Nehalem - i7 965 Extreme, Pierwsze testy

Hyper-Threading rev.2, czyli Simultaneous Multi-Threading

Zapewne większość osób pamięta hucznie zapowiadane możliwości HT przy technologii NetBurst. W praktyce jednak nie odczuwaliśmy zbyt dużego wzrostu wydajności w aplikacjach wielowątkowych, a czasami aplikacje jednowątkowe działały znacznie gorzej z HT, niż bez niego. W głównej mierze problem generował zbyt długi potok wykonawczy.

Tym razem, ewolucja architektury Core, która jest zupełnie inna niż NetBurst, zapewnia znaczne lepsze warunki dla HT. Dlatego tym razem wirtualna wielowątkowość działa i to nawet bardzo dobrze.

Na jakiej zasadzie działa SMT?

Jak widać na załączonym schemacie, każdy z rdzeni podczas obliczania kolejnych paczek danych, posiada wolne zasoby (szare pola). Dzięki SMT, możliwe jest przesunięcie niektórych paczek (zielony kolor) w wolne przestrzenie. W ten sposób możliwe jest skrócenie czasu wykonywania danej czynności, ale tylko i wyłącznie gdy nasze oprogramowanie jest w stanie skutecznie korzystać z wielowątkowości oferowanej przez procesor. Jak później przekonamy się z testów wydajnościowych, różnica pomiędzy Bloomfieldem, a Yorkfieldem jest spora.

Jednolita budowa...

Rdzeń Nehalema, podobnie jak cała rodzina procesorów Core począwszy od Conroe, wykonana jest w technologii High-k dla zapewnienia osiągania wysokich zegarów, przez co procesory są bardzo podatne na podkręcanie. Zgodnie z polityką Tick-Tock, Bloomfield będzie wykonany w 45nm, a dopiero pod koniec przyszłego roku powinniśmy doczekać się procesorów wykonanych w 32nm.

Kentsfield oraz Yorkfield były tak naprawdę dwoma dwurdzeniowymi procesorami umieszczonymi na jednym PCB. Nehalem będzie fizycznie zamknięty w jednym kawałku krzemu.

Producenci sprzętu komputerowego raczej ułatwiają sobie życie, zamiast stwarzać sobie problemy. Łatwiej jest przecież udostępnić połowę procesora, aniżeli męczyć się w łączenie dwóch rdzeni w jeden procesor. Możliwości nowej architektury zapewniają skalarną budowę. Oznacza to, że możliwe będzie zaoferowanie użytkownikom zarówno dwurdzeniowych odpowiedników Bloomfielda, jak również i procesorów ośmiordzeniowych! Pierwsza opcja będzie raczej interesować wyłącznie zwykłych użytkowników, druga natomiast ludzi zajmujących się wyłącznie serwerami i stacjami roboczymi.

Oszczędność energii...

Dzięki zastosowaniu modularnej budowy procesora, możliwe było zastosowanie zupełnie nowych sposobów oszczędzania energii. Procesor został wyposażony w jednostkę Power Control Unit, która będzie odpowiedzialna za kontrolę poszczególnych elementów procesora. Na poniższym schemacie widać w jak wiele różnych napięć zaopatrzony jest procesor. PCU nie tylko umożliwia wprowadzenie stanu uśpienia dla poszczególnych rdzeni z osobna, ale również istnieje możliwość całkowitego wyłączenia całego rdzenia podczas pracy platformy! Oczywiście, tylko wtedy, gdy nie używamy wszystkich rdzeni, te niepotrzebne mogą być wyłączone, co przekłada się na zmniejszony pobór prądu.

...oraz tryb Turbo

Załóżmy, że w danej chwili do naszych zadań bardziej przydałby się szybszy jedno- lub dwurdzeniowy procesor, aniżeli czterordzeniowy. Nehalem w pewien sposób umożliwia taką metamorfozę! TDP nowych procesorów ustalone jest na poziomie ok. 130W dla wszystkich rdzeni. W momencie, gdy używamy mniej niż czterech rdzeni, pozostaje nam pewien wolny zapas TDP do wykorzystania. Jak to można spożytkować? Oczywiście zwiększyć zegar pozostałych rdzeni i cieszyć się szybszym procesorem. Dzieje się to automatycznie według uznania naszej platformy. Dzięki temu, istnieje możliwość podbicia taktowania naszego rdzenia o 2-3 oczka wyżej, co przy QPI 133MHz daje nam ok. 266-400MHz więcej, niż nasz procesor posiada nominalnie, i to całkowicie za darmo!

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »