Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień, czyli ulubione gry czterdziestolatka raz jeszcze. Kiedyś robili dobre gry

Unreal (1998)

Historia pierwszego Unreala sięga połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to programista Tim Sweeney z Epic MegaGames obserwując hity Doom i Doom II od id Software, zapragnął stworzyć coś w ten deseń. Do tego czasu gry typu FPS korzystały z różnych form symulowania grafiki 3D (np. poprzez ray casting) z wykorzystaniem dwuwymiarowych sprite'ów do prezentacji przeciwników. Sweeney sądził, że to żaden problem i wszystko z jego grą pójdzie gładko. W 1996 roku pojawił się jednak Quake, wyrzucił "duszki" (sprite'y) na śmietnik historii i zastąpił je trójwymiarowymi modelami. Wymagało to co prawda cięć w postaci palety barw, czy działania w niższych rozdzielczościach, ale to dlatego, że rewolucja sprzętowej akceleracji grafiki 3D dopiero nadchodziła. Epic i późniejszy wydawca Unreala, GT Interactive, twardo ogłosili, że rzucają wyzwanie wtedy rewolucyjnemu Quake'owi i... nic. Minął rok 1996, Quake stał się legendą, a Unreal tylko wciąż powstawał i nabierał wokół siebie kolejnych zapowiedzi i deklaracji. Gdy nadszedł 1997 rok, John Carmack i id Software już zapowiadali grę Quake II, a Unreal wciąż powstawał. Końcówka 1997 roku, Quake II wchodzi do sprzedaży i trudno było oprzeć się wrażeniu, że to co Epic mówi, to id Software robi.

Unreal powstał ostatecznie przy współpracy studia Epic MegaGames i Digital Extremes. Wydano go po raz pierwszy w maju 1998 roku i wtedy miało okazać się, czy Quake II zgarnął pulę, czy Unreal jednak znajdzie dla siebie miejsce. W maju 1998 roku wszystko wreszcie stało się jasne. Gra, która pierwotnie miała przyćmić Doomy, ostatecznie stała się poważną konkurencją dla drugiego Quake'a. Oparta na pierwszym silniku Unreal Engine, gra Unreal to klasyczny FPS lat dziewięćdziesiątych, tyle że z dość wyraźnie zarysowaną fabułą. Nie był to jeszcze poziom fabularny pierwszego Half-Life'a, ale ważny krok w tym kierunku. W grze wcielamy się w postać osadzonego na statku więziennym, który rozbija się na obcym świecie Na Pali, zamieszkiwanym przez lud Nali, będący pod opresją innej rasy - Skaarj. Naszym zadaniem szybko staje się wyzwolenie Nali spod reżimu najeźdźców.

Unreal okazał się być grą, wbrew pozorom, zupełnie inną niż pierwszy, czy drugi Quake, Doom, czy inne FPS-tamtego okresu. Przede wszystkim Unreala wyróżniała sztuczna inteligencja, dzięki której przeciwnicy zachowują się różnie. Jedni działają standardowo, a więc przy kontakcie nacierają na nas, niemal bezmyślnie. Inni jednak, przede wszystkim wojownicy Skaarj, często robią taktyczne uniki, a jeszcze inni starają się unikać bezpośrednich starć, próbując nas "zdjąć" z większych odległości. Także od strony audio-wizualnej, Unreal potrafił niejedno oko mocno powiększyć. Pomimo dużych wciąż ograniczeń ówczesnych kart graficznych i API (DirectX, OpenGL, Glide), Unreal prezentował się po prostu wspaniale. Już animacja początkowa robiła duże wrażenie, a im dalej w grę, tym więcej smaczków. Przede wszystkim fenomenalnie dopracowano i wykorzystano modele barwnego oświetlenia, czy poświat, mocno podkreślającego atmosferę, czy to w kopalniach Na Pali, czy w innych lokacjach.

Pierwszy Unreal co prawda, oprócz kampanii jednoosobowej, oferował też tryb rozgrywki poprzez sieć, aczkolwiek niezbyt dopracowany, co przyznawali zresztą sami twórcy. Warto jednak przypomnieć, że w 1998 roku połączenia internetowe wciąż pozostawiały trochę do życzenia. Rozgrywką wieloosobową, poprzez sieć, zajęły się dwie następne gry obu grup - Unreal Tournament i Quake ]I[ Arena.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »