Cyrix - historia firmy, której procesory grały Intelowi na nosie

Cyrix - 6x86, czyli duży sukces i zmarnowana okazja

Raptem pół roku po debiucie procesorów Cx586, firma Cyrix była gotowa na kolejny krok. Tym razem rynek zobaczył procesory Cyrix 6x86. Była to największa zmiana w architekturze procesorów Cyriksa od samego początku. W szóstej generacji firma wykorzystała praktycznie wszystkie najnowsze rozwiązania w branży konsumenckich mikroprocesorów. 6x86 to była superskalarna z obsługą m. in. wykonywaniem poleceń poza kolejnością, przewidywaniem ważności poleceń. Najnowsze procesory Cyriksa nie były w 100% kompatybilne z zestawami instrukcji układów Pentium i dlatego przedstawiały się jako jednostki 486, aczkolwiek w praktyce w niczym to nie przeszkadzało.

Procesory Cyrix 6x86 były mniej więcej o połowę tańsze niż Pentiumy, korzystały z tych samych podstawek (Socket 5 i Socket 7), a w wielu zastosowaniach bywały od swoich konkurentów lepsze, w porównaniach zegar-w-zegar. Właśnie ta przewaga skłoniła firmę Cyrix do stworzenia tzw. "P-Rating", a więc oznaczenia, które miało konsumentowi wskazywać, do jakiego procesora Pentium (P5) dany model Cyriksa można porównać. Przykładowo taktowany zegarem 150 MHz procesor Cyriksa był oznaczony jako 6x86-PR200. Miało to sugerować, że 150 MHz Cyriksa to wydajność na poziomie 200-megahercowego Pentium (P5). Później podobne rozwiązanie w swoich procesorach K5 i kolejnych stosowała firma AMD. Pierwsze modele 6x86 firmy Cyrix produkowane były w litografii 650 nm i miewały problemy z odprowadzaniem nadmiaru ciepła. Późniejsze modele przeszły na 350 nm, co znacząco zredukowało pobór mocy i pozwoliło uzyskiwać lepsze zegary.

Zaletą procesorów Cyrix 6x86 była ich znacząco lepsza wydajność w obliczeniach całkowitoliczbowych - w porównaniu do układów Pentium P5. W czasie gdy 6x86 wchodziły na rynek dawało im to realną przewagę w praktycznie wszystkich zastosowaniach. To sprawiło, że Cyrix początkowo narzucał dość wysokie ceny swoich procesorów i przez krótki czas to bardzo dobrze działało. Firma jednak nie przewidziała tego, że w ciągu najbliższych lat nowe gry będą bardziej zależne od wydajności w obliczeniach zmiennoprzecinkowych, a na to 6x86 nie były dobrze przygotowane. Ich jednostki FPU były co prawda, zależnie od testu o 200 do nawet 400% bardziej wydajne, w porównaniu do poprzedniej generacji, to jednak na tle Pentiumów pod tym względem wypadały słabo. Po raz pierwszy naprawdę ujawniło się to przy okazji gry Quake, którą id Software optymalizowało właśnie pod kątem dużej wydajności FPU procesorów Intela. Na tym 6x86 zaczęły się wykładać i to zmusiło Cyriksa do obniżania cen.

Pod koniec 1996 roku Intel wprowadził na rynek pierwsze procesory Pentium MMX, a więc konstrukcję P5 wzbogaconą o 57 nowych instrukcji. Układy te były pionierami tego, co już niebawem miało zyskać miano komputera multimedialnego, a więc służącego do intensywnego grania, ale też oglądania filmów, a także ich nagrywania oraz obróbki. Intel zdołał odskoczyć konkurentom, tym razem na większy dystans, choć oczywiście we wciąż ograniczonym zakresie aplikacji i gier. W pierwszej połowie następnego roku Cyrix odpowiedział procesorami 6x86MX. Oprócz dodania obsługi instrukcji MMX, nowe procesory miały lekko ulepszoną architekturę, lepiej zoptymalizowaną pod kątem pracy z oprogramowaniem 32-bitowym, a ich pamięć podręczna miała pojemność zwiększoną z 16 do 64 kB. Powstały łącznie cztery modele z zegarami od 166 do 233 MHz.

Cyrix po mocnym starcie procesorów 6x86 z czasem dostawał coraz większej zadyszki. Wprowadzenie na rynek modeli 6x86MX, jako odpowiedź na Pentium MMX, było co prawda już tylko nieznacznie spóźnione, to jednak Intel w rękawie miał kolejnego asa. Gdy Cyrix dopełniał ofertę 6x86MX, Intel w maju 1997 roku już wprowadzał do sprzedaży pierwsze procesory Pentium II, z architekturą szóstej generacji. W tym czasie Cyrix został przejęty przez firmę National Semiconductor. Nowy właściciel zakończył współpracę z IBM i zaczął sam wytwarzać procesory pod marką Cyrix. Odpowiedzią na Pentium II były procesory Cyrix MII, których architektura pochodziła z 6x86. Wprowadzono w niej jedynie drobne poprawki. Bardziej skupiono się na zmniejszeniu poboru mocy i na lepszym odprowadzaniu ciepła. Celem było uzyskiwanie lepszych zegarów i w efekcie procesory Cyrix MII działały z częstotliwością od 233 do 400 MHz. Gdy jednak procesory Cyrix MII dotarły do zegara 400 MHz, Intel już od wielu miesięcy swoje Pentiumy II oferował z zegarem 450 MHz. Cyrix został mocno z tyłu już praktycznie w każdym zakresie.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »