Test smartfona Razer Phone 2 – Czy gracze go potrzebują?

Razer Phone 2 - Oprogramowanie i podstawowe funkcje

Razer Phone 2 pracuje pod kontrolą niemalże „gołego” Androida 8.1 Oreo. Od strony wizualnej różnice sprowadzają się w zasadzie wyłącznie do dodania motywów, które pozwalają zmienić kolorystykę interfejsu. W domyśle jest ona czarno-zielona, co mocno wyróżnia bohatera testu na tle innych urządzeń z systemem od Google (choć nie jestem pewny czy pozytywnie), jednak dostępne opcje w zasadzie nieograniczone, o ile tylko zdecydujemy się założyć konto na platformie Razera by uzyskać dostęp do sklepu z motywami. Tak czy inaczej na zmienionej kolorystyce i kilku ikonkach różnice względem czystego Androida się właściwie kończą, w związku z czym mamy do czynienia ze stosunkowo przejrzystym i dopracowanym interfejsem, który powinien przypaść do gustu użytkownikom.

Jeżeli chodzi o dodatkową funkcjonalność oprogramowania w Razer Phone 2, to nie ma jej dużo. Poza wspomnianym już podświetleniem Chroma oraz dodatkowymi motywami dostajemy narzędzie, które nazywa się Game Booster. Jak łatwo się domyślić, zostało ono przygotowane po to by zapewnić bohaterowi testu jak najwyższą wydajność w grach, poprzez możliwość wyboru jednego z kilku trybów pracy albo ręcznej konfiguracji dla każdego z tytułów. Zwłaszcza ta ostatnia opcja daje nam spore pole do popisu, gdyż pozwala osobno wybrać m.in. rozdzielczość, częstotliwość odświeżania, a nawet taktowanie procesora. Obecność takiego rozwiązania to ewidentny ukłon w stronę graczy, jednak warto zauważyć, że nie jest ono zarezerwowane wyłącznie dla Razera, a podobne funkcje znajdziemy również w nakładkach innych producentów, tylko nie zawsze w równym stopniu wyeksponowane i równie rozbudowane.

Jako że telefon pracuje pod kontrolą niemal czystej wersji Androida, to i fabryczne aplikacje w większości pochodzą z pakietu Google. Oznacza to, że choć od strony wizualnej prezentują się bardzo estetycznie i spójnie, tak pod względem funkcjonalności bywa różnie: część aplikacji wypada wzorowo (Gboard), część jest strasznie toporna (Pliki), a część ma na celu przede wszystkim wcisnąć nam usługi giganta z Mountain View (Zdjęcia, Muzyka Play). Aplikacji dodanych przez producenta telefonu jest niewiele, co dzięki czemu nie musimy się martwić masą niepotrzebnego bloatware’u. W tym wszystkim na szczególne wyróżnienie zasługuje obecność na pokładzie pełnej wersji popularnego Nova Launchera w roli ekranu domowego, który pozornie przypomina domyślne androidowe rozwiązanie, jednak jest od niego bez porównania bardziej konfigurowalny.

Razer Phone 2 nie posiada wbudowanego gniazda jack, więc do słuchania muzyki sprawdzi się przeciętnie. Być może to z tego powodu producent zrezygnował z instalowania przyzwoitej aplikacji odtwarzacza, a zamiast tego zostawił nas wyłącznie z Muzyką Play, która straszy topornym interfejsem oraz próbuje usilnie przekonać nas do wykupienia abonamentu. Na całe szczęście raczej nie będziemy z niej często korzystać, więc mała strata. Brak gniazda słuchawkowego nie oznacza jednak, że bohater testu nie ma się czym pochwalić w dziedzinie audio, bowiem ma w ręku jeden bardzo poważny atut, jakim są głośniki stereo ze wsparciem technologii Dolby Atmos. Grają one naprawdę dobrym, pełnym brzmieniem z wyraźnie wyczuwalną sceną oraz nieźle odwzorowanymi niskimi tonami. Nie jest to może substytut dla porządnego głośnika Bluetooth, ale przypadną do gustu i graczom, i fanom multimediów.

Znacznie lepiej niż do słuchania muzyki testowany smartfon nadaje się do oglądania filmów. Co prawda na pokładzie urządzenia nie znajdziemy dedykowanej w tym celu aplikacji, a sam interfejs odtwarzacza jest tak toporny, jak to tylko możliwe, ale ten problem stosunkowo łatwo przeskoczyć, a to czym Razer Phone 2 bryluje, to warstwą sprzętową. Jak już wspomniałem, mamy tu bardzo dobre głośniki stereo, które w połączeniu z wysokiej klasy wyświetlaczem z obsługą HDR10 oferują bardzo dobre wrażenia. Dużym atutem w oczach wielu osób mogą być proporcje ekranu, gdyż klasyczne 16:9 umożliwia wyświetlanie wielu materiałów wideo bez charakterystycznych czarnych pasów po bokach, które we współczesnych konstrukcjach stają się powoli standardem, z którym trzeba żyć.

W kwestii łączności bohater testu wypada tak, jak życzyłbym sobie tego po konstrukcji z wysokiej półki. Urządzenie obsługuje wszystkie nowoczesne standardy w najnowszych wersjach: LTE-A Cat 18, Wi-Fi 802.11 a/b/g/n/ac (dwuzakresowe), Bluetooth 5.0, NFC. Telefon nie miał żadnych problemów z łapaniem zasięgu oraz jakością połączeń, jednak na jego niekorzyść może przemawiać fakt, że na przekór panującym trendom zamontujemy w nim tylko jedną kartę SIM. Wiele osób w ogóle nie odczuje tego jako wady, jednak dla innych może to być cecha z miejsca dyskwalifikująca dane urządzenie, więc trzeba ją mieć na uwadze. Zastosowany moduł lokalizacji obsługuje wszystkie najpopularniejsze sieci, a więc GPS, GLONASS, GALILEO i BEIDOU. Do jego działania nie mam najmniejszych zastrzeżeń - telefon całkiem sprawnie łapał fixa, a dokładność namierzania pozostawała zadowalająca.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »