PureRetro: ranking 100 najlepszych gier dla Amigi 500 i 600

Najlepsze gry dla Amigi 500 - część 6

Lure of the Temptress

Debiutancka gra przygodowa Revolution Software, studia znanego przede wszystkim z kolejnych części Broken Sworda. Lure of the Temptress to niemal klasyczna gra przygodowa rozgrywająca się w pewnym niewielkim, średniowiecznym mieście i jego okolicach. W swoim czasie unikalnym rozwiązaniem w Lure of the Temptress było zachowanie NPC – po raz pierwszy poruszali się oni po okolicy, niekiedy trzeba było więc trafić w pewne miejsca w ściśle określonej porze dnia.

D/Generation

Nietypowe połączenie gry zręcznościowej i logicznej zrealizowane w ujęciu izometrycznym, w minimalistycznym stylu graficznym. Niech nie zwodzi was skromna oprawa graficzna - D/Generation to jedna z najciekawszych komputerowych łamigłówek. W grze zaczynamy karierę jako kurier, a kończymy będąc zbawca ludzkości. Zadanie: uchronić świat przed kilkoma generacjami wykreowanych w laboratoriach stworzeń. Uzbrojenie: laser i spryt. Dodatkowe zadania: uwolnienie uwięzionych pracowników z biurowca firmy. Przyda się zręczność, umiejętne omijanie przeszkód i sprawne strzelanie z lasera, którego promień odbija się od ścian..

Heimdall

Komiksowy styl rysowania postaci i izometryczny widok otoczenia to cechy charakterystyczne dla gry Heimdall, opowiadającej o nordyckim bogu, który miał już okazję występować już w komiksach i filmach. Zręcznościowa gra fabularna o Wikingach przeprowadzi nas przez różnorodne światy, przedstawione w mitologii. Cel: odnalezienie trzech legendarnych broni, które wykradł Loki. Heimdall stanowi przykład udanego połączenia dwóch gatunków: gry fabularnej i zręcznościowej, z naciskiem na elementy zręcznościowe.

Jimmy White’s Whirlwind Snooker

Moc obliczeniowa standardowej A500 była wystarczająca, by prezentować na ekranie grafikę wektorową. Choć w symulatorach lotu i spacesimach jeszcze można było dostrzec niedostatki w płynności animacji, to już prezentacja stołu bilardowego oraz zestawu kilkunastu kulek prezentowała się całkiem nieźle. W latach 90. ekrany komputerów opanowały symulatory bilardów stołowych: po raz pierwszy dało się zagrać w snookera bez wychodzenia z domu.

International Karate+

Bijatyki w pewnym momencie opanowały domowe komputery i konsole. W przypadku Amig, obok świetnie zrealizowanego Mortal Kombat II były i takie perełki, jak International Karate+ (często nazywane po prostu skrótowo IK+). Postacie nie grzeszyły różnorodnością (właściwie dało się wybrać tylko kolor kimona). Za to przeciwnicy walczyli już całkiem sprawnie, a etapy specjalne, w których trzeba było przetrwać zalew kolorowych kulek dobrze ubarwiały zmagania na arenie. Wszystko to upchnięte na jednej dyskietce.

The Lost Vikings

Zanim Blizzard zbudował swoje imperium na Diablo, Warcrafcie, Starcrafcie i karciankach, tworzył też gry dla Amig. Niezapomnianym przykładem świetnej gry logicznej jest opowieść o trójce Wikingów, każdy z nich dysponuje unikalnymi umiejętnościami. W grze przydadzą się one do ucieczki przed transportem do kosmicznego zoo, gdzie dzielni bohaterowie mają trafić. The Lost Vikings to gra zabawna, pełna dowcipów i świetnie zaprojektowanych wyzwań.

Gobliiins

Prawdziwa palma pierwszeństwa w grach, w których do sterowania mamy więcej niż jedna postać należy jednak do francuskiego studia Coktel Vision i ich serii gier logiczno-zręcznościowych o goblinach. Większość z bohaterów nie grzeszy zbyt wysoką inteligencją, przez co czary nie zawsze działają jak trzeba, a brutalna siła może odbić się echem na oprawcy. Gobliiins wyznaczyło nowe standardy w grach przygodowych, dodając do rozgrywki humor i wymagając od gracza dużej inwencji. Kolejne części Goblinów mocno różniły się od pierwszej edycji gry, wprowadzając nowych bohaterów i kreatywnie modyfikując zasady rozgrywki.

Poing

W latach 80. wybór pomiędzy Breakoutem a Arkanoidem właściwie był oczywisty. Wraz z rozwojem BBS-ów i pierwszych bibliotek oprogramowania dostępnych w internecie zaistniało zupełnie nowe zjawisko – gry oferowane na licencji shareware, którymi można było się cieszyć tylko do pewnego momentu, co przypomina dzisiejsze edycje współczesnych hitów przed pobraniem łatek poprawiających najbardziej dokuczliwe błędy. Poing to przykład świetnego klona Arkanoida z nieco innej perspektywy – paletka, którą sterujemy znajduje się po lewej stronie ekranu. Wszelkie bonusy i innowacje w stosunku do oryginalnego Arkanoida odkrywamy podczas zabawy. Najciekawsza wydaje się możliwość przechwycenia utraconej piłki...

Megaball

Wariacja na temat klasycznego Arkanoida, która zdobyła uznanie graczy dzięki świetnemu wykonaniu i pomysłowym bonusom. Megaball kopiował dobre wzorce Arkanoida – czyli klasyczną zabawę w odbijanie paletką piłkę, połączoną z destrukcją muru złożonego z kolorowych cegieł. Jego siła tkwiła jednak w detalach – to właśnie świetnie przemyślane bonusy (w tym zjawiska negatywne) i wymagające projekty poziomów zadecydowały o popularności gry.

Simon The Sorcerer

Nie, Harry Potter nie jest pierwszym czarodziejem, który trafił trafił na ekrany komputerów. Długo przed nim swoje nieporadne sztuczki magiczne wyczyniał Simon The Sorcerer, w dwóch częściach klasycznej przygodówki z przepięknie namalowaną grafiką i postaciami zaczerpniętymi z baśni i legend. I choć nieudolność Simona jest równie legendarna, jak Rincewinda (bohatera gry Discworld), to gracz jakoś musi z tego wszystkiego wybrnąć obronną ręką.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• …
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• następna ›
• ostatnia »