TP-Link M7350 - Test mobilnego routera dla podróżników

TP-Link M7350 - Interfejs konfiguracyjny

Na szczęście główny interfejs konfiguracyjny testowanego TP-Linka nie jest aż tak ubogi w funkcje, jak to, czego mogliśmy dokonać za pomocą głównego wyświetlacza i przycisków. Po przejściu pod adres IP przydzielony nam przez serwer DHCP routera po połączeniu się z siecią Wi-Fi lub pod ten domenowy https://tplinkmifi.net naszym oczom ukaże się panel logowania wraz z podstawowymi informacjami o konfiguracji. Domyślne hasło do konta administratora (można je znaleźć w instrukcji) jest banalne wręcz do odgadnięcia przez niepożądanego użytkownika, więc zalecamy je natychmiast zmienić.

Po zalogowaniu otrzymamy dostęp do panelu administracyjnego. Interfejs graficzny jest bardzo prosty w obsłudze i utrzymany w kolorach przypominających to, co możemy zobaczyć w najnowszej edycji firmware ostatnich modeli routerów TP-Linka. Układ został jednak nieco zmieniony i tak logotypy poszczególnych pozycji menu umieszczono w górnej belce GUI.

Na głównej części widnieją informacje na temat połączenia internetowego, sieci Wi-Fi oraz statystyk dotyczących transferu danych. Przydałyby się natomiast dodatkowo jakieś dane co do tego, jakie jest wykorzystanie karty microSD (o ile jest obecna).

Użytkownicy, którzy nie chcą zaprzątać sobie głowy zgłębianiem zaawansowanych zagadnień sieciowych mogą, w celu szybkiej konfiguracji, skorzystać ze stosownego kreatora. Składają się na niego podstawowe ustawienia połączenia internetowego oraz sieci bezprzewodowej.

Dobrym pomysłem jest umożliwienie podglądu, redagowania czy zarzadzania ustawieniami SMSów z karty SIM. Co ciekawe, krótkie wiadomości tekstowe będziemy mogli podejrzeć nawet wtedy, gdy karta SIM jest wyjęta z routera.

No i wreszcie zakładka opcji zaawansowanych. Umożliwia ona konfigurację połączenia internetowego (praktycznie te same opcje, które widzieliśmy w kreatorze konfiguracji), nieco bardziej rozszerzone ustawienia sieci Wi-Fi obejmujące WPS czy filtrowanie hostów po ich adresie MAC, a także serwera DHCP wbudowanego w router. Ale zaraz, czegoś tu chyba brakuje? W panelu konfiguracyjnym nie odnajdziemy jakichkolwiek ustawień odpowiedzialnych za przekierowywanie portów czy nawet związanych z jakąkolwiek formą zapory sieciowej. Owszem, nie oczekujemy od testowanego urządzenia oprogramowania bogatego w funkcje na poziomie pełnoprawnych routerów, jednak nie zapominajmy - jest to jednak router. A wspomniane funkcje zawsze i wszędzie mogą się przydać.

Co więcej, oprogramowanie pozwala zdefiniować miesięczny limit transferu wraz z ostrzeżeniem, gdy zbliżamy się już do jego osiągnięcia.

Ubogo wygląda pozycja Storage Sharing, która umożliwia jedynie wybór, w jaki sposób realizowany będzie dostęp do danych zgromadzonych na karcie SD. Brakuje nieco wyboru protokołów (choć domyślnie są aktywne SMB i FTP) czy zarządzania uprawnieniami – nie jest zresztą możliwe stworzenie ani jednego dodatkowego użytkownika.

Zmiany nazwy i hasła standardowego użytkownika, którym jest administrator dokonamy w menu Device, gdzie także podejrzymy logi systemowe oraz na przykład zaktualizujemy firmware.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• następna ›
• ostatnia »