Test Razer Naga Hex V2 - Zaawansowana mysz dla graczy MOBA

Razer Naga Hex V2 - Budowa i jakość wykonania

Razer Naga Hex V2 zapakowana jest w kompaktowe, lecz dość wysokie pudełko, na którym podane są podstawowe informacje. Gruby karton, zamykane na rzep wieko wyłożone od spodu miękką gąbką oraz zabezpieczona filco-podobnymi padami plastikowa forma chronią w transporcie przynajmniej wystarczająco. W środku czekają na nas 2 odblaskowe naklejki z logiem firmy, pół-przezroczysty pamflet z podziękowaniami oraz instrukcja obsługi - polską wersję zrealizowano wzorowo. Kabel został ściśnięty plastikowym drucikiem, więc po wyjęciu jest powyginany, ale to niestety standard. Jest dość miękki, ale oplot, pomimo rzekomego zapewnienia większej trwałości samego przewodu, uważam za zbędny ze względu na to, że szura o brzeg podkładki (obszytej szmacianki zwłaszcza) i z czasem może (ale nie musi) się wystrzępić. Ślizgaczy co prawda nie wykonano z teflonu, jednak po podkładce suną z zadowalającą szybkością i nie "lepią" się do materiałowej powierzchni.

Teraz omówię gabaryty i realną szerokość chwytu, a także opiszę kształty obudowy. Przy 119 mm długości i 75 szerokości, rozmiary Hex V2 teoretycznie wypadają mocno poniżej złotej relacji 2:1, jednak mierząc szerokość chwytu w konstrukcjach z półeczką, bierzemy pod uwagę odstęp pomiędzy punktami docisku kciuka i palca serdecznego. W konsekwencji realna szerokość chwytu wynosi ~6 cm, co w stosunku do długości obudowy daje idealne proporcje. Nagę Hex V2 przeznaczono tylko i wyłącznie pod chwyt 1+2+1+1, mając na uwadze palm gripowców z 18-19 centymetrowymi dłońmi.

Gracze o dłuższych palcach muszą zadowolić się fingertip gripem, zaś o claw gripie niestety można tylko pomarzyć. Grzbiet wypada mniej-więcej pośrodku obudowy, a przyciski główne lekko opadają ze stałym nachyleniem ku przodowi konstrukcji. Łagodne wgłębienia na palec wskazujący i środkowy, znane z poprzedniego modelu i dotychczasowego Deathaddera Chroma, zastąpiono płaską powierzchnią, co może i nie jest niewygodne, ale zaokrąglone korytka polepszają pewność chwytu.

Przyciski główne oferują ponadprzeciętną ilość miejsca wszerz, jednak aby ergonomii stało się zadość, prawy powinien wystawać poza obudowę dalej, niż lewy. Półeczka pod palec serdeczny jest co prawda dłuższa od poprzedniego modelu, ale nadal nie jest to poziom wygody znany z Logitecha G600. Jako właściciel 21 centymetrowych dłoni narzekałem na to, że palec serdeczny, pozbawiony odpowiednio długiej podstawy, szurał po podkładce podczas chwytania myszy palm gripem. Kiedy zaś trzymałem gryzonia samymi opuszkami palców, nie potrafiłem dosięgnąć kciukiem do wszystkich przycisków bocznych. Jasne jest, że taki kształt polubią osoby o mniejszych dłoniach. Obudowa z obu stron (a więc we wszystkich trzech punktach podparcia dla palców) pochyla się lekko ku górze, co przy 109 gramach wagi oraz zastosowanych materiałach "antypoślizgowych" nie daje odpowiedniego chwytu.

Tym samym przejdziemy do tematu zastosowanych powierzchni. Obiektywnie rzecz biorąc, lekko chropowaty plastik, pokrywający niemal całość myszki (włącznie z przyciskami za rolką), zapewnia świetny chwyt, bardzo ciężko go zabrudzić i niemalże nie powoduje nadmiernej potliwości dłoni. Podczas zażartych sesji pozostaje stosunkowo chłodny, a plamy potu, choć imają się go, są ledwo widoczne. Opinie na jego temat są podzielone - niektórych drażni, zaś mnie... cóż, chyba wystarczy zapewnienie, iż od teraz będę go stawiał za wzór dla wszystkich innych materiałów, wykorzystywanych w myszkach. Inaczej rzecz ma się w przypadku powierzchni antypoślizgowych.

Palce trochę ślizgają się po "bieżniku" rolki, podparciu dla małego palca i kolistej strefie zamkniętej w pierścieniu przycisków bocznych. Moje obawy odnośnie trudności związanych z czyszczeniem tych powierzchni okazały się na szczęście kompletnie bezzasadne. Gładki plastik pokrywający 7 przycisków bocznych również nie wzmaga potliwości, więc Razer Naga Hex V2 jest - poza atrapami wlotów powietrza na przodzie - praktycznie pozbawiona błyszczącego plastiku.

Ostatnią kwestią, jaką omówię w tym dziale, są przyciski i rolka. W porównaniu do mojego Roccata Kovy 2016 są odrobinę bardziej miękkie, jednak nie grozi to przypadkowymi wciśnięciami. Cechują się długim skokiem i aktywacją mniej-więcej w połowie głębokości wciśnięcia. Odbijają zauważalnie ciężej, niż te zastosowane w myszce niemieckiego producenta i mają bardziej "chrupki" dźwięk. Przełącznik w rolce ma bardzo mały skok, wciska się ze średnią siłą i całkiem sprawnie odbija. Kółko rolki obraca się natomiast lekko, lecz stopnie są odrobinę zbyt słabo wyczuwalne. Scroll wychyla się na boki z zauważalnym, całkiem satysfakcjonującym kliknięciem.

Wszystkie przyciski dodatkowe zastosowane w Razer Naga Hex V2 cechują się krótkim dystansem wciśnięcia. Guziki za rolką sprawiają wrażenie nieco drewnianych, lecz są wystarczająco miękkie, by nie męczyć palców. Odmienne wrażenie sprawiają przyciski boczne, deklarowane przez producenta jako mechaniczne (choć stabilizacją boczną nie grzeszą). Same w sobie nie są gorsze czy lepsze od tych za rolką, jednak ich miękkość, będąca zaletą podczas leniwych sesji w MMO, w strzelankach przeszkadza okazjonalnymi przypadkowymi kliknięciami.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »