Anbernic RG35XX - handheld do retro gier, który został bestsellerem w swojej dziedzinie. Nowy król opłacalności? Recenzja

Anbernic RG35XX - Wyświetlacz

Ekran w urządzeniu jest bardzo przyzwoity. Na pochwałę w szczególności zasługuje jasność maksymalna. Zarówno kontrast, jak i nasycenie kolorów są dobre, jednak nie mamy żadnej możliwości manewrowania parametrami (poza jasnością). Na tym polu sprzęt wypada zauważalnie gorzej od Miyoo Mini Plus, w którym to mieliśmy pełną kontrolę nad wyświetlaczem. Tutaj także spotkamy się z zakrzywionym (2,5D) panelem IPS o całkowicie wystarczającej rozdzielczości. Kąty widzenia są należyte, co zresztą lepiej widać na poniższych zdjęciach. Nie spotkamy się również ze "smużeniem" znanym z chińskich sprzętów tego typu. Mały minusem w moim egzemplarzu był lewy dolny róg ekranu, który nie był do końca przyklejony do ramki - nie wpływało to natomiast w jakiś szczególnie negatywny sposób na odbiór, ponieważ wada ta była minimalna. Trzeba powiedzieć, że jest bardzo dobrze, jednak nie perfekcyjnie. Rzecz jasna nie można mieć zbyt wygórowanych oczekiwań w tym przedziale cenowym, aczkolwiek po przesiadce ze wspomnianego handhelda od Miyoo czuć mały niedosyt.

Anbernic RG35XX - System operacyjny oraz dostępne alternatywy (Custom firmware)

System operacyjny, z jakiego przyjdzie nam korzystać zaraz po pierwszym uruchomieniu sprzętu to, krótko mówiąc, katastrofa. Dawno nie przyszło mi korzystać z tak ograniczonego i  tandetnego oprogramowania. Po pierwszej chwili i wcześniejszej styczności z OnionOS znanym z Miyoo Mini Plus, od razu można zauważyć braki. Interfejs jest brzydki, nie oferuje nam tak naprawdę nic poza standardowym uruchamianiem gier. Po dłuższej chwili obcowania i porównaniu z innymi, konkurencyjnymi rozwiązaniami, ma się ochotę jedynie wyrzucić sprzęt do kosza. Gdyby nie wsparcie w tym aspekcie od zdolnych programistów, historia Anbernica RG35XX zakończyłaby się dużo szybciej. Jednak już nie raz bywało tak, że producent oferował dobrze wyceniony i wydajny sprzęt, w którym oprogramowanie było całkowicie do niczego. Taką sytuację zazwyczaj ratowała rosnąca wokół urządzenia społeczność. Tak właśnie (na całe szczęście) jest również w tym wypadku. Do dyspozycji mamy bowiem mnóstwo udanych alternatyw wzbijających urządzenie na poziom, na którym od początku powinno się znajdować. Pokrótce postaram się omówić każdą z nich.

(Obraz, który widzimy przy wyłączaniu urządzenia, mówi wszystko o domyślnym systemie...)

GarlicOS

Początkowo niemalże jedyny alternatywny system, który oferowany był na Anbernica RG35XX. Jest on niejako kopią OnionOS (choć nie tak funkcjonalną) z Miyoo Mini Plus. Programista stara się go rozwijać, natomiast ostatnia aktualizacja była dostępna pod koniec kwietnia tego roku (2023 r.). Na rynku szybko pojawiły się inne rozwiązania, które potrafią zaoferować nam nawet więcej, a przy tym dużo częściej otrzymują nowe funkcje. Nie można jednak przekreślić tego systemu, ponieważ nadal umożliwa on naprawdę sporo. GarlicOS bazuje na RetroArch, więc otrzymujemy dostęp do wszelkich funkcjonalności tego oprogramowania. Mamy możliwość również zmiany motywu oraz zainstalowania dodatkowych aplikacji. Jego stabilność stoi na wysokim poziomie. Musimy się jednak liczyć z brakiem obsługi niektórych retro systemów (Nintendo DS, Gamecube, PSP) oraz instalacją, która wymaga modyfikowania partycji na karcie microSD. System pobierzemy z tego adresu.

Koriki

Oprogramowanie oparte w dużej mierze na systemie Batocera, jednak jest dużo bardziej dopracowane na ten moment i oferuje nam możliwość overclockingu, a co za tym idzie - lepszą wydajność praktycznie na każdym polu. Trzeba przyznać, że jest to prawdopodobnie najlepszy wybór, jeśli chodzi o omawianego handhelda. System jest bardzo stabilny, szybki oraz daje wiele możliwości personalizacji (np. motywy) i konfiguracji. Instalacja tworzy tylko jedną partycję (w formacie odczytywanym przez Windowsa), a więc nie musimy używać innego systemu, czy też odpowiedniego programu w celu przeniesienia ROM-ów z grami. Otrzymujemy dostęp do RetroArch (więc zmiana kolorów czy shaderów w trakcie gry, to żaden problem) oraz wielu emulatorów, jak choćby DraStic (Nintendo DS) czy PPSSPP (to akurat oczywiste), których nie znajdziemy nigdzie indziej. Trzeba również zaznaczyć, że sam proces instalacji na handheldzie przebiega dużo szybciej, a system jest bardziej responsywny i krócej się uruchamia niż oryginalna Batocera. Link do pobrania.

BATOCERA

Batocera to dystrybucja Linuxa, która jest stworzona do obsługi retro gier. Jej zaletą jest ogromna wręcz ilość opcji konfiguracji oraz personalizacji interfejsu. Mamy dostęp do setek różnych motywów, a także wielu systemów growych. Jednym przyciskiem możemy zmieniać paletę barw podczas rozgrywki w różnych tytułach oraz dostosować wyświetlany obraz (na przykład w taki sposób, aby "udawał" ekran CRT). Nie sposób byłoby omówić wszystkich funkcjonalności. Małym minusem może się okazać szybciej uciekająca pojemność akumulatora, jednak obcowanie z tym systemem w pełni to wynagradza. Nadal jest to wersja rozwojowa, więc możemy oczekiwać, że system nie zawsze będzie w pełni responsywny, a jego działanie może być czasami błędne. Przez cały okres testów zdarzały się mniejsze spowolnienia. Wydajność w grach jest niestety zauważalnie niższa, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę emulację PSP oraz bardziej zaawansowane gry. Dodatkowo chcąc skopiować ROMY-y z grami, musimy użyć Linuxa (ze względu na partycję w formacie EXT4) lub posiłkować się płatnym oprogramowaniem dla Windowsa. Batocerę w wersji beta v0.8.1 (37-dev) pobierzemy z tego adresu. Projekt jest cały czas rozwijany i do satysfakcjonującego działania wymaga jeszcze trochę czasu.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• następna ›
• ostatnia »