsadzić dodatkową kartę – w założeniu może ona być odpowiedzialna za obliczenia fizyki w grach lub obsługiwać dodatkowe monitory. Niestety, gdy obsadzimy kartę graficzną w górnym slocie, automatycznie pozbywamy się możliwości korzystania z jedynego złącza PCI-e 1x na płycie (tak na marginesie, jaki procent użytkowników z niego korzysta?).

W prawym dolnym rogu umieszczono aż osiem portów SATA 2.0, ustawionych poziomo do PCB, co jest bardzo wygodne. Nie zapomniano również o bardzo znanych i przydatnych przyciskach POWER/RESET, brakuje jedynie jeszcze jednego od resetu biosu. Standardowo już znajduje się wyświetlacz kodów POST oraz głośniczek systemowy. Niewielki radiator mostka południowego wystarcza w zupełności do codziennej pracy.

Dzięki cyfrowej sekcji zasilania, wolna przestrzeń wokół socketu jest dość spora i pozwala użytkownikowi na montaż dosłownie dowolnego chłodzenia. Wszystko dzięki cyfrowej sekcji zasilania, która nie wymaga już sporej ilości kondensatorów oraz cewek wystających z PCB. Wszystko, co jest potrzebne, ukryto pod dość sporym radiatorem, który znajduje się zaraz przy lewej krawędzi płyty.

Jak już wspominaliśmy wcześniej, płyta dociera do klienta bez założonego systemu chłodzenia. Radiator, który jest dostarczany wraz z płytą, jest niemal identyczny z tym, który widzieliśmy już podczas testu DFI LANParty 680i. Jednakże teraz zamiast mocowania na haczyki, mamy zwykłe plastikowe kołki. Mimo to montaż jest i tak trudny – w naszym przypadku musieliśmy użyć dość sporego wysiłku we wciśnięcie ich do płyty głównej, lecz potem radiator trzyma się bardzo mocno. W komplecie znajduje się również mała tubka pasty termoprzewodzącej.

Tym razem producent postarał się bardziej i spód radiatora wygląda lepiej niż ostatnio. Powierzchnia jest gładka i bez żadnych wad.

Pasta, którą dostarcza producent wraz z płytą, ma bardzo gęstą konsystencje i na prawdę trudno ją rozprowadzić. Radzilibyśmy zastosować inna pastę, ta raczej nie nadaje się do niczego.

Tak prezentuje się radiator już po zamontowaniu. Dodatkowo dla zwiększenia efektywności chłodzenia, możemy zamontować wentylator 50x50, lecz myślę, że nie ma takiej potrzeby.

W tym wypadku możemy mówić o dużej skromności. Jedynie porty PS/2, USB 2.0, FireWire oraz 2x LAN. Wspomniany wcześniej radiator sekcji zasilania znajduje się tak blisko krawędzi płyty, aby mógł pewne ilości ciepła wyrzucać poza obudowę.

DFI od dłuższego czasu wyprowadzenia karty dźwiękowej umieszczało na osobnej płytce PCB montowanej dodatkowo pomiędzy portami na tylnym panelu. Tym razem popularny karajan wyewoluował i powiększył swoje rozmiary. Jego umieszczenie również uległo zmianie i tym razem montaż przebiega przy slotach PCI. Dość specyficznie wygląda jedynie kabel łączący dodatkową płytkę z płytą główną, na pewno nie pasuje do wyglądu całej płyty!

Jeżeli chodzi o akcesoria, to nie jest tutaj dużo lepiej, niż w przypadku P35 DARK. Jedynie jeden kabel SATA więcej.

Specyfikacja

Bios

• FSB: 200 - 700 MHz
• Pamięć: DDR2 – 200/667,800; 266/667,800,1066/; 333/667,800,1066
• CPU VID Control: 0,44375V – 1,6 V
• CPU VID Special Ad: 100,23% - 130%
• Vdimm: DDR2 1,710V – 3,040V
• NB Core Voltage: 1,265V – 2,040V
• SB Core/CPU Pll Voltage: 1,51V – 2,38V
• CPU VTT: 1,211V – 1,805V
• Clockgen Voltage Control: 3,45V – 3,85V

Skoro mamy doczynienia z prawie najlepszą płytą w ofercie DFI, nie ma tutaj mowy o jakiś uchybieniach. BIOS, jeżeli chodzi o kwestię overclockingu, jest najbardziej rozbudowanym BIOSem, jaki kiedykolwiek tylko miałem okazję oglądać. Na szczególną pochwałę należą się opcje dotyczące ustawień pamięci, co daje wymierne rezultaty, ale o tym wspomnimy w podsumowaniu. ;)

Oprogramowanie

Nie będziemy rozpisywać się ponownie nad dołączonym na płycie CD Smart Guardianie, jest on identyczny jak w przypadku P35 DARK.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• następna ›
• ostatnia »