Historia Silent Hill liczy 20 lat - Jak wyglądały dwie dekady straszenia

W połowie lat 90., epoce barwnych gier zręcznościowych, rodzi się jeden z najbardziej przerażających, komputerowych horrorów w historii gier – w 1996 roku studio Team Silent, będące częścią Konami Computer Entertainment Tokio rozpoczyna szkice koncepcyjne dzieła, które do dziś czeka na przyzwoity remake. Silent Hill, zagubione gdzieś wśród plątaniny amerykańskich autostrad, stało się areną niepokojących wydarzeń osnutych mgłą. To właśnie tam, główny bohater gry z 1999 roku, Harry Mason, poszukuje swojej zaginionej, adoptowanej córki Cheryl. Gra zrealizowana na PlayStation wykorzystywała do przedstawienia Silent Hill autorski silnik 3D, w którym niedostatki wydajności konsoli załatano mgłą i cieniem.

Silent Hill pozostanie symbolem zmiany epoki - ze świata lat 90., pełnego barwnych gier zręcznościowych 2D wkroczyliśmy w mroki horrorów obserwowanych w 3D.

Być może do powstania tego komputerowego horroru przyczynił się wydany na początku 1996 roku Resident Evil. I choć obie opowieści dzieli zupełnie inne podejście do fabuły, to w Kraju Kwitnącej Wiśni rodzą się najważniejsze z punktu widzenia graczy horrory. Dziwnym trafem początki tych serii rozgrywają się w USA, państwie które od lat skutecznie straszy nas swoimi małomiasteczkowymi horrorami. O ile Capcom postawił na zombie i ociekającą posoką rozgrywkę, produkt Konami to zupełnie inna poetyka horroru, bliższa thrillerom psychologicznym niż pełnym krwi opowieściom o rozbijaniu głów. Początkowym uzbrojeniem Harrego Mansona, którego obserwujemy zza pleców, jest kawałek metalowej rury i latarka. Fabuła rozwija się powoli, odkrywana wśród notatek rozrzuconych po opustoszałych budynkach.

Nie oznacza to jednak, że Silent Hill jest całkowicie pozbawiony akcji – niejednokrotnie przyjdzie nam się zmierzyć z przeciwnikami wyłaniającymi się z mroku. Mocną stroną gry jest aż pięć możliwych zakończeń i świetnie zrealizowane przerywniki filmowe. W latach 90. ich wygenerowanie zajęło dwa i pół roku pracy (po godzinach), wykonanej na 150 unixowych maszynach. Budżet pierwszego Silent Hilla szacowany jest na 3-5 milionów dolarów. Siedem lat po premierze Silent Hill doczekał się filmowej adaptacji, zrealizowanej za 50 milionów dolarów. Harrego Mansona zastąpiono postacią kobiecą: w filmie swojej adoptowanej córki Sharon poszukuje Rosa Da Silva. Oczywiście w tym czasie Konami nie próżnowało, serwując miłośnikom mocnych, mrocznych wrażeń trzy kolejne części Silent Hilla w latach 2001, 2003 i 2004.

Prace nad drugim Silent Hillem rozpoczęły się niemal bezpośrednio po wydaniu pierwszej części, która natychmiast okazała się komercyjnym sukcesem. Silent Hill 2 to historia Jamesa Sunderlanda, poszukującego w Silent Hill swojej zmarłej żony. Wraz z Silent Hill 2 zobaczyliśmy również jedną z najbardziej charakterystycznych postaci dla całej serii: Piramidogłowego (Sanaku Atama, koncepcyjnie miała to być postać z zakrytą twarzą), w roli głównego przeciwnika naszego bohatera.Niezwykle pomocne podczas zabawy okazało się radio, zwiastujące pojawienie się zagrożenia. W kolejnych częściach Silent Hill również wykorzystano odbiornik radiowy do skutecznego straszenia graczy. Wiele motywów Silent Hill 2 opowieści zaczerpnięto ze „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego, zaś budżet gry urósł do ok. 10 milionów dolarów. Zespół pracujący nad kontynuacją horroru liczył 50 osób. Gra, która pierwotnie została wydana na PlayStation 2, Xboxa oraz Windows doczekała się późniejszej reedycji z poprawionymi teksturami w 2012 roku (PS3, Xbox 360) oraz rozwijanej obecnie wersji Enhanced Edition dla PC. Mimo upływu lat druga część Silent Hilla do dziś uznawana jest za najlepszą cześć serii.

Trzecia cześć sagi wraca do opowieści o bohaterach przedstawionych na początku Silent Hilla. Siedemnaście lat po pierwszej wizycie w Silent Hill obserwujemy opowieść zza pleców Heather Manson, przybranej córki Harrego. Heather trafia do Silent Hill, gdzie ma odegrać dawno już przewidzianą przez lokalnych kultystów rolę. Trzeci Silent Hill doczekał się filmowej adaptacji w 2012 roku, zrealizowanej za 20 mln USD. Rolę Heather odegrała Adelaide Clemens, na planie filmowym znaleźli się również Sean Bean, Carrie-Ann Moss i Malcolm McDowell.

Równolegle z pracami nad Silent Hill 3, zespół Team Silent pracował nad projektem Room 302, który później stał się czwartą częścią serii, zupełnie inną od dotychczasowych opowieści. Silent Hill 4: The Room. Akcja gry tym razem przenosi się do South Ashfield, miasteczka znajdującego się w pobliżu Silent Hill. Bohater, Henry Townshend. nękany koszmarami odkrywa że jest więźniem własnego mieszkania. Z opresji wiodą jednak drogi na zewnątrz. To ostatni z rozdziałów opowieści o Silent Hill wykreowany przez Team Silent. Kolejne części sagi stworzonej przez Konami należą do Amerykanów.

Silent Hill: Origins, opracowany przez studio Climax Action w 2007 roku, sięga wstecz do wydarzeń poprzedzających pierwszą cześć gry. Tym razem w roli kierowcy ciężarówki, Travisa Grady’ego poszukujemy w Silent Hill informacji o dziewczynce uratowanej z pożaru. W grze istotną rolę odgrywa poruszanie się pomiędzy dwoma wymiarami oraz rozbudowana, w stosunku do poprzednich części mechanika walki. Jest i nawiązanie do dowcipów znanych z innych części: poprzednich części niekanoniczne zakończenie, w którym występuje UFO.

Szóstą cześć Silent Hilla - Homecoming opracowało w 2008 roku studio Double Helix Games. Głównym bohaterem gry uczyniono Alexa Sheperda, żołnierza sił specjalnych, który po powrocie z misji do domu odkrywa, że zaginął jego ojciec i brat. Poszukiwania prowadzą do Silent Hill i kolejnej dawki koszmarnego miasteczka, z jeszcze bardziej rozbudowanym modelem walki (można mieszać ciosy słabe i mocne, dobijać przeciwnika, stosować uniki oraz kontrataki). Podobnie jak w pozostałych częściach sagi większość rozgrywki sprowadza się do eksploracji otoczenia, rozwiązywania zagadek i walk. Nowościami w stosunku do poprzednich części jest dodanie wyboru kwestii dialogowych oraz opcja płynnej zmiany położenia kamery.

Siódma odsłona opowieści o Silent Hill to wydane wyłącznie na Wii, PS2 i PSP Shattered Memories z 2009 roku. Ponownie pieczę nad rozwojem serii przejęło studio Climax i Sam Barlow. W opowieści o Harrym Mansonie i jego zaginionej córce przewidziano kilka różnych zakończeń, o których decydują odpowiedzi gracza udzielane podczas testów psychologicznych (realizowanych w trakcie przerywników, podczas wizyt w gabinecie doktora Michaela Kauffmana). Tym razem rozgrywkę zdominowały eksploracja, rozwiązywanie zagadek i ucieczki – w całej grze nie ma opcji podejmowania walki z przeciwnikami. W świecie Silent Hill to jedna z najbardziej oryginalnych gier, choć bazujących na jakże mocno wyeksploatowanym przez serię pomyśle poszukiwania zaginionego dziecka.

Ostatni epizod serii Silent Hill ujrzał ekrany konsol w 2012 roku. To Downpour, którego bohater, Murphy Pendleton trafia do tytułowego miasteczka po wypadku konwoju przewożącego skazanych. Nowością jest oznaczenie stanu zdrowia bohatera poprzez stopień pokrycia krwią ubrania. Również teren rozgrywki, południowa cześć Silent Hill, nigdy nie był wcześniej odwiedzanych w poprzednich grach. Główny motyw muzyczny ósmego Silent Hilla zagrał Korn, a muzykę do ostatniej jak na razie części serii opracował Daniel Licht, zastępując w tej roli Akirę Yamaokę – kompozytora ścieżek dźwiękowych do wszystkich dotychczasowych części Silent Hilla.

W 2014 roku ostatnia, testowa odsłona serii, zatytułowana Silent Hills ujrzała światło dzienne w postaci grywalnego dema (P.T. - Playable Teaser) opracowanego przez Kojima Productions na PlayStation 4. Krótką opowieść, rozgrywającą się w jednym domu wyreżyserował Hideo Kojima (autor serii gier Metal Gear Solid) wraz z Guillermo del Toro. Konflikt pomiędzy Kojimą a Konami doprowadził jednak do porzucenia projektu, z którego pozostała jedynie zapowiedź na PS4. Na tyle inspirująca, by znaleźć naśladowców, takich jak Unreal PT.

Co dalej z Silent Hillem? Jeśli spec od Metal Gear Solid zajęty jest rozwojem własnego studia, Konami milczy, a gracze do dziś czekają na porządny remake pierwszej części, przyznając że ostatnie wyprawy do Silent Hill nie były spełnieniem ich marzeń o porządnej dawce dobrze dozowanego strachu, to można przypuszczać, że właśnie obserwujemy, jak na naszych oczach dogorywa seria najlepszych konsolowych i komputerowych horrorów, jakie kiedykolwiek powstały. Widocznie Silent Hill nie przetrwał próby czasu. Poetyka powolnego horroru nie ma szans w starciu z niestającą akcją pełną adrenaliny.