Fractal Design Define C Window - dwukomorowy ideał z oknem?

Fractal Design Define C Window - Wygląd zewnętrzny #1

Fractal Design Define C Window zapakowany jest fabrycznie w biały karton z nielicznymi czarnymi grafikami oraz podstawową specyfikacją. Sama skrzynka zabezpieczona jest styropianem. W środku prócz obudowy znajdziemy również pudełko z akcesoriami, czyli zestaw niezbędnych śrubek i opasek zaciskowych, instrukcję obsługi oraz dodatkowy magnetyczny filtr przeciw kurzowi. Szwedzki produkt robi dobre pierwsze wrażenie, zarówno pod względem wyglądu jak i wykonania. Trzeba mieć jednak na uwadze, że cała bryła jest do bólu prosta i nie każdemu przypadnie do gustu. Ma to też swoje plusy w postaci bardzo uniwersalnego wyglądu, którego nie powstydzi się w swoim pokoju zarówno młody, jak i starszy użytkownik komputera.

Przedni panel obudowy podziela ascetyczne klimaty, o których była mowa akapit wcześniej. Ze względu na brak zatok 5,25 cala jest to jednolity, prostokątny kawałek tworzywa sztucznego. Brak tutaj nawet logo producenta. Faktura imitować ma szczotkowane aluminium, nie błyszczy się jednak i nie zbiera odcisków palców czy kurzu. Jest dodatkowo wybitnie przyjemna w dotyku, acz od początku idzie wyczuć, że obcujemy z materiałem syntetycznym. Jedyne elementy, które wyłapie sprawne oko to wycięcie przy górnej krawędzi skrywające niebieską diodę pracy dysku oraz spore otwory wentylacyjne po bokach, które ciągną się przez całą wysokość.

Górna część Fractal Design Define C Window nie budzi wpierw wielkiego entuzjazmu, widzimy tu w końcu tylko zestaw ledwie kilku złącz oraz plastikową klapkę. Po zapoznaniu się z instrukcją konsument odkrywa jednak, że jest ona w pełni demontowalna. Mamy do wyboru czy wolimy większa ciszę i zakryty oraz wytłumiony specjalną matą otwór, czy może jednak chcemy wpuścić tędy trochę powietrza i decydujemy się założyć dołączony magnetyczny filtr przeciw kurzowi. Zdjęcie zaślepki jest banalnie proste i szybkie, wymaga jednak demontażu panelu bocznego.

Podstawowe porty I/O umieszczone zostały na samym przodzie górnej krawędzi konstrukcji. Jest to lokalizacja bardzo uniwersalna, którą łatwo dostosować zarówno do komputera w nogach, jak i na biurku. Znajdziemy tutaj niewiele, a mowa o złączach audio, przycisku reset, podświetlanym na niebiesko włączniku oraz dwóch USB 3.1 Gen 1. Wszystkie wyprowadzone do płaszczyzny obudowy, podpisane oraz wykończone metalowymi akcentami. Porty USB nie są na szczęście błękitne, a po prostu czarne. W przypadku obu przełączników ich celowe użycie jest banalnie proste i wygodne, sygnalizowane słyszalnym kliknięciem, a przypadkowe wyłączenie czy zrestartowanie komputera przy poprawianiu się na krześle jest raczej niemożliwe.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »