Test obudowy Corsair 5000D - Połączenie dwóch różnych światów. Stonowana stylistyka oraz nowoczesne wnętrze

Test obudowy Corsair 5000D - Wygląd zewnętrzny #1

Corsair 5000D przychodzi do nas zapakowany w brązowy karton z czarnymi nadrukami. Znajdziemy tutaj logo producenta, grafikę przedstawiającą wszystkie elementy obudowy oraz skróconą specyfikację w różnych językach, w tym i w polskim. W środku umieszczono dwie piankowe wytłoczki zabezpieczające, sama obudowa ukryta jest dodatkowo w przezroczystym worku, a na na szklany panel boczny naklejono folię. Nie ma więc obaw o uszkodzenie w czasie transportu. Konstrukcja po wyjęciu z pudełka sprawia bardzo dobre wrażenie. Jest duża i ciężką, co od razu każe sugerować, że również i solidna. Wygląd na pierwszy rzut oka określiłbym jako "ascetyczny", chociaż im dłużej się przyglądam tym więcej smaczków zauważam.

Przedni panel jest prostokątny i całkowicie płaski, to jednolity kawałek stalowej (grubość ok. 1,3 milimetra), pomalowanej na czarno blachy z małym, srebrnym logiem Corsair bliżej dolnej krawędzi obudowy. Całość otacza plastikowa ramka. Między nią, a metalową częścią znajdziemy dwa podłużne otwory wentylacyjne umieszczone po lewej i prawej stronie frontu. Stalowy element mocowany jest do szkieletu przy pomocy czterech metalowych zatrzasków. Jego (de)montaż jest więc szybki, łatwy i nie wymaga użycia narzędzi, a w porównaniu do tańszych, chińskich propozycji nie musimy się bać, że z czasem elementy montażowe ulegną zniszczeniu. Front jest odsunięty od szkieletu konstrukcji o około 20 milimetrów, a więc wentylatory z przodu mimo jednolitego panelu nie są w żaden sposób odcinane od dostępu do zimnego powietrza.

Górna część w obudowie Corsair 5000D wygląda bardzo podobnie do opisywanego akapit wcześniej przodu. Mowa więc o stalowym panelu, otworach wentylacyjnych po bokach oraz (tym razem metalowej) ramce. Tutaj jednak bliżej przedniej krawędzi znajdziemy panel I/O. Gości on przycisk Power i Reset, dwa gniazda USB 3.1 Gen 1 typu A, jedno USB 3.1 Gen 2 typu C oraz jedno złącze audio. Wszystkie są pewnie osadzone na miejscu, wyprowadzone do jednej płaszczyzny i odpowiednio opisane. Przyciski mają wyczuwalne kliknięcia, różne rozmiary i są od siebie oddalone. Nie ma więc mowy o przypadkowym kliknięciu któregokolwiek z nich. Osobiście cieszy mnie pojawienie się USB typu C, którego brakowało w zeszłorocznej serii Corsair 4000. Problemem dla wielu użytkowników może jednak być nadal tylko jedno gniazdo typu jack, zwłaszcza, gdy ktoś ma oddzielny zestaw słuchawki + mikrofon.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »