Test pięciu płyt LGA1156 na Intel P55 pod Core i5 oraz Core i7

Podkręcanie

Możliwość podkręcania płyt głównych P55 wygląda odrobinę inaczej, niż to było w przypadku X58. Tutaj nie ogranicza nas za bardzo chipset jak to było w przypadku X58, albo konstrukcja płyty/BIOS-u. Lynnfield potrafi pracować z taką prędkością Base Clock, na jaką jest w stanie mu pozwolić taktowanie Uncore. Jednak jak wiemy, nowe procesory mają zablokowany mnożnik dla tej części procesora i nie możemy go obniżyć. Tutaj istnieją dwie recepty: podnieść napięcie VTT lub obniżyć mocno temperaturę procesora. Obie opcje poprawią maksymalne taktowanie BCLK z jakim pracuje procesor. Pierwsza metoda jest jednak na dłuższą metę nieco niebezpieczna, zaś na znaczne obniżenie temperatury nie każdy może sobie pozwolić. Przy naszych testach ustawiliśmy następujące mnożniki: procesor x10, pamięci x6. Mnożnik Uncore w naszym przypadku był zablokowany na poziomie x18. Napięcie VTT jakiego używaliśmy wynosiło 1.35V i raczej nie zalecamy używania większego na co dzień.

Pomiędzy najlepsza, a najgorszą płytą jest tylko 10MHz różnicy. Każda z płyt bez problemu uzyskała taktowanie powyżej 200MHz, co nawet przy Core i5 750 pozwoli osiągnięcie 4GHz przez procesor. Na dwóch pierwszych pozycjach znajduję się zarówno droga jak i tania propozycja Gigabyte. Takie same taktowanie jak tania UD3 osiąga dwukrotnie droższa płyta Asusa.

Temperatura pracy

Niewielkie radiatory chłodzące płytę główną tylko pozornie mają wpływ na wysokie temperatury układu P55 oraz sekcji zasilania. W obu przypadkach nie przegrzewają się one w żaden sposób. Możemy wręcz wysunąć stwierdzenie, że jest to najchłodniejsza platforma Intela od bardzo długiego czasu.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »