Test monitora ASUS VG23AH - 3D bez uszczerbku na 2D

Gamut barwny

ASUS jest jak wszystkie nowe monitory z tego przedziału cenowego wąskogamutowy. Pokrycie przestrzeni sRGB jest świetne i wynosi 97%, a pokrycie przestrzeni AdobeRGB wynosi 73%. Całkowita wielkość gamutu jest równa 106% objętości bryły obrazującej gamut przestrzeni sRGB, a dla porównania wartość ta w BenQ GW2450HM wynosiła 103,4% przy pokryciu tylko 89,5% sRGB. W idealnych warunkach obydwie wartości objętości i pokrycia gamutu sRGB dla monitorów wąskogamutowych, powinny wynosić 100%. Im bliżej tej granicy, tym zarządzanie barwą w systemie ma łatwiejsze zadanie, zaś w aplikacjach których nie obejmuje, kolory są wierniejsze.

Pomiar predefiniowanych ustawień punktu bieli

Ustawienia balansu bieli zostały przedstawione bardzo ogólnikowo, producent nigdzie nie informuje jakim wartościom odpowiadają poszczególne profile. Jedynym przydatnym ustawieniem jest tryb user ze wszystkimi wartościami RGB na 100. Pozostałe tryby są zdecydowanie za zimne, a nawet wybranie opcji "warm" powoduje znaczne ochłodzenie punktu bieli względem domyślnego ustawienia.

Analiza ustawień fabrycznych w odniesieniu do sRGB

Monitor jest testowany po zresetowaniu wszystkich ustawień do domyślnych. Normalną już praktyką stosowaną przez producentów jest ustawianie bardzo dużej jasności, w tym przypadku nie jest ona najwyższa jaką można ustawić, ale niewiele brakuje. Punkt bieli ma temperaturę barwową praktycznie idealną, jednak to nie wystarczy, aby biel była pozbawiona zabarwień. Również deltaE powinna być jak najniższa, a na tym polu ASUS nie notuje już tak dobrego wyniku. Wartość w okolicach 3 objawia się zauważalnym zafarbem w kierunku magenty, lub jak w przypadku testowanej sztuki - zieleni.

Analiza błędów w wyświetlaniu barw pokazuje, że pomimo ukierunkowania tego modelu na wyświetlanie obrazu trójwymiarowego, nie zrobiono tego kosztem jakości obrazu w codziennych zastosowaniach. ASUS wyświetla kolory wierniej niż poprzednio testowany monitor na matrycy IPS. Wszystkie wartości mieszczą się poniżej 3, dzięki temu kolory wyglądają naturalnie i do większości zastosowań nie ma potrzeby kalibrowania monitora. Wykres zmierzonej gammy lokalnej również nie odbiega znacząco od wzorca, wykazując tylko nieznaczne podwyższoną wartość gammy dla najciemniejszych obszarów. Gradient szarości jest płynny, bez przebarwień i pasów, z rozróżnialnymi wszystkimi stopniami poza 1-2 najniższymi.

Analiza tryu sRGB w odniesieniu do sRGB

Oddzielnie zostały przeprowadzone testy dla trybu sRGB. Zauważalnie poprawiły się błędy w skali szarości w stosunku do ustawienia domyślnego, obyło się to jednak niewielkim kosztem odwzorowania kolorów. Jasność spadła do bardziej akceptowalnego poziomu, pomimo to w dalszym ciągu jest za wysoka do średnio nasłonecznionego pomieszczenia. Użyteczność tego trybu psuje zaniebieszczona biel oraz niezrozumiałe zablokowanie możliwości ustawienia jasności.

Analiza Skalibrowanego i oprofilowanego monitora w odniesieniu do sRGB

W celu skorygowania punktu bieli należało ustawić wartości RGB na odpowiednio 99 dla czerwonego, 94 dla zielonego i 100 dla niebieskiego kanału. Po ustawieniu poprawnego balansu bieli spadła jasność, dlatego należało ustawić ją na wartość 31, aby w rezultacie otrzymać jasność bieli na poziomie 120 cd/m². Pomimo powtórzenia kalibracji w różnym oprogramowaniu nie udało się zmniejszyć błędu barwy niebieskiej.

Im mniejsze wartości deltaE dla szarości oraz odchylenia gammy lokalnej, tym mniejsza korekta jaka musi być wprowadzona do LUT kary graficznej, zaś w efekcie mniejszy banding i większa ilość możliwych do wyświetlenia kolorów. Krzywe korekcyjne w przypadku testowanego monitora są przez większość zakresu równoległe względem siebie oraz przekątnej wykresu. Wyraźniejszej korekty wymagały dopiero większe wartości, a wynikało to z zafarbu na gradiencie szarości.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »