Cyrix - historia firmy, której procesory grały Intelowi na nosie

Cyrix - MediaGX, pierwszy SoC x86 i Cyrix pozywa... Intela

Gdy Cyrix jeszcze wypełniał ofertę nowymi procesorami 6x86, pod koniec 1996 roku firma zaprezentowała coś zupełnie nowego i zaskakującego. Cyrix też miał swojego asa w rękawie - MediaGX. Nie była to karta tak mocna, jak Pentium II Intela, ale układy MediaGX pod różnymi względami były bardzo nowatorskie i tak naprawdę w sektorze PC przygotowały grunt pod nowe kategorie sprzętu. Pierwsze procesory MediaGX działały z częstotliwością od 120 do 133 MHz i oparte były na projekcie 5x86, choć te miały okrojoną architekturę 686. Ich ważną zaletą było to, że integrowały w sobie CPU, kontroler pamięci i PCI, a także wirtualne kontrolery grafiki oraz dźwięku. Ich wydajność była słaba, ale to właśnie duży stopień integracji komponentów sprawił, że układy MediaGX zyskały spore zainteresowanie producentów komputerów, którzy na nich opierali najtańsze komputery. Wśród nich najwięksi gracze to Compaq i Packard Bell. Warto zauważyć, że początkowo wszystkie modele MediaGX były procesorami w obudowach BGA, a więc lutowanymi bezpośrednio na laminatach. Najszybszym modelem BGA, wprowadzonym na rynek w drugim kwartale 1999 roku, był model z zegarem 266 MHz.

Wcześniej jednak, bo w połowie 1997 roku, do sprzedaży trafiła druga seria procesorów MediaGXm, tym razem przeznaczone dla podstawki Socket 7. Zmieniło się całkiem sporo, bo zakres zegarów tym razem to od 180 do 266 MHz. Procesory oparto na pełnowartościowej architekturze 6x86 dodatkowo wzbogaconej o instrukcje MMX. Litografię zmieniono z 400 na 350 nanometrów. MediaGXm to tym razem pełnowartościowy kontroler obrazu z akceleracją 2D, sprzętowy dekoder wideo MPEG-1, kontroler dźwięku kompatybilny z Sound Blaster 16/Pro, kontroler PCI, a także 64-bitowy kontroler pamięci RAM. Lista nabywców nowych procesorów wydłużyła się o kilka nowych podmiotów, takich jak chociażby eMachines. Dla National Semiconductor i Cyriksa całkie spory sukces niskobudżetowych procesorów MediaGX(m) był powodem, dla którego ekipy specjalistów skupili się na sektorze tanich komputerów zbyt mocno, odstawiając walkę na wyższych segmentach cenowych najpierw na bok, a potem całkowicie o niej zapominając.

Świetna koncepcja układu SoC z architekturą x86 w 1999 roku skłoniła właściciela Cyriksa, firmę National Semiconductor do wprowadzenia ich odpowiedników pod nazwą Geode. Warto przypomnieć, że w sierpniu 2003 od National Semiconductor wszystko co związane z serią Geode kupiła firma AMD. Nabywca rozłożył serię Geode na trzy linie - dwie (GX i LX) wywodziły się z projektu Cyriksa, a trzecia (NX) z projektów procesorów AMD Athlon. W czerwcu 2006 roku firma AMD zaprezentowała procesor Geode LX 800, którego pobór mocy sięgnął zaledwie 0,9 W. Warto podkreślić, że był to CPU wywodzący się z projektu Cyriksa, a nie Athlonów firmy AMD.

Zanim historia dość powszechnej obecności Cyriksa w komputerach osobistych dotarła do końca, w 1997 roku firma raz jeszcze weszła w prawny spór z Intelem. Tym razem to jednak Cyrix rzucił pozew większemu graczowi. Intelowi zarzucono, że naruszył dwa patenty należące do Cyriksa. Jeden związany był z określonymi rejestrami wewnątrz CPU, które stanowiły malutką, ale bardzo szybką pamięć, a drugi dotyczył zewnętrznego zarządzania energią w procesorze. Według Cyriksa, Intel owe patenty naruszył w projektach architektury P6, a więc w procesorach Pentium II i wcześniej w Pentium Pro. Boje prawne toczyły się do 1998 roku, kiedy to Cyrix był już po przejęciu przez National Semiconductor. Cyrix zgodził się, aby Intel dalej korzystał z ze swoich dwóch patentów. W zamian zapewnił sobie dostęp do szeroko sięgającej umowy o wymianie licencji, w ramach której dodatkowo Cyrix uzyskał pełny wgląd w architekturę Pentium II, mogąc czerpać z niej pełnymi garściami. Skorzysta z tego nie tylko nowy właściciel Cyriksa, National Semiconductor, ale też następny - VIA Technologies. Tym razem spór prawny nie skończył się więc remisem. Cyrix wygrał więcej niż można było się spodziewać. Intel natomiast zgodził się na mocne żądania mniejszego konkurenta, byle nie przegrać sprawy w sądzie, bo to mogłoby oznaczać zablokowanie sprzedaży procesorów Pentium II, no i finansowe odszkodowanie na rzecz Cyriksa, a raczej już wtedy National Semiconductor.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »