Intel Core i7-1065G7 - Test wydajności po wyłączeniu limitów TDP

Intel Core i7-1065G7 to obecnie najwydajniejszy procesor z niskonapięciowej linii Intel Ice Lake-U. Wprawdzie na horyzoncie pojawił się układ Core i7-1068G7, który będzie miał podwyższone do 28W TDP, jednak wciąż nie wiemy dokładnie, kiedy procesor zjawi się z odpowiednimi laptopami. Z tego względu jednostka Core i7-1065G7 jest wciąż numerem jeden, aczkolwiek i z tym układem bywają problemy. Ściśle określone limity energetyczne prowadzą często do spadków wydajności, przez co procesor nie jest w stanie zaprezentować pełni swoich możliwości. Czy sytuacja zmieniłaby się, gdybyśmy zdecydowali się na usunięcie limitów energetycznych? Czy temperatury nie będą istotną przeszkodą by sprawdzić faktyczne możliwości procesora? Postaramy się odpowiedzieć na pytania w tym nietypowym dla działu laptopów artykule.

Autor: Damian Marusiak

Intel Core i7-1065G7 to procesor wyposażony w cztery fizyczne rdzenie oraz osiem wątków. Bazuje na usprawnionej mikroarchitekturze Sunny Cove, dzięki czemu doczekaliśmy się wyraźnego wzrostu wydajności w aplikacjach nastawionych na moc pojedynczego wątku. Rodzina Ice Lake-U również jako pierwsza na szerszą skalę wykorzystuje 10 nm proces technologiczny. Nie jest on jednak zbyt udany (czego nie można powiedzieć o architekturze), bowiem wszystkie procesory z tej serii odznaczają się bardzo niskim taktowaniem bazowym, a przesadny wzrost zegarów momentalnie prowadzi do zbyt dużego poboru energii. Limity energetyczne często duszą faktyczną wydajność tych jednostek, o zintegrowanych układach graficznych nie wspominając. Jeszcze kilka miesięcy temu informowaliśmy, iż wydajność iGPU jest ściśle powiązana ze współczynnikiem TDP.

Intel zapowiadając nową mikroarchitekturę Sunny Cove (na której bazują procesory Ice Lake-U) jej najważniejsze założenia podzielił na dwie grupy. Pierwszą są wzrosty wydajności w zastosowaniach ogólnych, które wynikać mają ze wzrostu czystej mocy obliczeniowej (IPC - liczba instrukcji wykonywanych przez procesor w jednym cyklu zegara) oraz zegarów. Niezależnie od kodu, wzrost po którejkolwiek z tych stron, ostatecznie ma dać użytkownikowi lepszą wydajność. Druga grupa to wzrosty w specjalistycznych zastosowaniach. W przypadku mikroarchitektury Sunny Cove oznacza to dodanie nowych rozszerzeń, nowych wyspecjalizowanych jednostek w obrębie procesorów, czy dodatkowych metod akceleracji obliczeń. Architektura Sunny Cove odznacza się zwiększoną pojemnością pamięci na dane pierwszego poziomu (z 32 KB do 48 KB). Zwiększy się też pojemność pamięci podręcznej drugiego poziomu, aczkolwiek tu skale wzrostów będą różne. Zwiększy się też przepustowość pamięci podręcznej pierwszego poziomu. Dzięki mikroarchitekturze Sunny Cove do procesorów Ice Lake zostaną także zaimplementowane instrukcje AVX-512, dzięki którym rdzeń CPU ma obsługiwać instrukcje IFMA, Vector-AES, SHA, czy SHA-NI, które są wykorzystywane w kryptografii.

Dzisiejszy artykuł będzie poświęcony trochę innemu zagadnieniu. Zamiast tradycyjnego testu notebooka, skupimy się wyłącznie na faktycznych możliwościach procesora Intel Core i7-1065G7 wraz ze zintegrowanym układem graficznym Intel Iris Plus Graphics G7. Domyślne TDP jednostki wynosi 15W, ale wiemy że istnieją programy umożliwiające zniesienie takich limitów. My na przykładzie aplikacji ThrottleStop sprawdzimy tym razem nie tyle działanie CPU po undervoltingu, ile faktyczną i rzeczywistą wydajność procesora Sunny Cove po zdjęciu kagańca w postaci limitu TDP. Jestem bardzo ciekawy, czy taka procedura faktycznie wpłynie na wydajność procesora i na ile wyniki będą się różniły od domyślnych ustawień procesora.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »