Test Xiaomi AX9000 - Router dla gracza i MŚP o nieziemskim wyglądzie oraz wysokiej wydajności

Xiaomi AX9000 – Oprogramowanie

Panel administracyjny systemu operacyjnego zainstalowanego na routerze jest najczęściej jedynym miejscem, gdzie użytkownik może dostosować działanie jego konkretnych funkcji do własnych potrzeb. Dotyczy to głównie routerów takich, jak Xiaomi AX9000, które nie zapewniają dostępu za pośrednictwem CLI przez port SSH, czyli w sumie wszystkich przeznaczonych do domowego użytku. Z tego względu interfejs graficzny panelu powinien być możliwie najprostszy, przejrzysty i przyjazny dla użytkownika, który nie jest ekspertem z dziedziny sieci komputerowych. Tak też jest w przypadku bohatera dzisiejszego testu, choć…w pewnym sensie. Nie chodzi już o sam fakt braku polskiego języka w GUI panelu, ale mam wrażenie, że projektanci w tej prostocie poszli jednak nieco za daleko.

Ale może najpierw, zanim zacznę narzekać, rzućmy okiem na pozytywne cechy webowego panelu administracyjnego testowanego dziś routera. Trzeba przyznać, że…jest proste. Tak, zdaję sobie sprawę, że się powtarzam, ale dla wielu użytkowników będzie to na pewno dość ważne. Router po pierwszym uruchomieniu wita nas kreatorem, w którym ustawić możemy dane dotyczące sieci Wi-Fi oraz hasła konta administratora do panelu. Domyślnie zaznaczone są opcje aktywacji automatycznych aktualizacji i włączenia pasma 160 Mhz, czym raczej większość ludzi głowy zaprzątać sobie nie będzie. I to by w sumie było na tyle – ot cała konfiguracja, nie ma pytań o rodzaj połączenia Internetowego, itp.

Generalnie wszystko fajnie, jeśli faktycznie nasze łącze internetowe nie wymaga żadnego dodatkowego uwierzytelniania i od razu po wetknięciu kabla do gniazdka otrzymamy adres IP, a przez to – łączność z globalną siecią. Bywa jednak, że tak to nie wygląda…Ale zaraz, miałem nie narzekać. Okej. Logujemy się zatem i przechodzimy do głównego widoku panelu. Zbyt wiele się tu nie dzieje. Zostaje nam zaprezentowany bieżący stan naszej sieci, przy czym poprzez „stan” mam na myśli połączenie z routerem i routera z Internetem. Do tego otrzymujemy możliwość podglądu podstawowych informacji dotyczących wszystkich trzech pasm Wi-Fi, jakie oferuje router, a na samej górze widnieje menu do konfiguracji urządzenia.

Przymiotnik „podstawowe” wybitnie pasuje do tego, co oferuje nam interfejs zarządzania routerem. Wielu osobom zapewne to wystarczy, gdyż raczej rzadko kto zagłębia się w sieciowe tajniki, by móc dostosować ustawienia sprzętu do swoich preferencji. Podstawowe i często jedyne wymaganie, to – „ma działać”.

W przypadku ustawień Wi-Fi – mamy zatem to, co najważniejsze, a więc opcje dotyczące SSID, hasła, szyfrowania czy pasma, a także możliwość ustawienia trybu kompatybilności z 802.11ac, gdy z jakiegoś powodu sieć nie chce działać poprawnie (co w sumie dziwne, gdyż jeśli urządzenia są zgodne z 802.11ax, to…są zgodne i wszelkie charakterystyczne dla tego standardu właściwości powinny funkcjonować poprawnie). Osobno wyłączyć możemy MU-MIMO, a także ustawić unifikację pasm – wtedy to router sam decyduje czy nawiąże połączenie w 2.4 czy może 5 GHz. I to w sumie by było na tyle. Jeśli ktoś lubi grzebać w nieco bardziej szczegółowych opcjach dotyczących Wi-Fi, nie ma tu za bardzo czego szukać. Jest obecny co prawda tryb mesh, ale z uwagi na to, że nie dysponowałem drugim egzemplarzem z nim kompatybilnym, nie jestem w stanie w żaden sposób ocenić działania.

W zakładce „Network” znajdziemy wszystko to, co dotyczy ustawień łącza WAN. Tutaj też będzie musiał się zapuścić użytkownik, któremu nie działa dostęp do Internetu z uwagi na konieczność podania danych uwierzytelniających. Z tego poziomu też ustawimy aktywny port, który będzie działał jako WAN właśnie. Możemy wybierać między „tym właściwym WAN”, a jednym z portów dedykowanych dla wbudowanego w router switcha. Rozwiązanie to wydawałoby się zupełnie w porządku, gdyby dało się na przykład ustawić automatyczne przełączanie w przypadku utraty połączenia na jednym z nich. Wtedy alternatywne łącze przejmuje funkcję głównego i mamy zachowaną ciągłość dostępu do Internetu. Oprogramowanie Xiaomi AX9000 jednak takiej funkcji nie oferuje. Nie wspominam już o ewentualnym przełączeniu się na łącze mobilne w razie awarii łącza głównego, gdyż tego tu też nie uświadczymy. Idąc dalej, przechodzimy przez mechanizm QoS, który praktycznie niczym nie różni się od tego, co oferuje konkurencja. Klasyfikacja ruchu oparta jest wyłącznie o fabrycznie zdefiniowane „presety” kolejek priorytetowych oraz przepustowość (a dokładniej – jej przydzielony limit per klient).

Zakładka z ustawieniami zabezpieczeń jest hmm…dość dziwna. Otrzymujemy tu takie opcje, jak filtrowanie urządzeń w oparciu o blacklisty/whitelisty czy zmianę hasła administratora. Nie dowiemy się natomiast czy router posiada jakiś wbudowany firewall lub czy są obecne dodatkowe mechanizmy ochrony przed internetowymi szkodnikami, dość często spotykane u konkurencji w tym segmencie cenowym.

Odnośnie sieci VPN, dostajemy co prawda możliwość stworzenia takowego serwera, jednak brakuje mi nieco obsługi chociażby OpenVPN.

Na tym moje narzekanie się niestety nie kończy. Co bardzo dziwne, ale producent nie zdecydował się na implementację mechanizmu połączenia z Wi-Fi za pomocą WPS. Funkcja ta dostępna była w dosłownie każdym routerze, z którym miałem wcześniej do czynienia i nie ma w niej nic złego, jeśli wyłączymy opcję łączenia przez podanie kodu PIN. Inna sprawa to LEDowe paski na obudowie routera, a konkretnie – opcje ich włączania/wyłączania. Webowy panel administracyjny Xiaomi AX9000 niestety ich nie oferuje, co może niektórych irytować. Co jednak chyba najważniejsze z tego wszystkiego, producent jakby zapomniał o tym, że dystrybuuje swój router na rynkach innym niż chiński i w efekcie nie wypuszcza regularnych aktualizacji oprogramowania. Najświeższa z nich została wydana w grudniu 2021 roku i nie chce mi się wierzyć, że od tej pory nie było nic do poprawy, choćby jeśli chodzi o poprawki bezpieczeństwa. Dla porównania, ASUS dla mojego prywatnego routera, wydał w ciągu roku dwie aktualizacje, jeśli mnie pamięć nie myli.

Spodziewałem się, że w dobie powszechnej „smartfonizacji” panel webowy został celowo okrojony z funkcji, by większość z nich przenieść do aplikacji mobilnej, a w przeglądarkowym dostępie zostawić tylko te najbardziej istotne. Niestety, nie było mi dane tego sprawdzić, gdyż z nieznanych mi powodów, aplikacja Mi Home zainstalowana na moim Samsungu Galaxy Note 9 nie była w stanie odnaleźć routera w sieci.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »