Test klawiatury mechanicznej be quiet! Dark Mount - Cicha jak membrana, modułowa i niezwykle bogato wyposażona

Test klawiatury be quiet! Dark Mount - Użytkowanie

Przełączniki Orange Silent działają bardzo płynnie, miękko i precyzyjnie, oczywiście bez wyczuwalnego punktu aktywacji, chociaż takowy został ustawiony na wysokości około 2.0 mm, natomiast dystans całkowity wynosi 4.0 mm. Charakterystyką pracy odpowiadają modelom Cherry MX Red, stanowiąc najbardziej oczywisty i pożądany wybór w klawiaturze gamingowej. Osoby szukające nieco twardszych switchy powinny wybrać wariant Black Tactile, czyli z grubsza odpowiedni Cherry MX Brown, aczkolwiek znacznie cichszy od pierwowzoru. Chociaż innych przełączników producent nie przewiduje, funkcja hot-swap pozwala na eksperymentowanie. Be quiet! Dark Mount posiada Anti-ghosting oraz N-key rollover, rejestrując podczas grania ponad 10 znaków bez blokowania kolejnych, jednak w programach do pisania limit wynosi 6 znaków.

aaaaaaaawwwwwwwwssssssssdddddffffffffrrrrrr5rrrrrrrr5r7rrrrrrrr

Fabrycznie przesmarowane przełączniki pracują cicho, co zostało kilkukrotnie podkreślone, żadnego obcierania albo metalicznego pogłosu sprężyny nie zarejestrowałem. Korpus również znakomicie wytłumiono - jest zwyczajnie głuchy na jakiekolwiek uderzenia. Podobnie dobrą robotę wykonano z nakładkami oraz stabilizatorami potraktowanymi lubrykantem, dzięki czemu be quiet! Dark Mount to chyba najcichszy mechanik jakiego kiedykolwiek testowałem. Całkowity poziom głośności można porównać z klawiaturami membranowymi, a nawet wówczas model niemieckiego producenta wypada korzystniej, ponieważ skuteczniej zredukowano klekot capsów. Spacja dzięki dodatkowej warstwie pianki umieszczonej wewnątrz także została solidnie wytłumiona, będąc wprawdzie odrobinę głośniejszą od pojedynczych klawiszy, jednak różnica w porównaniu do zwykłych mechaników okazuje się kolosalna. 

Dodatkowe moduły be quiet! Dark Mount wyglądają efektownie, zwiększając funkcjonalność klawiatury, zwłaszcza panel multimedialny umieszczany na górnej krawędzi. Funkcja rolki i przycisków multimedialnych jest oczywista, natomiast znacznie ciekawszym elementem o szerokich możliwościach jest ekran LCD (nie dotykowy). Oprócz zarządzania podstawowymi ustawieniami tzn. regulacją jasności, wyborem profili czy trybów podświetlenia, pozwala jeszcze na kilka praktycznych zastosowań. Chociażby zamiast domyślnego logotypu możemy wgrać własną grafikę albo wybrać zegarek (dostępny jest również stoper). Zakładka Media odpowiada za sterowanie multimediami i zmianę utworów np. podczas korzystania z systemowego odtwarzacza z pomocą przycisków Play / Next / Back / Stop. Wyświetlacz jednak nie zawsze poprawnie odczytuje nazwy utworów i wykonawcy zostawiając domyślne Song Name / Artist, chociaż przełączenie ścieżek oraz pokazywanie grafiki albumu działało bezproblemowo. 

Niespecjalnie byłem natomiast w stanie odgadnąć praktyczne zastosowanie ostatniej zakładki Media Dock - Custom - której przełączenie ON/OFF kompletnie niczego nie zmieniało w warstwie użytkowej. Ogólnie Media Dock stanowi ciekawy dodatek, niemniej ewidentnie wymagający usprawnień w warstwie programowej. Pozostając w temacie dostosowywania wyglądu, warto jeszcze wspomnieć, że osiem dodatkowych przycisków nad blokiem numerycznym pozwala na zmianę ikonek (także własnego autorstwa) oraz przypisanie wielu innych funkcji, które odpowiadać będą wybranej grafice. Fortnite, Netflix, Xbox Game Pass, Chrome czy Wiedźmin 3? Fabrycznie otrzymujemy ponad 40 kolorowych spośród wszystkich gotowych 64 ikonek. Producent zastosował tutaj niewielkie ekrany LCD, dzięki czemu jakość wyświetlanych grafik jest naprawdę wysokiej jakości. Powyższa sekcja może przejąć część funkcji Media Dock, jeżeli postanowimy z niego zrezygnować, aczkolwiek w założeniach pełni rolę uzupełniającą.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »