PureRetro: ranking 100 najlepszych gier dla Amigi 500 i 600

Najlepsze gry dla Amigi 500 - część 7

Soccer Kid

Kosmici i rozbite na części trofea to tylko początek problemów, z jakimi musi się zmierzyć superbohater z Soccer Kida – wysportowany piłkarz, który za swoje jedyne oręże ma właśnie piłkę. Soccer Kid to świetnie zrealizowana, oryginalna gra zręcznościowa, w której atrybut piłkarza służy zarówno do tego, by nieco dokopać wrogom, jak i by wystrzelić się na nieco wyższe platformy. Kapitan Tsubasa byłby dumny z ukończenia Soccer Kida.

Super Skidmarks

Miniaturowe samochodziki i mocno pokręcone tory wyścigowe to podstawa do świetnej rozrywki, dobrze znanej fanom Micro Machines. Kolejne części serii Skidmarks wykazały, że na Amigach może wydarzyć się coś jeszcze lepszego od gier Codemasters. Co więcej – w Super Skidmarks możne zagrać nawet ośmiu graczy na dwóch połączonych ze sobą Amigach 1200. Na klasycznej A500 z 1 MB RAM dało się zagrać w cztery osoby.

Theme Park

Końcowe lata świetności Amig przyniosły jeszcze kilka godnych uwagi tytułów. Wśród nich jest Theme Park opracowany przez Bullfrog Productions. To gra strategiczna, w której skupiamy swoje wysiłki na stworzeniu perfekcyjnego parku rozrywkowego, wypełnionego karuzelami, słodyczami, rollercoasterami i wszystkim, czego mogą sobie tylko wymarzyć klienci kupujący bilety. Przedsięwzięcie nie tylko musi być rentowne.

The Settlers

Do grona kultowych serii, które zaczynały swoją karierę na Amigach trzeba dopisać Settlersów – opracowaną przez Volkera Werticha nietypową grę strategiczną przypominającą nieco Populousa. Podczas rozgrywki nie sterujemy bezpośrednio poczynaniami bohaterów – musimy za to zadbać o poprawne funkcjonowanie ekonomii miniaturowego państwa, budując drogi i budynki, które zapewniają dostawy podstawowych surowców. W miarę postępów w grze i rozbudowy infrastruktury docieramy do sedna rozgrywki: nieuchronnego konfliktu z sąsiadem.

Dark Seed

Filmowy obcy nie jest jedynym elementem popkultury, na który miał wpływ szwajcarski artysta H.R. Giger. Na Amigach zobaczyliśmy Dark Seeda – mroczną podróż w świat snów i koszmarów, zrealizowana na bazie prac Gigera, w której postać bohatera (zagrał go Mike Dawson, twórca gry) została sfilmowana i przeniesiona na ekran komputera. W swoich czasach Dark Seed był jedną z pierwszych gier przygodowych wykorzystujących wyższą rozdzielczość (większość przygodówek realizowano w trybie 320x256 pikseli), co dla użytkowników Amigi oznaczało uciążliwe migotanie obrazu. Czynnikiem decydującym o losach bohatera w grze bardzo często był… czas, co wymuszało na graczu emocjonalne podejmowanie decyzji.

Pushover

Zanim układanki logiczne wróciły do łask na ekranach smartfonów cieszyły się dużą popularnością na maszynach lat 80. i 90., w tym oczywiście Amigach. Długo można by wymieniać największe hity, które opanowały ekrany, większość z nich została jednak zapomniana przez niesamowitą popularność Tetrisa i dziesiątki wariacji zabawy w klocki tetromino. Wśród oryginalnych, logicznych układanek warto przypomnieć Pushovera – to zmodyfikowany pomysł na przewracanie kamieni domino, tym razem nie liczyły się jednak oczka, ale umiejętne przestawianie elementów na platformach. Celem rozgrywki było przewrócenie ostatniego, oznaczonego trzema czerwonymi paskami kamienia.

Dune

Zanim Dune stała się pełnokrwistą strategią w studiu Cryo powstał twór łączący elementy gry przygodowej z eksploracją i podbojem terytorium. Przynajmniej tak wyglądała gra Dune w 1992 roku: długie przeloty ornitopterem nad pustynią w poszukiwaniu Fremenów i siczy. Rozmowy z postaciami, wzorowanymi na aktorach z lynchowskiej Diuny. I do tego wredne knowania Harkonnenów, a wszystko to ubrane w przepiękną jak na swoje czasy grafikę i opatrzone zapadającą w pamięć, klimatyczną muzyką.

Battle Squadron: The Destruction of Barrax Empire!

Trudno uwierzyć, że do pokazania na ekranie komputera strzelaniny, której jakość wykonania dorównywała tytułom z automatów, wystarczy zwykła „Pięćsetka” i jedna dyskietka. Po krótkim intrze, złożonym z kilku obrazków, ruszaliśmy do boju na pokładzie dwóch myśliwców, sterowanych przez parę graczy. Wspólnie zawsze raźniej, gdy ekran pełen jest przeciwników. Można było grać myszą, co nie było typowym rozwiązaniem dla gier z końca lat 80.

Black Crypt

Lata 90., które upłynęły pod znakiem mody na dungeon crawlery i widoku z pierwszej osoby bohaterów, obracających się jedynie co 90 stopni, przyczyniły się do powstania jednej z najbardziej niezwykłych gier, które do dziś świadczą o wielkości Raven Software. Black Crypt budował niezwykłą atmosferę już od pierwszego uruchomienia gry. Labirynty podziemnych korytarzy wydawały się ciągnąć bez końca (gra zajmowała tylko 3 dyskietki), sami przeciwnicy budzili grozę a złożoność map do dziś robi wrażenie. Na szczeście producent zadbał o wbudowanie w grę podręcznej, elektronicznej mapy. Raven Software planowało edycję Black Crypta dla PC, jednak gracze otrzymali jedynie demo złożone z dwóch poziomów.

Powermonger

Strategia, która na pierwszy rzut oka przypominała Populousa, jednak oś rozgrywki sprowadzała się nie do kształtowania terenu i manipulowania zjawiskami naturalnymi, ale do podbijania miast za pośrednictwem zbudowanych armii. Zmienił się też podgląd na pole walki, trójwymiarową mapę, przedstawioną w rzucie izometrycznym, można było obracać o 90 stopni. W gruncie rzeczy i tak cała rozgrywka sprowadzała się do zbierania zasobów i prowadzenia własnych wojsk od jednego podboju do drugiego...

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• …
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• następna ›
• ostatnia »