Test obudowy NZXT H630 - Wyciszony kolos dla wymagających

NZXT H630 - Wnętrze #1

Zrzucamy wszystkie panele obudowy NZXT H630 i rozpoczynamy nasz przegląd wnętrza skrzynki. Już na samym początku dostrzegamy ogromną powierzchnię gotową na przyjęcie wielkich płyt głównych i długich kart graficznych, a także potężnych zasilaczy i kilku nośników HDD/SSD. Wszystkie elementy we wnętrzu zostały pomalowane na kolor czarny, natomiast jedynym odstępstwem od normy są śmigła obydwu fabrycznie zamontowanych wentylatorów marki NZXT. Obudowa jest w stanie pomieścić karty graficzne o maksymalnej długości 354 milimetrów oraz systemy chłodzenia procesora wysokie na 190 milimetrów - obydwie wartości są wystarczające dla niemal każdego komponentu, więc nie powinno być problemu z instalacją wydajnych podzespołów w modelu H630.

Warto wspomnieć, że wszystkie trzy koszyki na dyski twarde potrafiące pomieścic w sumie osiem nośników w standardzie 3,5 lub 2,5 cala mogą zostać wymontowane z obudowy - otrzymujemy wtedy sporą ilość miejsca dla systemu chłodzenia cieczą, a dwa dyski SSD mogą zostać zamontowane za płytą główną. Na dwóch koszykach umieszczono ruchomie miejsca montażowe na 120- lub 140-milimetrowe wentylatory mogące transportować chłodne powietrze z frontu w głąb obudowy.

Tacka płyty głównej posiada miejsca montażowe dla wielu standardów - zamontujemy tutaj zarówno miniaturowe ITX, nieco większe micro-ATX i ATX, jak również wypasione E-ATX oraz XL-ATX. Widzimy całkiem spore nieregularne wycięcie na backplate systemu chłodzenia procesora o wymiarach około 200 x 150 milimetrów. Producent musi zostać pochwalony za cztery gumowane przelotki na kable, które pozwalają na całkiem niezłą aranżację przewodów już od samego zasilacza - w sumie jeśli policzymy również mniejsze otwory, wyjdzie nam pokaźna liczba dziesięciu dziur przeznaczonych na okablowanie. Na uwagę zasługuje również pozostawienie kilku otworów w górnej części tacki, dzięki czemu podłączanie wentylatorów oraz płyty głównej (EPS) nie sprawia żadnego problemu. Między ścianą boczną a pozostałymi elementami znajduje się powierzchnia przeznaczona na nadmiarowe okablowanie o szerokości 27 milimetrów. Jest to niewątpliwie wystarczająca wartość na schludnie wyglądające i praktyczne rozmieszczenie przewodów we wnętrzu obudowy.

Na chwilę zostajemy jeszcze za tacką płyty głównej - zazwyczaj w tym miejscu nie znajdziemy nic ciekawego, jednak tym razem producent pokusił się o wykorzystanie przestrzeni na kilka dodatkowych elementów. Mowa tutaj między innymi o dwóch wyjmowanych zatokach na 2,5-calowe dyski twarde umieszczone w pozycji pionowej oraz mostku rozdzielającym napięcie na dziesięć wentylatorów korzystających z 3-pinowych złącz. W przypadku pierwszego ułatwienia użytkownik decydujący się na montaż systemu chłodzenia wodnego może uzyskać dodatkowe miejsce w przestrzeni zatok HDD, natomiast dodatkowy mostek to bardzo dobre rozwiązanie zmniejszające ilość kabli w obudowie.

Tacka płyty głównej w niektórych miejscach jest bardziej wysunięta do przodu, w niektórych mniej - pomaga to w rozmieszczeniu grubych wiązek w miejscach niewidocznych dla użytkownika. NZXT po raz kolejny utwierdza nas w przekonaniu, że jego obudowy opierają się na przydatnych rozwiązaniach pozwalających zapanować nad porządkiem we wnętrzu skrzynki.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »