Test obudowy Corsair 5000D - Połączenie dwóch różnych światów. Stonowana stylistyka oraz nowoczesne wnętrze

Test obudowy Corsair 5000D - Wygląd zewnętrzny #2

Podobnie jak w innych obudowach na rynku, tak i w przypadku najnowszego, amerykańskiego dziecka nie należy spodziewać się fajerwerków z tyłu konstrukcji. Znajdziemy tutaj miejsce na wentylator 120-milimetrowy, wycięcie dla złącz płyty głównej i zasilacza oraz dziewięć miejsc dla kart rozszerzeń. Za plus należy uznać obecność otworu wentylacyjnego bliżej górnej krawędzi obudowy, który sprzyja naturalnemu ruchowi powietrza w środku komputera. Jest to ważne zwłaszcza dla temperatur sekcji zasilania płyty głównej. Za minus uznałbym zaś brak "ramki" dla zasilacza, która zdecydowanie ułatwia jego montaż. Jest to standard u konkurencji, zwłaszcza w tym pułapie cenowym. No ale w końcu nigdy nie można mieć wszystkiego.

Spód Corsair 5000D gości cztery plastikowe nóżki (40 x 60 x 20 milimetrów) wyposażone w gumowe podkładki antypoślizgowe. Mimo ich niewielkich rozmiarów całkowicie spełniają swoje zadanie. Obudowa na podłodze czy biurku nie przesunie się nawet o milimetr, a tym bardziej nie porysuje powierzchni na której stoi. Prócz tego znajdziemy tutaj otwór wentylacyjny dla zasilacza, który zabezpiecza filtr przeciwkurzowy. Jest to rozwiązanie siateczkowe, wklejone w (wy/w)suwaną plastikową ramkę z tyłu komputera. Innymi słowy bardzo praktyczna i wygodna opcja. Jedyne co się tutaj jeszcze rzuca w oczy to otwory montażowe, które każą sugerować, że klatka dla HDD jest demontowalna i ma możliwość zmiany jej położenia. Ale o tym przekonamy się dopiero przy oględzinach wnętrza amerykańskiej konstrukcji.

Na koniec zostały nam panele boczne. Oba montowane są beznarzędziowo, przy wykorzystaniu metalowych zatrzasków i dwóch szybkośrubek znajdujących się z tyłu obudowy, które wkręcamy/odkręcamy palcami. Następnie dany panel należy mocno pociągnąć do siebie. Warto jednak być przygotowanym, bowiem siedzą one na swoich miejscach bardzo pewnie i wkładając w to zbyt dużo siły potrafią "nagle" odskoczyć. Szklany boczek ma standardową grubość 4 milimetrów, a szyba jest hartowana i przyciemniana. Dodatkowo na około odczekała się czarnej ramki, która maskuje miejsce styku ze stalowym szkieletem konstrukcji. Stalowy panel boczny ma zaś grubość ok. 0,85 milimetra i po wyjęciu z obudowy jest lekko chybotliwy. Jest to zapewne jednak "zasługa" dodatkowego otworu wentylacyjnego, który narusza integralność boku. Jednak coś za coś - panel po przykręceniu do obudowy nie dygocze, a my zyskujemy aż trzy dodatkowe miejsca dla wentylatorów. Wszystko to zabezpiecza filtr montowany magnetycznie.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »