Test routera TP-Link MR3020 - Mały ciałem, wielki duchem?

Interfejs konfiguracyjny - cz. 1

Współcześnie, z podstawową konfiguracją routera, obejmującą podłączenie do Internetu czy konfiguracją sieci WLAN, poradzi sobie praktycznie każdy, kto się zagłębi w instrukcję obsługi dołączoną do routera. Nie trzeba mieć do tego żadnej specjalistycznej wiedzy. Jednak, nawet najprostsze routery oferują dzisiaj całkiem zaawansowane funkcje sieciowe, co pokażemy na przykładzie testowanego TP-Linka.

Interfejs konfiguracyjny tego routera jest prosty i czytelny. Osoba, która jest obeznana z tematyką sieciową (i zna angielski) bez najmniejszego problemu znajdzie potrzebne opcje. Poszczególne ustawienia pogrupowano tu, jak to w większości routerów bywa, w kategorie dotyczące każdej funkcji z osobna, które to dostajemy w postaci menu z lewej strony panelu konfiguracyjnego. Zobaczmy więc, jakie opcje sieciowe oferuje nam testowany maluch.

Pierwszą zakładką jest Status. To właśnie tutaj zgrupowano informacje o aktywności wszystkich interfejsów sieciowych, jakie oferuje nam router. Nie jesteśmy tu bombardowani natłokiem wiadomości o funkcjonowaniu naszej sieci. Otrzymujemy tylko to, co jest najbardziej potrzebne, czyli jaką wersję firmware posiada router, jakie ustawienia ma sieć LAN, WiFi, a także sieć komórkowa, o ile podłączyliśmy do portu USB modem. Gdy jest podłączony, wskazywane są informacje o modelu modemu, sile sygnału oraz oczywiście, dane o sieci 3G.

Opcja Quick Setup pozwoli nawet największemu laikowi w kilku krokach skonfigurować router do pracy. Wybieramy tu najpierw interfejs, przez który będziemy się łączyć z Internetem. Następnie, w zależności od tego, co ma mieć priorytet w dostępie do sieci (3G czy port WAN), pokażą nam się opcje konfiguracyjne danego interfejsu. W kolejnym kroku dostajemy możliwość ustawienia sieci bezprzewodowej. I to wszystko. Ostatnim krokiem jest restart routera. Prawda, że łatwo? Generalnie, menu Quick Setup jest zgrupowaniem ustawień rozrzuconych po panelu konfiguracyjnym, w postaci jednego kreatora, który jest do bólu prosty w obsłudze.

Trzecia z rzędu opcja menu, pozwoli na zarządzanie funkcją WPS. Dostępne są tu tylko cztery przyciski, z których dwa dotyczą PINu. Pozostałe umożliwiają włączenie/wyłącznie WPS’a oraz dodanie nowego urządzenia.

Jednym z najbogatszych w opcje, rozwijalnym menu, jest Network. Jego podopcje stanowią głównie rozszerzenie tego, co widzieliśmy w Quick Setup. Dodatkowo, możemy tu ustawić opcje klonowania adresu MAC karty sieciowej na interfejs WAN routera oraz kilka bardziej szczegółowych rzeczy, takich jak MTU dla interfejsów WAN i 3G, czy własne DNS’y.

Zakładka Wireless jest również bogata pod względem liczby dostępnych ustawień. Dostępne są tu wszelkie popularne ustawienia sieci WLAN , a więc zarządzanie samym radiem WiFi (aktywacja/dezaktywacja radia, rozgłaszanie SSID, włącznie trybu pracy jako most pomiędzy kilkoma sieciami WLAN), siecią (nazwa, region, kanał, tryb i szerokość pasma). Za pomocą trzech protokołów możemy zabezpieczyć swoją sieć bezprzewodową (WEP, WPA/WPA2 – Enterprise, WPA/WPA2 – Personal) czy też włączyć i ustawić reguły filtrowania urządzeń po ich sprzętowym adresie MAC . Dla nieco bardziej zaawansowanych użytkowników dostępne są opcje ustawiania czasu między sygnałami identyfikacji (Beacon Interval), RTS, progu fragmentacji , DTIM, a także WMM (przepuszczanie pakietów w zależności od ich priorytetów), Short GI i izolacji sieci. Ostatnią pozycją w menu sieci bezprzewodowych, są statystyki o ruchu sieciowym między podłączonymi do routera bezprzewodowo stacjami.

Porządnie możemy także skonfigurować DHCP. Dostajemy takie opcje, jak ustawienie zakres adresów IP do przydzielania dynamicznego hostom, czas, po którym nastąpi ponowne nadanie innego adresu IP, a także możliwość zarezerwowania adresów dla hostów.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »