Chcę go jeść oczami - recenzja Samsunga Galaxy A5 (2016)

Pokaż kotku co masz w środku

Serce telefonu bazuje na autorskim SoC Samsunga – Exynos 7580. Jest to ośmiordzeniowa jednostka zbudowana na architekturze ARM Cortex A-53. Dynamicznie taktowanie w przedziale 400-1600 MHz oraz wyłączanie w czasie małego obciążenia czterech rdzeni powinno zaowocować oszczędzaniem energii. Całość dopełnia układ graficzny Mali T-720 MP2 taktowany zegarem 600 MHz, dwukanałowa pamięć RAM LPDDR3 o pojemności 2 GB i taktowaniu 933 MHz oraz 16 GB wbudowanej pamięci na dane użytkownika. W rzeczywistości do własnej dyspozycji otrzymujemy dokładnie 10,88 GB pamięci (na szczęście rozszerzalnej za pomocą kart microSD o pojemności do 128 GB).

Ponadto telefon oferuje funkcjonalności, których nie będę opisywał ale o których warto choćby wspomnieć:
- NFC
- LTE kat. 6
- Bluetooth 4.1 LE (wsparcie dla ANT+)
- GPS
- radio FM
- Wi-Fi a/b/g/n (brak Wi-Fi w standardzie 802.11ac)
- port microUSB 2.0 ze wsparciem OTG oraz funkcją Quick Charge 2.0

Tyle teorii. Jak to ma się w praktyce? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć porównując telefon Samsunga z obecnie przeze mnie posiadanym – ZTE Nubia Z7 mini. Porównanie to o tyle ma sens, gdyż obydwa aparaty posiadają identyczna wielkość pamięci RAM, ekrany o tej samej rozdzielczości oraz Androida w wersji 5.1.1. Jedyna ważna różnica tkwi w zastosowanym SoC, czyli wspomniany ośmiordzeniowy Exynos 7580 vs. czterordzeniowy Snapdragon 801.

Jak widać na powyższych wykresach nowemu dziecku Samsunga trochę brakuje do wprowadzonego na rynek stosunkowo dawno bo w roku 2014 ZTE Nubia Z7 mini. Jednak aby być w pełni sprawiedliwym należy dodać, że Snapdragon 801 swego czasu był układem montowanym w modelach z najwyższej półki, natomiast Exynos 7580 od początku celuje w urządzenia ze średniego segmentu. Dzięki ośmiu rdzeniom, telefon Samsunga na pewno dobrze sprawdzi się w szeroko pojętej multizadaniowości (na co wskazują wyniki testów UX w Antutu oraz Multi-Core Score w Geekbench 3). Układy graficzne prezentują podobny poziom z małym wskazaniem na układ Adreno 330 w Snapdragonie.

Testy praktyczne przeprowadziłem w następujących grach:
- Asphalt 8: Airborne
- Modern Combat 5: Blackout
- N.O.V.A. 3: Freedom Edition

Dwa pierwsze tytuły działały płynnie w obydwu telefonach. Niestety N.O.V.A. 3 okazała się zbyt wymagającym tytułem zarówno dla jednej jak i drugiej platformy. Gra była możliwa, ale gołym okiem można było zauważyć, że do pełnej płynności brakuje odrobinę mocy. Dość zaskakująco wypadły wyniki pamięci RAM w Antutu. Teoretycznie szybsza pamięć zastosowana w Samsungu A5 (LPDDR3 933 MHz) okazała się wolniejsza od zastosowanej w Nubii (LPDDR3 800 MHz). Ponadto telefon Samsunga kiepsko zarządza wspomnianą pamięcią, ponieważ od razu po uruchomieniu systemu pozostaje nam jedynie ok. 680 MB wolnego RAM’u, gdzie telefon ze stajni ZTE oferował ponad 1200 MB. Przyczyny takiego stanu rzeczy doszukiwał bym się w autorskiej nakładce Samsunga – Touchwiz oraz sporej ilości oryginalnie zainstalowanych programów (pakiet Office, sporo usług Google itd.).

Na koniec wykonałem testy wydajności wbudowanej pamięci użytkownika za pomocą programu SD Speed Tester. Odczyt rzędu 76,8 MB/s wydaje się być na wysokim poziomie. Niestety prędkość zapisu wynosząca 7,7 MB/s nie jest wartością powalającą. Reasumując należy powiedzieć, że zastosowane podzespoły w telefonie koreańskiego producenta w codziennym użytkowaniu spisują się co najmniej dobrze. Nie możemy narzekać na płynność działania systemu, gdzie praktycznie każda operacja odbywa się bez żadnych przycięć. Na pewno przydał by się odrobinę wydajniejszy układu graficzny, a 3 GB pamięci RAM było by zbawienne w tym modelu.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »