Test zasilacza be quiet! Straight Power 11 650W - Cicho i wydajnie

be quiet! Straight Power 11 650 W - Wnętrze

Za chłodzenie elektroniki odpowiada 135-milimetrowy, siedmiołopatkowy wentylator Silent Wings 3 z łożyskiem FDB (łożysko to korzysta ze specjalnych wyżłobień na kształt jodełki we wnętrzu tulejki), sześciopolowym silnikiem oraz łopatkami zoptymalizowanymi w celu zmniejszenia emisji hałasu. Jego oznaczenie to BQ SIW3-13525-HF. Producent określa minimalne napięcie startu na zaledwie 3,5 V i obroty na poziomie 200 obr./min. Wszystko to przekłada się na znacznie cichszą pracę oraz wyjątkową niezawodność. Generalnie jest to jeden z najcichszych wentylatorów na rynku.

Aby zniwelować drgania oraz towarzyszące rezonanse, ramka wentylatora została pokryta dodatkową warstwą miękkiego tworzywa na wzór uszczelki antywibracyjnej.

Jak powszechnie wiadomo, inżynierowie be quiet! dostając w ręce platformę producenta OEM, w tym wypadku Fortron Hydro G, mając swoje cele jak niska emisja hałasu, odpowiednie warunki termiczne oraz wysoka niezawodność, często mocno modyfikują bazowe projekty. Tak jest i tym razem. We wnętrzu zasilacza, względem oryginalnego FSP Hydro G, poza przemieszczeniem kilku elementów na laminacie całkowicie pozbyto się wszędobylskich przewodów. Efektem jest optymalizacja cyrkulacji powietrza ułatwiająca oddawanie zgromadzonego ciepła, pozwalając na obniżenie obrotów wentylatora oraz zmniejszenie zakłóceń napięć. Wnętrze jest dość przejrzyste, znajdziemy tutaj trzy niewielkie aluminiowe radiatory o zwiększonej pojemności cieplnej, które są anodowane na czarno, oraz dwie małe aluminiowe blaszki w okolicach transformatora głównego, które wspomagają chłodzenie tranzystorów synchronicznego prostownika. Z lewej strony standardowo mamy filtr EMI, zaczynający się na wtyku AC i kontynuowany na płycie głównej. Wyżej umieszczono mostek prostowniczy oraz elementy układu APFC jak MOSFETy czy kondensator wysokonapięciowy. W centralnej części znajduje się układ rezonansowy, obok którego są tranzystory kluczujące. Poniżej widzimy główny transformator, po prawej jego stronie kondensatory sekcji prostowania, natomiast przy dolnej krawędzi głównego PCB na jednym pionowym obwodzie drukowanym umieszczono konwertery DC-DC oraz układ monitorowania PSU. Z prawej strony widać panel złącz modularnego okablowania, przed którym jest dodatkowa niewielka płytka z kontrolerem LLC.

Konstrukcja jest ciekawie zaprojektowana, a chodzi mi o rozmieszczenie najcieplejszych miejsc, które są oddalone od siebie. Na górze, po lewej stronie jest sekcja aktywnej korekcji mocy, natomiast tranzystory kluczujące znajdziemy po drugiej stronie laminatu (między kondensatorem wysokonapięciowym a panelem złącz okablowania). Kolejne dwa źródła generujące spore ilości ciepła to transformator oraz sekcja prostowania obwodu +12 V. Nad tranzystorami prostowania znajdują się dwa konwertery DC-DC. Jak widać, bardzo umiejętnie rozłożono newralgiczne elementy po całym laminacie, a jak wiadomo, mniejsze skupiska ciepła łatwiej schłodzić. Zauważcie jeszcze, że w środkowej części płyty głównej praktycznie jest pusto, co również nie jest przypadkiem. Jak wiecie, najsłabsza wydajność wentylatora jest oczywiście pod wirnikiem.

Staright Power 11 oparto, jak wspomniałem wcześniej, o projekt FSP Hydro G. Jakość lutowania jest bardzo dobra. Na rewersie PCB widać dodatkowe elementy elektroniczne, m.in. tranzystory prostowania obwodów +12 V (synchroniczny prostownik) oraz 5 Vsb. Ponadto znajdziemy układ INN2603K.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »