PureRetro: Historia konsoli 3DO, którą sprzedawano na licencji

3DO: Specyfikacja techniczna 3DO REAL Interactive Multiplayer

Model sprzedaży 3DO, oparty na licencjonowaniu sprzętu i zarabianiu na grach (3 USD od każdej sprzedanej kopii) skłonił do współpracy Panasonica, Sanyo, GoldStar (obecnie LG) oraz dobrze znaną z produktów audio firmę Creative Labs. Synonimem konsol spod znaku 3DO pozostał jednak Panasonic, który rozpoczął trójwymiarową rewolucję z modelem FZ-1 R·E·A·L 3DO Interactive Multiplayer. Konsola, zbudowana na ARM60 (porównywalnym wydajnościowo do Motoroli 68030/25 MHz lub 386 z podobnym zegarem taktującym), została otoczona zestawem układów specjalizowanych: koprocesor, DSP, para układów graficznych Clio i Madam (umożliwiająca generowanie 9-16 milionów pikseli z uwzględnieniem tekstur, przezroczystości i cieniowania, oraz ok. 20 000 wielokątów z cieniowaniem płaskim lub cieniowaniem Gorauda). Cel Engine przetwarza obrazy bitmapowe, które dla oszczędności miejsca mogą być spakowane algorytmem RLE. Pod względem wydajności znacznie lepiej wypadały wydane rok później Sega Saturn i PlayStation oraz Nintendo 64 z 1996 roku.

Specyfikacja techniczna konsoli Panasonic FZ-1

• Procesor: 32-bitowy ARM60/12,5 MHz (8,75 MIPS) z koprocesorem
• Koprocesory graficzne: Clio i Madam, taktowane zegarami 25 MHz
• Rozdzielczość: od 320x240 pikseli do 384x288 pikseli (rzeczywista), interpolowana: 640x480 pikseli do 768x576 pikseli, 110 592 kolory na ekranie z palety 16,7 miliona kolorów
• Dźwięk: 16-bitowy układ DSP z efektami (m.in. dźwięk przestrzenny)
• Szyna danych: przepustowość 50 MB/s, 32 kanały DMA
• Pamięć DRAM: 2 MB
• Pamięć VRAM: 1 MB
• Pamięć ROM: 1 MB
• Pamięć SRAM: 32 KB (podtrzymywana przez baterię)
• Porty rozszerzeń: 68-pinowy AV I/O (do modułów FVM/MPEG), 30-pinowy I/O
• Złącza: 9-pinowy port kontrolera umożliwiający łączenia do 8 urządzeń szeregowo, composite video, dźwięk stereo (RCA), S-Video
• Nośnik danych: CD-ROM 2x (300 KB/s)

O ile rzeczywistość szybko rozwijającego się rynku konsol rozbiła marzenia o stworzeniu uniwersalnego standardu 3DO, to jeden z elementów produktu Panasonica jest zupełnie nietypowy jak na urządzenia służące wyłącznie do rozrywki: wielozadaniowy system operacyjny. Ten element 3DO nie jest przechowywany w pamięci ROM konsoli, a odczytywany za każdym razem z płyty CD-ROM i uruchamiany przed wczytaniem gry. Stworzenie dodatkowej warstwy, pomiędzy sprzętem a uruchamianym oprogramowaniem miało zapobiegać próbom bezpośredniego dostępu do elementów hardware’owych i jednocześnie zapobiec niekompatybilności gier na różnych, planowanych w przyszłości wariantach 3DO. Twórcy wielozadaniowego systemu operacyjnego (New Technology Group) od razu założyli, że nie będzie możliwości tworzenia oprogramowania z pominięciem warstwy systemu operacyjnego. Zaskakujący model licencjonowania samej technologi, jak i oprogramowania przełożył się na przeciętne wyniki sprzedaży, zarówno samej konsoli (szacowana liczba sprzedanych egzemplarzy 3DO to ok. 2 milionów, z czego większość trafiła na rynek japoński), jak i skromną bazę gier (ok. 300 tytułów). W zalewie gier na ówczesne komputery, mogące się poszczycić kilkoma tysiącami tytułów, 3DO wypada skromnie. Również na tle PlayStation (104 miliony sprzedanych konsol, ok. 3000 gier), 3DO wyraźnie przegrywa rynek, pomimo wcześniejszego debiutu i względnie dobrego wyposażenia.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »