Test Płyt Głównych LGA 1155 z chipsetem P67 pod Sandy Bridge

Nowa podstawka, nowe chipsety

Zanim jednak przystąpimy do omawiania poszczególnych modeli, przypomnijmy kilka faktów, zapożyczając część informacji z naszego premierowego artykułu o procesorach Sandy Bridge (LINK), co nowego przynoszą płyty główne pod podstawkę LGA 1155. Następcą popularnego P55 pod LGA 1156 jest chipset P67, zaś H55 został zastąpiony przez H67. Tak samo jak w przypadku poprzedniej generacji, tylko na płytach głównych z wersją H67 jest możliwe uruchomienie zintegrowanej karty graficznej Intel HD Graphics 2000/3000. Jak widać na niżej załączonym obrazku P67 obsługuje jedno złącze PCI-E 2.0 w trybie x16 lub dwa złącza w trybie x8. Wciąż mamy obsługę pamięci DDR3 z prędkością 1333 MHz, co wiele osób zapewne dziwi, skoro w sklepach znajdujemy kości pracujące z prędkościami ponad 2000 MHz. Jednak nie ma problemów z obsługą takich pamięci - dostępne są również mnożniki ustawiające RAM na 1600 MHz, 1866 MHz oraz 2133 MHz. DMI zapewniające komunikację pomiędzy CPU i chipsetem zostało zwiększone z 16 Gb/s do 20 Gb/s. Mamy również obsługę do czternastu portów USB 2.0 (USB 3.0 wciąż jest obsługiwane przez zewnętrzne kontrolery), 6 portów SATA, z czego dwa SATA III, oraz w przypadku procesorów "K" - oprogramowanie Intel Extreme Tuning, służące do podkręcania z poziomu systemu.

A co z chipsetem H67? Niestety, nie sposób tutaj nie wspomnieć o zablokowanym OC w budżetowej propozycji Intela. Możliwe jest jedynie symboliczne (o 100-150 MHz) podkręcenie procesora poprzez zwiększenie szyny BCLK, co jednak ambitnych entuzjastów komputerowych raczej nie zadowoli. Płyty główne pod H67 oferują również odblokowany mnożnik zintegrowanego GPU – ale niech rzuci kamieniem ten, kto zamierza z tej możliwości skorzystać...

Różnic pomiędzy H67 oraz P67 jest wcale niemało, oprócz obsługi zintegrowanego GPU rzecz jasna. Największą z nich, jaka rzuca się w oczy, jest brak obsługi dwóch złącz PCI-E 2.0 w trybie x8 + x8, co jednak może być zrozumiałe, biorąc pod uwagę brak możliwości podkręcania CPU. W końcu chipset H67 ma obsługiwać przede wszystkim zintegrowane Intel HD Graphics, ewentualnie jedną zewnętrzną kartę graficzną, a posiadacz takiej płyty głównej przeważnie nie powinien rozmyślać o tworzeniu SLI/CF. Kolejną różnicą jest brak obsługi oprogramowania Intel Extreme Tuning, co również nie dziwi w świetle powyższych informacji.

Przy okazji omawiania chipsetów P67 i H67 warto również poznać kilka faktów dotyczących nowej i starej podstawki. Socket LGA 1155 względem poprzednika posiada jeden pin mniej i co najważniejsze, nie jest z nim kompatybilny - powyższy szkic jasno wskazuje na fakt, że wcięcia, umożliwiające zamontowanie procesora, zostały w nowej podstawce przesunięte o 2,5mm, co skutecznie uniemożliwia prawidłowy montaż procesora Sandy Bridge na płycie LGA 1156 czy też Lynnfielda na płycie LGA 1155. Pocieszające jest to, że systemy chłodzenia pod LGA 1156 są w pełni kompatybilne z nowym Socketem, co pozwoli części nabywców zaoszczędzić odrobinę pieniędzy.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »