Test obudowy Cooler Master MasterCase Pro 5 - Stara, ale jara!

Test obudowy Cooler Master MasterCase Pro 5 - Wygląd zewnętrzny #1

Pierwsze co rzuca się w oczy i odróżnia Cooler Master MasterCase Pro 5 od konkurencji, to opakowanie. Nie mamy tutaj do czynienia ze zwykłym, tanim kartonem. Tajwańczycy zdecydowali się na kolorowe opakowanie, zawierające zarówno zdjęcia obudowy, jak i jej model oraz podstawową specyfikację. Co więcej w środku wybrano nakładki z droższego, lepiej się prezentującego i mniej kruszącego czarnego/szarego styropianu, zaś tani foliowy worek zastąpiono piankowym, w tym samym odcieniu co reszta elementów. Sama obudowa po odpakowaniu sprawa dobre pierwsze wrażenie - jest duża i ciężka, a wystające elementy, za które naturalnie łapiemy podczas całej operacji, są solidne. Bryła zdecydowanie nie należy do skomplikowanych, ale ożywia ją boczny panel w formie okna oraz załamania na górze i dole.

Skoro o górnej części mowa, to pora przyjrzeć się jej dokładniej. Znajdziemy tutaj przede wszystkim dwa sprytnie ukryte, acz łatwo dostępne i wygodne uchwyty do przenoszenia obudowy. O ile z zewnątrz pokryte są plastikiem, tak w środku to lity metal przyczepiony do szkieletu konstrukcji. Meshowy panel jest w pełni demontowalny, dając nam dostęp do miejsc na wentylatory czy chłodnice od układów WC, ale o tym dalej. Warto jednak zwrócić uwagę na to, że liczba oraz rozmiary otworów wentylacyjnych są naprawdę okazałe co sugerować może wzorową cyrkulację powietrza i niskie temperatury podzespołów. Na pochyłej krawędzi łączącej górę i przód obudowy znajdziemy panel I/O.

Cooler Master MasterCase Pro 5 wyposażono w standardowy zestaw złącz, który znajdziemy w każdej dostępnej aktualnie na rynku obudowie. Mowa więc o dwóch USB 3.1 Gen 1 (co ważne - są one w środku szare, a nie niebieskie jak w wielu tańszych, chińskich propozycjach), dwa porty audio dla mikrofonu i słuchawek, nienachalną diodę pracy dysku i przycisk Power oraz Reset. Pierwszy z nich jest duży, wygodny w użyciu i z wyczuwalnym kliknięciem. Drugi został odsunięty na bok, by uniemożliwić przypadkowe kliknięcie. Jest jednak stosunku mały, może nawet nieco za mały. Z drugiej strony nie korzysta się z niego na tyle często, by okazało się to większym problemem. Plus za to, że okolica panelu I/O nie jest połyskliwa ani przyozdobiona licznymi szczelinami czy "gamingowymi" załamaniami. Dzięki temu utrzymanie jej w czystości ogranicza się do przejechania wilgotną szmatką z mikrofibry raz na jakiś czas.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »