GeForce RTX 2000 - Test kart graficznych w ray tracingu i DLSS

Minęło ponad siedem miesięcy od momentu pojawienia się pierwszych układów graficznych NVIDIA Turing, które wprowadziły pod strzechy techniki ray tracingu i DLSS, mające zrewolucjonizować oprawę wizualną nadchodzących gier komputerowych. Dotychczas doczekaliśmy się jednak zaledwie trzech produkcji uwzględniających obydwa ustawienia - Battlefield V, Shadow of the Tomb Raider i Metro: Exodus - niewiele zważywszy na ogólne oczekiwania, szumne zapowiedzi oraz rozbudzone apetyty samych użytkowników. Przekrojowe testy wydajności można jednak wykonać - pierwsza partia zostanie przeprowadzona na desktopowych układach graficznych NVIDIA GeForce RTX 2000.

Autor: Sebastian Oktaba

Spróbujcie przypomnieć sobie ostatnią fundamentalną zmianę w generowaniu trójwymiarowej grafiki... Trudno wskazać konkretny moment, prawda? Niektórzy wymieniliby pewnie wprowadzenie zaawansowanej okluzji otoczenia (SSAO, HBAO), tesselację albo wolumetryczne oświetlenie. Faktycznie - wszystkie z powyższych popychają widowiskowość do przodu, niemniej stanowią tylko kolejne elementy wiekowej układanki. Ostatnią kompleksową zmianą było wprowadzenie pakietu DirectX 11 (2009 rok), bowiem DirectX 12 żadnej rewolucji w aspektach stricte wizualnych nie przyniósł. Ciągle pozostawaliśmy w świecie rasteryzacji, chociaż już znacznie wcześniej istniały bardziej zaawansowane techniki renderingu, będące niestety poza możliwościami cywilnych układów. NVIDIA w architekturze Turing postanowiła to zmienić - zastosowała specjalny silnik graficzny Optix, pozwalający na konsolidację ray tracingu z rasteryzacją, będące optymalnym rozwiązaniem z wydajnościowego punktu widzenia. Mechanizm działania jest ogólnie skomplikowany, aczkolwiek przy właściwej implementacji znacznie poprawia widowiskowość poprzez zmianę sposobu generowania światła, mającego niebagatelny wpływ na szeroko rozumiany fotorealizm. Dokonała się zatem istotna zmiana jakościowa, ale obarczona jeszcze wieloma ograniczeniami programowymi oraz sprzętowymi, czego zainteresowani tym (tzn. gracze) muszą być świadomi. Więcej o samej technologii pisałem w poprzednich artykułach, gdzie odsyłam zainteresowanych (LINK).

Ray tracing to bezsprzecznie zmiana jakościowa w grafice trójwymiarowej. Pytanie brzmi jednak - czy świat gier komputerowych, a co za tym idzie również sprzęt, jest na taką rewolucję gotowy?

Teoretycznie ray tracing obsługiwać powinny niemalże wszystkie układy graficzne, ponieważ jest techniką stworzoną ponad firmowymi podziałami, zbiorem bibliotek dostępnych w Vulkanie oraz nowszych kompilacjach systemu Windows 10. Jednak w praktyce sytuacja wygląda znacznie mniej kolorowo. Aktualnie dostępne gry komputerowe skrojono według wytycznych NVIDIA RTX, czyli implementacji zoptymalizowanej pod rozwiązania jednego producenta. Skutkiem tego uruchomienie ray tracingu możliwe jest wyłącznie na GeForce RTX 2000, GeForce GTX 1600 i wybranych GeForce GTX 1000, chociaż tylko Turingi posiadają wyspecjalizowane jednostki obliczeniowe. Dedykowane rdzenie RT posiadają dwa elementy przyspieszające (m.in. testowanie przecięć promieni / trójkątów) współpracujące z zaawansowanym filtrowaniem odszumowania oraz interfejsami API kompatybilnymi z NVIDIA RTX. Reszta operuje na zwykłych jednostkach cieniujących. Głównym ograniczeniem okazuje się zatem wprowadzenie wsparcia śledzenia promieni z poziomu sterownika, ewentualnie restrykcje zaszyte w konkretnym tytule, aniżeli aspekty sprzętowe, natomiast fakt pozostaje faktem - AMD Radeon w testowanych produkcjach nie pozwalają uruchomić ray tracingu. Technika DLSS (upscalowanie wykorzystujące głębokie uczenie i rdzenie Tensor) stanowi zaś rozwiązanie zarezerwowane wyłącznie dla GeForce RTX 2000, które angażuje specjalne jednostki (Tensor) wykonawcze dostępne tylko w Turingach - najczęściej działanie DLSS jest ściśle powiązane z aktywacją ray tracingu.

Ponieważ założenia niniejszego zestawienia zakładają testy wydajności łączące ray tracing z DLSS, występują tutaj jedynie GeForce RTX 2060, 2070, 2080 i 2080 Ti. Układy Turing fizycznie pozbawione dodatkowych jednostek obliczeniowych (GeForce GTX 1600) oraz wybrane Pascale (GeForce GTX 1000) obsługują wprawdzie śledzenie promieni, aczkolwiek DLSS pozostaje ficzerem dostępnym wyłącznie na GeForce RTX 2000. Uprzedzając pytania - jako uzupełnienie porównania planuję dorzucenie wyników topowego GeForce GTX 1000 z włączonym ray tracingiem bez DLSS, jak również mobilnych wersji GeForce RTX 2000 sparowanych z dekstopowym procesorem (Core i7-9700K), żeby zestawienie było możliwie najbardziej kompletne. Porównanie obejmuje wszystkie ustawienia w trzech popularnych rozdzielczościach, chyba że programiści zdecydowali inaczej, bowiem DLSS obarczony został pewnymi ograniczeniami tzn.: działa na określonych kartach graficznych w wybranych rozdzielczościach, czasami bezwzględnie wymagając obecności ray tracingu. Dlatego na niektórych wykresach zobaczycie puste miejsca sygnalizujące brak obsługi właśnie tych konkretnych ustawień. Osobiście nie rozumiem motywów jakimi kierowali się developerzy bądź NVIDIA, zwłaszcza iż momentami brakuje tutaj konsekwencji np.: DLSS w Battlefield V działa na GeForce RTX 2060 we wszystkich rozdzielczościach, podczas gdy GeForce RTX 2080 Ti obsługuje tylko 3840x2160.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »