Przegląd procesorów graficznych firmy Nvidia

GeForce FX

Piąta generacja układów graficznych z serii GeForce w pełni wspierała nowe biblioteki DirectX 9.0, które wprowadzały dalsze ulepszenia poprzez nową technologię Shader Model 2.0. GeForce FX był pierwszym układem który wspierał sprzętowo Shader Model 2. W porównaniu do swojego poprzednika nowy układ współpracował z pamięciami DDR, DDR2 i GDDR3 (podczas gdy GeForce 4 wspierał tylko SDR i DDR) oraz posiadał nową 256 bitową szynę danych do komunikacji z nowymi typami pamięci (128 szyna danych była wąskim gardłem jeżeli chodzi o przepustowość pamięci). W porównaniu do swojego poprzednika układ GeForce FX (w najmocniejszej wersji) posiadał aż 3 jednostki VS, 8 jednostek PS, 8 jednostek TMU i 8 jednostek ROP, podczas gdy GeForce 4 posiadał tylko 2 jednostki VS, 4 jednostki PS, 8 jednostek TMU i 4 jednostki ROP. Miało to bezpośrednie przełożenie na wydajność układu GeForce FX, która była prawie dwukrotnie większa niż wydajność GeForce 4.

GeForce FX był również pierwszym układem, który współpracował z nową szyną danych – PCI-Express, jednak firma Nvidia wypuściła tylko dwie wersje takiego układu (GeForce PCX 5900 oraz GeForce PCX 5950), ze względu na brak przełożenia na wydajność pomiędzy AGP 8x a PCI-E. Układ został wykonany w nowym procesie technologicznym 130 nm. Historia GeForców FX, a w szczególności „legendarnego” modelu 5200 powinna być wam doskonale znana. Do dziś uważa się to za wielką wtopę „zielonych”, szczególnie w obliczu konkurencji ze strony ATI Radeon 9800 Pro.

GeForce 6

Szósta już generacja układów serii GeForce wspierała Vertex i Pixel shadery w wersji 3.0, uwzględniając w ten sposób wymagania biblioteki DirectX 9.0c. Posiadała również pełne wsparcie dla OpenGL 2.0, w porównaniu do GeForce FX gdzie tylko wybrane modele obsługiwały tę wersję OpenGL. Ważną nowością w nowym GPU było PureVideo, technologia związana z przetwarzaniem wideo, która obsługiwała nowe formaty obrazu, min. wysokiej jakości kodeki H.264, VC-1, WMV i MPEG-2 redukując jednocześnie udział CPU oraz zmniejszając zużycie energii. Subpixelowy proces umożliwiał skalowanie obrazu wideo do możliwie największego rozmiaru przy uzyskaniu najwyższej jakości za pomocą specjalnego oprogramowania.

Nvidia jako pierwsza wprowadziła do nowego układu obsługę Shader Model 3.0, który był rozszerzeniem Shader Model 2.0 min. o nowy standard 32 bitowy zmienno-przecinkowej precyzji (FP32) oraz dynamiczne rozgałęzianie zwiększające efektywność i długość trwania cieni (shaderów). Dzięki temu GeForce 6 odczuwalnie zyskał na wydajności. Najważniejszą innowacją nowego układu było wsparcie dla technologii SLI, która umożliwiała łączenie dwóch takich samych kart graficznych GeForce 6. Sterowniki do układów balansowały równomiernie wykorzystanie dwóch układów jednocześnie. Technologia SLI jest dostępna wyłącznie dla platformy ze złączami PCI-Express.

Kolejną nowością była technologia IntelliSample 4.0, która umożliwiała 16 krotne filtrowanie anizotropowe, rotacyjną siatkę antyaliasingową oraz antyaliasing przezroczystych powierzchni.
GPU GeForce 6 obsługiwał również nowy typ pamięci GDDR3 oraz posiadał 2 razy więcej jednostek VS, PS, TMU i ROP niż jego poprzednik (odpowiednio 6,16,16,16). Niewątpliwy sukces marketingowy odniósł układ GeForce 6600, który był okrojoną wersją układu 6800, ale dzięki niezłemu stosunkowi wydajności do ceny oraz nieprzeciętnym możliwościom modowania zyskał ogromną rzeszę użytkowników.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »