PureRetro: Historia Commodore 64, czyli 8-bitowej legendy

Commodore 64 – Podsumowanie

Historia Commodore 64 nie kończy się jednak w latach 90. 8-bitowiec Commodore’a do dziś jest jedną z dwóch najczęściej wykorzystywanych maszyn przez demoscenę. Wystarczy chwila szperania po The C64 Scene Database, aby przekonać się, jak wiele dziś niezwykłych produkcji powstaje dla C64. Ot, chociażby eksperymenty, takie jak Quad Core grupy Singular Crew, działające na 4 Commodore’ach jednocześnie. To oczywiście zaledwie jeden z przykładów setek tysięcy cracktr, intr i dem zgromadzonych w zasobach CSDB. C64 po prost miał szczęście do grafików i muzyków, a pierwszy komputerowy teledysk na ten komputer powstał w 1984 roku – to sekwencja z muzyką Bena Daglisha z gry Trap. Nic dziwnego, SID do dziś uznawany jest za jeden z najważniejszych układów do syntezy dźwięku, w który został wyposażony komputer. SID stał się również przyczynkiem do rozbierania na części starego, wysłużonego Commodore’a 64: układ ten stosowany jest zarówno w komercyjnych syntezatorach, takich jak SID Station, amatorskich zestawach DIY, np. MIDIBox SID oraz doczepiany (nieco na siłę) do PC i innych komputerów (karty Catweasel, rozszerzenia do 8-bitowców i Amig). Powstał również projekt samodzielnego, mobilnego odtwarzacza do muzyki z SID-a, na prawdziwych układach.

Choć świat nieustannie prze do przodu, posiadacze C64 zrobili z niego swoją ulubioną maskotkę. Nie tylko dotyczy to zmiany kolorystyki obudowy i modyfikacji sprzętowych (dodatkowe dwa układy SID na pokładzie, Jiffy DOS do wygodnej obsługi stacji), to również konkretne i wygodne rozwiązania, umożliwiające odczytywanie obrazów taśm z karty pamięci i wirtualnego magnetofonu, czy kompletne interfejsy udające stacje dyskietek (SD2IEC, UK1541 i 1541 Ultimate II) oraz uzupełniające funkcjonalność maszyny np. o dodatkowe 16 MB RAM. Jak do tej pory nikomu nie udała się sztuka odtworzenia jednego z najciekawszych rozszerzeń: SuperCPU - czyli przystawki z końca lat 90., super dopalacza z 20-megahercowym procesorem Wśród najciekawszych konstrukcji, które pojawiły się na rynku długo po okresie świetności C64, warto wspomnieć o projekcie C64DTV – zamkniętym w obudowie joysticka C64 na baterie, z nieco bardziej fałszującym od SID-a i większą paletą kolorów DTV okazał się ciekawym rozwinięciem C64, które sprawnie majsterkowicze przerobili na pełnoprawny komputer (oczywiście posłużył on głównie demoscenie do tworzenia dem).

Gry, demoscena, muzyka, pierwsze próby rysowania na ekranie, a także całkiem poważna praca z GEOS-em przy składzie i edycji tekstu - takie jest właśnie prawdziwe oblicze C64.

Dziś C64 poprawnie emulowany jest sofware’owo przez WinVICE i udawany przez MIST-a oraz inne rozwiązania sprzętowe, takie jak THEC64 Mini. To jednak tylko jedna z metod, by mieć w domu maszynkę z wyjściem HDMI. Najciekawszy dla dotychczasowych wielbicieli obłej maszynerii Commodore’a wydaje się być projekt Ultimate 64, opracowany przez autora kartridża 1541-Ultimate. To kompletna płyta główna z odtworzonym C64 na FPGA, dodaną funkcjonalnością 1541-Ultimate i miejscem na jedyny komponent, którego nie dało się odtworzyć: SID-a. Całość idealnie pasuje do obudowy od klasycznego komputera. Wpływ C64 na rzeczywistość 8-bitowych komputerów jest znacznie większy, niż to co udało się przedstawić w tym krótkim materiale. Kilkanaście milionów maszyn, po których przyszła jeszcze fala 4 milionów C128 odcisnęło na przemyśle gier komputerowych, scenie komputerowej oraz oprogramowaniu użytkowym bardzo silne piętno. C64, pomimo jego skromnych możliwości, był tez niezłą bazą do pracy, z GEOS-em na pokładzie – jednym z pierwszych, okienkowych systemów z graficznym interfejsem użytkownika. Ale to już zupełnie inna opowieść.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8