Test płyt głównych - nForce 680i vs Intel x975

ASUS Striker Extreme

Jedno z niewielu niereferencyjnych rozwiązań, jak na razie dostępnych na rynku. Striker Extreme miał być pretendentem do objęcia pozycji lidera wśród płyt opartych o chipset nForce 680i. Nie tylko pod względem wyposażenia okazuje się lepszy od konkurencji, co możemy zaobserwować na poniższych zdjęciach. Z wydajnością i potencjałem na podkręcanie prezentuje się niemalże identycznie, co zobaczymy w dalszej części testu. Inżynierowie Asusa starali się jak mogli, aby dopracować jak najlepiej tą płytę pod każdym względem.









Mała wpadka. Ktoś przeoczył fakt, że część zasilaczy ma większe niż standardowe wtyczki, dodatkowo grube i twarde kable zwiększają powyższy problem.

Duża liczba dodatków , mniej lub bardziej przydatnych, niestety w jeszcze większym stopniu odbija się na końcowej cenie produktu. Jednak, jak już o tym wspominaliśmy w poprzednim artykule prezentującym serię płyt R.O.G, Striker jest stworzony dla konkretnej grupy docelowej.



Jako, że płyta jest stworzona również do overclockingu, to pasywne chłodzenie chipsetu może okazać się zbyt słabe. Dodatkową turbinkę możemy założyć na dowolną z trzech części długiego radiatora połączonego rurkami heat-pipe.


Na LAN party trzeba się czymś odznaczyć wśród innych graczy, wręcz zabłysnąć. A jak o błyszczeniu mowa, to na całej płycie porozmieszczano niebieskie oraz czerwone diody, przeszywające ciemności naszej obudowy. W moim odczuciu same diody nie przeszkadzają w żadnym stopniu, ale ich poziom świecenia jest dość słaby.

Dodatkowe przyciski Power, Reset oraz Clear CMOS wraz podświetleniem. Bardzo przydatna rzecz i ostatnio spotykana w większości płyt.





Od teraz irytujący odgłos głośnika systemowego nie będzie trapił domowników w nocy po nieudanej próbie o/c. W razie problemów odczytam prawdopodobną usterkę na wyświetlaczu umieszczonym z tyłu płyty głównej. Umiejscowienie go jest dość niefortunne, chyba że płyta leży na biurku bez obudowy.




Podczas grania na sieci komunikacja z innymi graczami jest tak samo ważna jak wysokiej jakości dźwięk w grach. Umieszczenie układu dźwiękowego na dodatkowej karcie rozszerzeń miało na celu skrócenie drogi sygnału do zestawu grającego. Teoretycznie jakość dźwięku powinna się poprawić, lecz w praktyce normalny człowiek nie jest w stanie odczuć pozytywnej lub negatywnej różnicy, jednak testy syntetyczne wskazują na delikatne niedopracowanie. W zestawie znajdziemy również stereofoniczny mikrofon kierunkowy - ciekawa alternatywa dla zwykłych mikrofonów.




Prócz standardowych kabli ATA/SATA, przejściówek zasilających dyski SATA oraz wyprowadzeń portów na śledziach, mamy również zaślepkę na porty I/O, czujniki temperatury, bardzo długi mostek SLI, dodatkowe konektory ułatwiające podłączenie kabli od USB oraz przednich przycisków i diod na obudowie.

BIOS

Taktowanie FSB (QPB)	133-750MHz (533-3000MHz)
Taktowanie pamięci	400-2600 MHz
Mnożnik CPU	od 6x do standardowego mnożnika
Napięcie VCore	0,83125-1,9V
Napięcie VDIMM	1,85-3,425V
Napięcie VFSB	1,2-1,55V
Napięcie MCP	1,2-2,75V
Napięcie SPP	1,5-1,85V
Napięcie HT	1,2-1,95V

BIOS daje nam duże możliwości zmiany napięć zasilających poszczególne komponenty. Radziłbym mniej doświadczonym użytkownikom uważać z ich stosowaniem. Np. 3.4V na pamięci oznacza ich bardzo krótki żywot. Przez BIOS mamy również możliwość kontrolowania czterech z ośmiu gniazd na wentylatory.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »