Test chłodzenia NZXT Kraken X72 - Czy legendy okażą się prawdą?

Test chłodzenia NZXT Kraken X72 - Budowa i wyposażenie

NZXT Kraken X72 przychodzi zapakowany w podłużny biało-fioletowy karton z kolorowymi nadrukami. Przedstawiają one samo chłodzenie, nazwę producenta i oznaczenie konkretnego modelu oraz zmiany poczynione względem wcześniejszych generacji amerykańskich AiO. W środku zaś znajdziemy brązowawą, sztywną wytłoczkę, w którą wciśnięto wentylatory schowane w dodatkowe pudełeczka, radiator, węże i bloko-pompkę wsadzoną w foliowy worek oraz wreszcie akcesoria i zestaw montażowy dla procesorów Intela oraz AMD. Nie zabrakło też szczegółowej instrukcji z ilustracjami, acz bez opisu w języku polskim.

Testowane chłodzenie sprawia dobre pierwsze wrażenie, chociaż przy tym rozmiarze człowiek spodziewałby się wagi większej, aniżeli około 1,3 kilograma. Mimo wszystko jakość wykonania jest wzorowa, a zewnętrzne elementy są perfekcyjnie spasowane. Niemal cały produkt utrzymany zostały w matowej czerni, a jedyne wyróżniające się fragmenty to miedziana podstawa bloko-pompki, gdzie znajdziemy preaplikowaną pastę termoprzewodzącą zabezpieczoną plastikową nakładką oraz jej top, gdzie widzimy metalowy pierścień i szklane okienko. Skoro już o stopce mowa to nie posiada ona wykończenia na wysoki połysk, tak zwanego lustra, a pełna jest drobnych, acz widocznych i wyczuwalnych palcem żłobień.

Węże w NZXT Kraken X72 są gumowe, ale szczelnie opatulone tekstylnym oplotem. Nie strzępi się on sam z siebie, ani pod paznokciem czy śrubokrętem. Długość węży jest standardowa i mowa o 400 milimetrach, co pozwala na zamontowanie chłodzenia w większości obudów zarówno na topie, przodzie, jak i boku konstrukcji. To ważne, biorąc pod uwagę, że sporo obudów umożliwia montaż tak długich radiatorów tylko z przodu. Sam system montażu jest prosty, a metalowa obręcz różniąca zestaw dla Intela i AMD demontowana jest bez użycie wkrętaka. Wystarczy złapać za metalowy element i przekręcić go w bok, a następnie ku sobie. To bardzo szybkie i przyjemne rozwiązanie, które zacząć stosować mogłaby również konkurencja.

Wybrane przez Amerykanów wentylatory to trzy 120-milimetrowe jednostki NZXT Aer P120 oparte na łożyskach FDB. Pracują one z prędkością od 500 do 200 obrotów na minutę (+/- 300 RPM) przy wydajności od 18,28 do 73,11 CFM, ciśnieniu od 0,18 do 2,93 mmH2 oraz deklarowanym hałasie od 21 do 36 dB(A). Ich kultura pracy podczas testów była bardzo dobra, nawet pod pełnym obciążeniem. Chociaż wtedy szum powietrza stawał się już lekko słyszalny, to w przypadku realnych zastosowań i montażu AiO w klasycznej obudowie, a nie na benchtable powinno być zdecydowanie ciszej. Łożyska wentylatorów i sama pompka pracowały cicho.

W pudełku od NZXT Kraken X72 pozornie brakuje dwóch elementów - dodatkowej pasty termoprzewodzącej w małej strzykawce do przyszłych instalacji chłodzenia oraz nawet najprostszego kontrolera RGB LED dla starszych/tańszych płyt głównych. Ale czy aby na pewno jest to problemem? Moim zdaniem nie! Mowa w końcu o naprawdę sporym i co tu ukrywać - drogim produkcie. Z pewnością nie będzie on parowany z komputerami za 1500 czy 2500 złotych, a zdecydowanie droższymi konfiguracjami. Innymi słowy konsument sięgnie zapewne już przy pierwszym montażu po najwydajniejsze pasty pokroju Gelid GC Extreme czy Thermal Grizzly Kryonaut, a jego płyta główna będzie produktem nowym, przynajmniej ze średniej półki cenowej i ze wsparciem kolorowego podświetlenia.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »