Test Razer Naga Hex V2 - Zaawansowana mysz dla graczy MOBA

Razer Naga Hex V2 - Oprogramowanie Razer Synapse

Zabawę ze sterownikami (V2.20 w dniu pisania recenzji, V1.02.08 dla modułu statystyk) zaczynamy od pobrania aplikacji ze strony producenta. Niestety, nie istnieje możliwość wybrania katalogu, gdzie zainstaluje się software. Po zakończeniu procesu musimy zalogować się na swoje konto Razer Synapse lub takowe stworzyć, wówczas sterowniki poddawane są procesowi kompleksowej aktualizacji, trwającej do 10 minut. Software zajmujący w sumie zawrotne 1070 MB przestrzeni dyskowej wykorzystuje około 30 MB pamięci RAM. Razer Synapse robi jednak dobry użytek z tych megabajtów, dając użytkownikowi powalającą ilość opcji konfiguracji, pod warunkiem, że znamy język angielski.

Z paska u dołu ekranu wybieramy kompatybilne z Synapse urządzenia i funkcje. Klikając w ikonę zębatki znajdującą się z lewej strony przycisku minimalizacji, uzyskamy dostęp do narzędzia aktualizacji (która przeprowadzana jest również automatycznie), zmiany języka wyświetlania (polskiego zabrakło), okna służącego do raportowania błędów i dzielenia się pomysłami na funkcje sterownika i pobrania pełnej wersji instrukcji obsługi. Master Guide dla Razer Naga Hex V2 jest jeszcze niedostępny, możemy jednak pobrać wersję przygotowaną dla Nagi Chroma z tego linku - powinny być bardzo podobne.

Oprogramowanie, kontrolujące pracę urządzeń opatrzonych logo Razer, jest bardzo responsywne, ponieważ wprowadza prawie wszystkie zmiany natychmiastowo i bez zająknięcia. Niestety, z chwilą wyłączenia wszystkie nasze ustawienia przepadają, ponieważ myszki spod znaku wężowego triskelionu nie mają wbudowanej pamięci. Software za to synchronizuje się z chmurą, jednak wszystkie ustawienia dostępne są również w trybie offline. Status podłączenia do sieci sygnalizuje kolor diody umieszczonej po lewej stronie ikony zębatki. Zielony oznacza sprawne połączenie, żółty to szukanie sieci, a czerwony zapala się jeślli wybierzemy tryb offline z listy rozwijanej po kliknięciu na przypisany do konta Synapse adres email. Na dolne pozycje składają się także zmiana hasła i przełączanie między kontami użytkowników, zaś górne należą do bardziej ekstrawaganckich.

Jedna z nich, widoczna również w lewym dolnym rogu ponad listą urządzeń, daje nam możliwość zarejestrowania sprzętu w celu sprawdzenia statusu gwarancji. Pozycja Tournament Drivers umożliwia wyeksportowanie wszystkich profili, ustawień i makr w formie pliku wykonywalnego, a następnie zainstalowanie ich na komputerze odłączonym od internetu. Należy zaznaczyć, że nie ma prostego sposobu na zmianę raz stworzonego w ten sposób pliku. W zależności od ilości profili, może on zajmować nawet 100 MB przestrzeni dyskowej. Ostatnią opcją mieszczącą się w rozwijanej liście jest Stats & Heatmaps, dostępna również z poziomu górnej belki pod nazwą Stats.

Po lewej w nowo otwartym oknie widoczna jest lista wstępnie znalezionych przez oprogramowanie gier, którą można dowolnie modyfikować, włączając w to zmianę tła. Powiększając lub zmniejszając rozmiar okienka, które zawsze zachowuje swoje proporcje, skalujemy również interfejs, ale ściśnięte ikonki i czcionki nie są zbyt czytelne. Karta Stats zlicza wciśnięcia klawiszy, pokonany dystans, obroty rolki, zmiany profili, użycie makr, przełączanie pomiędzy Keymapami i ogólny czas gry. Statystyki segreguje według aplikacji, urządzenia oraz przedziału czasowego. Od czasu recenzji BlackWidow X Chroma nieco się w tej materii zmieniło - software poprawnie zlicza bowiem (po zamknięciu gry) zarówno statystyki, "mapy cieplne", jak i ruch kursora po ekranie, ale zeruje wyniki z karty Stats po zrestartowaniu aplikacji, więc część funkcjonalności nadal spoczywa w kategorii nieprzydatnych.

Karta Heatmaps daje jeszcze więcej informacji, jednak ich przydatność określiłbym jako wątpliwą. W zakładce MouseClicks uzyskamy wgląd w mapę cieplną zarówno wciśnięć głównych klawiszy, jak i miejsc egzekucji makr na ekranie. Naturalnie, inaczej będą wyglądać heatmapy z MMO od tych wygenerowanych w strzelankach. Na zrzutach ekranu poniżej możecie zobaczyć różnice pomiędzy wizualizacjami ze Starcrafta II, a grą niewspieraną w tak dużym stopniu przez oprogramowanie. Kolejną funkcją obrazującą, jest znajdujący się w karcie Mouse Movement ruch myszy po ekranie, również ujęty na screenach poniżej. Nie wiem, w jaki sposób wiedza płynąca z tych opcji mogłaby się komukolwiek na coś przydać (no, chyba że optymalizuje się strategię ze swoją profesjonalną drużyną w LoLu). O wiele więcej sensu miały mapy wykorzystania przycisków na klawiaturze, dzięki którym mogłem przepisać polecenia w taki sposób, by znalazły się jak najbliżej WSAD.

Inną abstrakcyjną funkcją jest ustawienie dolnego progu częstotliwości kliknięć, które dostępne jest po kliknięciu ikony ołówka w lewej dolnej części mapy cieplnej w zakładce Mouse Clicks. Po kliknięciu tej samej ikony, ale w karcie Mouse Movement, będziemy mogli suwaczkiem zmienić poziom jasności wykresu ruchów kursora oraz kolor linii, a także w polu zaznaczenia wybrać, czy chcemy, by mapa uwzględniała podnoszenie myszy (generując różnego rozmiaru okręgi). Gdy klikniemy ikonę zębatki w prawym górnym rogu, otrzymamy informację o wersji oprogramowania oraz możliwość wyłączenia gromadzenia statystyk, zmiany jednostek na imperialne, wyzerowania dotychczasowych danych, a także podłączenia kont Facebook i Twitter. Nie wiem, komu byłoby to potrzebne, ale działa. O wiele bardziej użyteczną opcją jest udostępnienie obu rodzajów map przy pomocy przycisku Share w prawym dolnym rogu. Możliwe wyjścia stanowią Facebook, Twitter oraz (jak widać na załączonych poniżej obrazkach) plik PNG.

Przykład zapisanych map ruchu kursora. Powyżej strzelanka sieciowa PlanetSide 2, poniżej gra MMO EVE Online.

Oprogramowanie pozwala na przeprogramowanie całej myszki, poza lewym przyciskiem głównym. Wybrać guzik możemy zarówno z list umieszczonych po obu stronach wizerunku urządzenia, jak również intuicyjnie wskazując na podobiźnie gryzonia wybrany przycisk. Wszystkie dostępne w rozwijanej liście pozycje zostały zawarte na jednym ze zrzutów ekranu i działają bez zarzutu. Dokładny opis wszystkich funkcji znajdziecie w Master Guidzie pod tym linkiem. Niepokoi, że podczas, gdy okno zmiany przypisania polecenia jest aktywne, mysz zostaje zremapowana w dziwny sposób - funkcje Wstecz i Naprzód zostają przypisane przyciskom za rolką, bocznym wracają domyślne cyferki, a wychylanie rolki na boki żadnego zauważalnego polecenia nie uruchamia. Oprogramowanie raz utworzonego makra nie pozwala w żaden sposób edytować, więc nagrywanie musimy rozpoczynać od nowa. Brakuje w nim także opcji wstawiania dokładnych opóźnień.

Pełną funkcjonalność zapewnia dopiero rozszerzony Menedżer. Jest on jednym z najlepszych narzędzi tego typu - oferuje rejestrowanie opóźnień, ustalenie ich wartości na sztywno oraz wyłączenie w ogóle. Interwały oraz przyciski (zarówno wciśnięcia, jak i zwolnienia) można także modyfikować już po wprowadzeniu makra, zmieniać ich kolejność pojedynczo i usuwać podwójnie (naraz wciśnięcie i zwolnienie przycisku). Pole Insert u dołu listy poleceń pozwala na umieszczanie kolejnych opóźnień i poleceń na tej samej zasadzie, co podczas pierwszego procesu nagrywania. Wstawianie można rozpocząć przed lub po zaznaczonym fragmencie makra. Jedynym mankamentem jest brak opcji grupowego usuwania makr.

Oprogramowanie w pozwala nam na stworzenie nieograniczonej liczby profili, a w obrębie każdego z nich także ośmiu Keymap, czyli swoistych subprofili. Każdemu z profili możemy nadać nazwę liczącą maksymalnie 20 znaków i przyporządkować jedną aplikację, aktywującą dany profil. Automatyczne przełączanie trwa zwykle około 2 sekund, a po wyłączeniu danego programu sterownik sam przywraca domyślny profil. Jeśli zaś chcielibyśmy przypisać te same ustawienia większej ilości programów, wystarczy je skopiować i przyporządkowywać kolejne aplikacje. Importować profile oraz makra o mało subtelnym, lecz czytelnym rozszerzeniu .RazerSynapse można z katalogu lokalnego lub z innego urządzenia, na którym używaliśmy danego urządzenia peryferyjnego i zainstalowaliśmy dla niego sterowniki z dostępem online. Importowanie kilku profili i makr zajęło oprogramowaniu około pół sekundy. Bolączką było zaś dla mnie ręczne usuwanie kilku profili - Synapse do ich usuwania przydałaby się możliwość zaznaczenia ich grup przeciągnięciem kursora lub chociaż pola wyboru przy każdej pozycji na liście (jak ma to miejsce poniżej).

Podświetlenie w myszce Naga Hex V2 Razer zrealizował bardzo dobrze: wszystkie 3 strefy luminacji możemy wyregulować niezależnie, a przejścia tonalne są bardzo płynne. Niestety, częstą przypadłością urządzeń RGB są niewiernie odwzorowane kolory. Omawiana mysz najlepiej czuje się w czerwieniach, zieleniach i błękitach (jako że są to podstawowe kolory podświetlenia), jednak gubi pomarańcze, za wcześnie wpadając w żółty i bardzo szybko przechodząc z nasyconego koloru w niemalże czystą biel. Nie jest to jednak coś, czego nie rozwiązałyby 2 minuty zabawy w oprogramowaniu, bowiem kolor da się wybrać praktycznie dowolny. Pod względem wykonania podświetlenia mysz stoi na bardzo wysokim poziomie - światło nie prześwieca przez szpary dzielące plastikowe płytki, nie czuć krawędzi ani wybrzuszeń w okolicach logo firmy, sekcja pod kciukiem i logo palą się równomiernie rozłożoną barwą, a rolka jest niemalże pozbawiona przekłamań jasności koloru.

Oprócz statycznego tła mamy dostęp do kilku innych trybów. Breathing rozjaśnia i przyciemnia diody w jednym, dwóch lub w losowym kolorze. Reactive podświetla ostatnio kliknięte przyciski na wybraną barwę, tym razem dając nam opcję ustalenia szybkości zanikania efektu, a Spectrum Cycling płynnie zmienia kolor całej myszy, niezależnie od tego, czy strefy podświetlenia mamy połączone czy nie. Wszystkie powyższe tryby możemy zsynchronizować z innymi urządzeniami Razer Chroma, a jasność efektów świetlnych można wyregulować w skali 100-stopniowej suwakiem paska Brightness. Ostatnimi dwiema opcjami jest połączenie lub uniezależnienie od siebie stref podświetlenia checkboxem Link zones oraz wyłączenie luminacji, gdy wyświetlacz monitora jest wygaszony.

Karta Performance odpowiada za najbardziej przyziemne funkcje, pozwalając na wyregulowanie DPI niezależnie dla osi X i Y, wybrać od 2 do 5 stopni rozdzielczości sensora, zwiększyć akcelerację (czego absolutnie nie zalecam) oraz zmienić częstotliwość próbkowania. Z kolei zakładka Calibration sprawiła mi niemały kłopot z osią Z. Kiedy skalibrowałem sensor specjalnie pod powierzchnię mojej podkładki, LOD wydawał się zmniejszyć do minimum, jednak w pewnym momencie ustawił się samoistnie na najwyższą wybraną wartość i - bez względu na próby rekalibracji, zmniejszenie do minimum lift-off distance, wybór innych powierzchni w sterownikach czy wyłączenie kalibracji w ogóle - już na niej pozostał. Pomaga dopiero zrestartowanie sterowników (a i to też czasem nie zawsze). Z repertuaru Chroma Apps działa tylko aplikacja Keyboard Audio Visualizer, ale, jak można się domyślić, efektami świetlnymi w porównaniu do klawiatur BlackWidow nie powala.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »