Test obudowy komputerowej Corsair Frame 4000D RS - Przewiewna modułowa konstrukcja z kilkoma fajnymi udogodnieniami

Test obudowy Corsair Frame 4000D RS - Wygląd

Corsair Frame 4000D RS przy wymiarach 486 x 490 x 239 mm (D x W x S) waży 10,4 kilograma, będąc masywną i szeroką obudową komputerową midi-tower, podczas gdy poprzednik mierzący 466 x 453 x 230 mm ważył dokładnie 7,8 kilograma. Metalowy front cechuje solidna perforacja w kształcie trójnika o nieregularnej powierzchni, która w dotyku przypomina pospolitą tarkę kuchenną. Jednak o bezpieczeństwo użytkowania można być spokojnym - wszystkie krawędzie zostały starannie wyszlifowane. Profilowana blacha zachowuje także nienaganną sztywność pomimo dużej redukcji budulca. Zdjęcie panelu wymaga tylko lekkiego pociągnięcia, który płynnie opuszcza swoją pozycję dzięki zastosowaniu czterech kulkowych zapinek. 

Frontową obwolutę trzymającą metalową maskownicę, wykonano z matowego tworzywa sztucznego, oprócz nóżek będącą jedynym plastikowym elementem Corsair Frame 4000D RS. Wewnątrz schowano siateczkowy filtr przeciwko kurzowi, umieszczony na elastycznej magnetycznej ramce. Wyjmowanie stelaża znacznie ułatwia uchwyt widoczny na dolnej krawędzi. Przód skrupulatnie uszczelniono, żadnych innych otworów w sekcji bezpośrednio dostarczającej świeże powietrze nie przewidziano, zatem wszelkie paprochy powinny być wyłapywane. W ostatnim rzędzie umieszczono trzy zaciągające wentylatory w rozmiarze 120 mm (Corsair RS120 PWM), które w recenzowanym wariancie pozbawiono podświetlenia.

Panel frontowy obejmuje podświetlany przycisk Power, złącze audio combo, dwa porty USB-A i pojedyncze USB-C, aczkolwiek jego ulokowanie pozostaje dyskusyjne. Jeżeli obudowę postawimy na powierzchni biurka, dolna listwa będzie sprawdzać się całkiem nieźle, aczkolwiek gdy trzymamy komputer na podłodze, dołożymy do codziennych ćwiczeń średnio przyjemne schylanie. Górna pokrywa Corsair Frame 4000D RS jest zdejmowana, wystarczy odkręcić szybko-śruby i delikatnie pociągnąć metalową maskownicę za dołączony gumowy uchwyt. Rewersu nie zabezpieczono niestety filtrem przeciwko kurzowi, zostawiając jedynie obfitą perforację mającą poprawić odprowadzanie ciepłego powietrza, wydostającego się otworami w kształcie trójnika. Tutaj w przeciwieństwie do przedniego panelu powierzchnia jest całkowicie wygładzona.

Po usunięciu górnej maskownicy zobaczymy szyny montażowe przeznaczone dla wentylatorów lub systemów chłodzenia AiO, które można regulować w zakresie 120/140 mm zależnie od posiadanych jednostek. Inskrypcje na obudowie sugerują, że zmieszczą się również wentylatory o średnicy 160 mm, natomiast ramki musiałyby wówczas zachować rozstaw otworów montażowych na poziomie 140 mm. Analogicznie działają frontowe szyny, gdzie wstawić można nawet wentylatory 200 mm, chociaż mocowania są trochę trudniej dostępne. System nie wymaga żadnego główkowania - wystarczy jedynie odkręcić śrubki i przesunąć metalowe stelaże. Rozwiązanie jest praktyczne i pomysłowe, dodatkowo zapewnia niczym nie zmąconą wolną przestrzeń systemom chłodzenia redukując powietrzu przeszkody na drodze.

Dolny otwór wentylacyjny o strukturze trójników, otrzymał siateczkowy filtr przeciwko kurzowi, umieszczony w plastikowej ramce. Plusem jest wyjmowanie elementu poprzecznie z prawego boku. Całkiem praktycznie podejście, zdecydowanie lepsze od klasycznej tylnej orientacji, która powinna być dawno porzucona. Reszta przestrzeni jest jednolitym kawałkiem stalowej blachy z małymi wypustkami. Gruba wiązka w tekstylnym oplocie widoczna na froncie wygląda dość osobliwie, będąc w istocie zintegrowanym okablowanie panelu I/O, który zlokalizowano na spodzie. Obudowa spoczywa na czterech niewielkich plastikowych nóżkach, które podbito gumowymi stoperami, zapewniającymi Corsair Frame 4000D RS przyzwoitą stabilność. Prawe skrzydło zyskało otwór wentylacyjny zabezpieczony magnetycznym filtrem przeciw kurzowi.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »