Winamp - historia najpopularniejszego odtwarzacza dla Windows

Winamp - za kulisami, czyli jak startup starł się z korpo

Winamp był dzieckiem bardzo szczęśliwym już od chwili poczęcia. Program tego typu, nawet jeśli mówimy o jego wczesnych wersjach, był bardzo oczekiwany, gdyż były już kodery MP3, były nadzieje, ale nie było dobrego programu, który dałby możliwość odtwarzania plików MP3 bezpośrednio, no i zapewniać organizację zbiorów. Jak już wcześniej wspominałem, Franuhofer w 1995 roku wydał WinPlay3. Program wymagał stosunkowo mocnego sprzętu, tak więc nie przyjął się. W świecie komputerów z systemami Windows istniały odtwarzacze multimedialne, takie jak Real Player, czy Active Media, który później przeistoczył się w Windows Media Player, ale do czasu pojawienia się Winampa żaden z nich nie obsługiwał plików MP3. 21 kwietnia 1997 roku Justin Frankel i Dmitry Boldyrev ukończyli prace nad swoim ambitnym projektem o wdzięcznej nazwie Windows Advanced Multimedia Products - WinAMP. Rok później zadebiutowała firma Nullsoft, a Winamp przeszedł z modelu Freeware w Shareware. Pomimo niewielkich nadziei na zyski, 10 dolarów za licencję, która tak naprawdę nic użytkownikom nie dawała, Nullsoft uzyskał około 1,2 miliona dolarów w ciągu pierwszego roku. Pierwszym zatrudnionym z zewnątrz pracownikiem był Rob Lord, który niedługo potem został głównym kierownikiem projektu Winamp.

W ciągu pierwszy czterech lat istnienia na rynku, Winamp zwiększył bazę użytkowników z 15 do aż 60 milionów. To sprawiło, że początkowo mały startup zaczął interesować znacznie większe firmy. Od początku 1999 roku do Nullsoftu zaczęły spływać pierwsze zapytania dotyczące kupna firmy. Rob Lord w wywiadach stwierdzał, że Nullsoft nie odrzucał żadnej propozycji spotkania. Wszystkie kolejno były odrzucane, ale gdy kwoty zaczęły zbliżać się do okolic 100 milionów dolarów, w Nullsofcie zaczęły się zmieniać nastroje. W czerwcu 1999 roku zapadła decyzja. Za kwotę łącznie 400 milionów dolarów firma AOL kupiła jednocześnie Nullsoft oraz Spinnera. Spinner w tamtym czasie zajmował się usługę oferowania internetowych stacji radiowych, podczas gdy Nullsoft miał bogate oprogramowanie multimedialne, także przygotowane pod kątem strumieniowania dźwięku. Justin Frankel w wyniku tej transakcji uzyskał akcje AOL o wartości blisko 60 milionów dolarów. Jego ojciec, Charles, zgarnął akcje o wartości 15 milionów. Reszta trafiła do pozostałych pracowników Nullsoftu. Przejęcie Nullsoftu i Spinnera było na rynku dość dużym zaskoczeniem, ale to nie była ostatnia akcja biznesowa AOL, która wstrząsnęła branżą multimedialną. Zaledwie rok po kupieniu Nullsoftu i Spinnera, AOL połączył się z firmą Time Warner, co ostatecznie okazało się kompletną porażką.

Przejęcie Winampa przez AOL zostało chłodno przyjęte przez użytkowników programu, gdyż każdy obawiał się wpływu wielkiej korporacji. Początkowo jednak wszystko szło dobrze. Rozbudowana strona internetowa Winamp.com przyciągała coraz większe rzesze internautów, osiągając na koniec lat dziewięćdziesiątych setki milionów odsłon na miesiąc. AOL na wzrost popularności strony zareagowało błyskawicznie wrzucając na stronę pierwsze reklamy. To był zwiastun tego, co miało nadejść. Wcześniej AOL zdecydowało o połączeniu struktur Spinnera i Nullsoftu, zmuszając programistów tego ostatniego podmiotu do przeprowadzki. Szybko ujawniły się nie tylko różnice w metodach pracy, ale też konflikty i problemy natury kompetencyjnej. Cóż, jak to w korpo bywa, prawda? Nullsoft był malutkim podmiotem, którego ekipa składała się wtedy z zaledwie czterech osób, przytłoczonych dziesiątkami pracowników Spinnera. Justin Frankel i Rob Lord postanowili powiększyć swoją ekipę. Następny ciężar na Nullsoft znowu zrzuciła firma AOL, która w 2000 roku zdecydowała, że mimo iż to Nullsoft miał znacznie większą bazę użytkownik, ostatecznie będzie pod kontrolą drugiego podmiotu. To właśnie Spinner uzyskał kompetencje do kontroli prac, ustalania harmonogramów, a także zarządzania budżetem.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »