Test smartfona Motorola Moto G7 - Szczęśliwa siódemka?

Motorola Moto G7 - Aparat i kamera

W Motoroli One producent zastosował autorską aplikację aparatu, z którą mogliśmy się zetknąć chociażby przy okazji Motoroli Moto G6 czy Moto Z3 Play. Nie powiem bym był tym faktem zachwycony, bo mimo kilku ciekawych rozwiązań tutejszy interfejs jest niewygodny i chaotyczny. Rozwiązaniem, którego jest mi najtrudniej zrozumieć, to przełączanie się pomiędzy trybem manualnym i automatycznym za pomocą małej ikonki z literką A lub M w prawym górnym rogu, podczas gdy cała reszta trybów znajduje się na wysuwanej z prawej strony liście.

Sama ikonografia również pozostaje nieczytelna i może przysporzyć początkującym użytkownikom pewnych trudności. Na całe szczęście tutejsza apka ma też kilka zalet, wśród których wymienić warto chociażby automatyczny HDR czy wygodny tryb ręczny. Pozwala on nawet na zapisywanie zdjęć w formacie RAW, co jest w sprzęcie z tego segmentu funkcją bardzo rzadko spotykaną. W zasadzie jedyne czego mi nadal brakuje to histogram, ale i bez niego mamy tu do czynienia z jedną z najbardziej rozbudowanych aplikacji aparatu wśród niedrogich smartfonów. Mam nadzieję, że przy okazji następnej generacji producent popracuje nad czytelnością interfejsu, bo jest to jedyna rzecz wymagająca poprawy.

Motorola Moto G7 posiada podwójny aparat, który łączy główną jednostkę o rozdzielczości 12 MP, przysłonie f/1.8 i ogniskowej odpowiadającej ok. 28 mm z dodatkowym „oczkiem” o rozdzielczości 5 MP pełniącym rolę sensora głębi. Zdecydowanie nie mamy tu do czynienia z jednostką wybitną, za co winę ponosi przede wszystkim optyka. Na zdjęciach w formacie RAW perfekcyjnie widać, że tutejszy obiektyw jest dość miękki, co na etapie konwersji do JPG smartfon próbuje rekompensować za pomocą bardzo mocnego wyostrzania. Oczywiście samo w sobie nie byłoby to tragedią, gdyby nie skutkowało gigantyczną ilością artefaktów pojawiających się na niektórych teksturach, np. na trawie. Nie jest to zresztą mój jedyny zarzut do tutejszych algorytmów, gdyż nie do końca podobają mi się także tutejsze przejaskrawione kolory. Problem widać zwłaszcza na zdjęciach portretowych, gdzie większość fotografowanych osób wyglądała jakby przesadziła z samoopalaczem. Generalnie mam więc kilka uwag, jednak dobra wiadomość jest taka, że wspomniane problemy można całkowicie ominąć stosując materiał nieprzetworzony, szczególnie że z tutejszymi plikami RAW pracuje się wyjątkowo przyjemnie.

Fotografie wykonane po zmroku nie zachwycają, jednak jak na omawiany segment prezentują się nie najgorzej. Tutejsza aplikacja aparatu w trybie automatycznym dobiera bardzo wysokie wartości ISO, co ma prawdopodobnie zrekompensować brak optycznej stabilizacji obrazu poprzez skrócenie czasu naświetlania. Zabieg ten daje zaskakująco dobre rezultaty, gwarantując nam dość ostre zdjęcia nawet w nocy, a przy tym generując znacznie mniej szumu niż spodziewałbym się po tak małej matrycy (1/2,9”). Od utraty informacji o kolorach oraz artefaktów związanych z odszumianiem w pełni uciec się nie udało, ale z uzyskanych efektów w większości przypadków byłem zadowolony. Niestety nie zawsze - w przypadku bardzo słabego oświetlenia zaczynały się pojawiać czułości grubo przekraczające ISO 4000, a wtedy i zaszumienie wymykałoby się spod kontroli, i zamiast detali zaczynały pojawiać się bezkształtne plamy. Co gorsza nie były to sytuacje jednostkowe.

Kamerka do selfie ma rozdzielczość 8 MP i przysłonę f/2.2. Co prawda miło byłoby zobaczyć coś z nieco większą liczbą pikseli, choćby tylko po to by dorównać rywalom, jednak sama jakość rejestrowanych zdjęć jest dobra i nie mam do niej większych zastrzeżeń. Fotografie są ostre, rejestrowanych jest odpowiednio dużo detali, a kolory są o wiele bardziej stonowane niż te z głównego aparatu. Problemy pojawiają się dopiero po zmroku. Ostrość znacząco wtedy spada, a kolorystyka robi się wypłowiała i niezbyt atrakcyjna. Oczywiście nie będzie to przeszkodą w zrobieniu pamiątkowego zdjęcia, jednak wątpię by wyszło ono szczególnie atrakcyjnie.

Smartfon pozwala na nagrywanie wideo w rozdzielczości 4K przy klatkażu 30 FPS. Sam ten fakt warto pochwalić, gdyż do tej pory wiele urządzeń w tej cenie oferuje maksymalnie Full HD. Niestety mimo wysokiej rozdzielczości maksymalnej sama jakość zarejestrowanego obrazu jest zwyczajnie słaba. Niezależnie od ustawień ostrość obrazka jest w najlepszym razie przeciętna, a sprawę komplikuje fakt, że producent próbował to zatuszować mocnym wyostrzaniem. Również kolory wydają się być przesycone, podobnie zresztą jak miało to miejsce w przypadku zdjęć. Na plus warto natomiast odnotować obecność stabilizacji, choć i ta nie jest perfekcyjna, a osoby poważnie myślące o nagrywaniu Moto G7 wideo (czego mimo wszystko nie polecam) powinny rozejrzeć się za gimbalem. Po zmroku zarejestrowany obraz wygląda jeszcze gorzej niż za dnia: zaszumienie rośnie dramatycznie, a kolory są mocno wypłowiałe.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »