Test obudowy Modecom Oberon - Komputerowy sen nocy letniej

Modecom Oberon - Wygląd wewnętrzny #1

By dostać się do wnętrza polskiej obudowy wystarczy odkręcić szybkośrubki i zrobić użytek z dedykowanych uchwytów umieszczonych na tylnych krawędziach panelów bocznych. Po ich zdjęciu naszym oczom ukaże się dwukomorowy środek, który podzielony został na część główną oraz tak zwaną piwnicę. Również tutaj zdecydowano się pomalować całość proszkowo na czarny mat, a sam lakier nie rysuje się, ani nie odpryskuje nawet po przypadkowym upuszczeniu śrubokrętu. Nie znalazłem również żadnych niewykończonych i ostrych kawałków blachy.

Tacka pod płytę główną w obudowie Modecom Oberon posiada naprawdę spore wycięcie, co znacznie ułatwia montaż nawet największych autorskich układów chłodzenia na procesorze. Nieco gorzej sprawa ma się z otworami dla okablowania – znajdziemy tylko dwa takie plus dodatkowy otwór dla przewodu zasilającego EPS 8-pin. Na szczęście nie zabrakło licznych zaczepów, do których można przymocować spięte wiązki. W tym celu zresztą producent dorzucił kilka czarnych opasek zaciskowych.

Zerkając na tackę dla płyty głównej od drugiej strony zobaczymy praktycznie to samo, jednak dodatkiem jest rzut oka na zawartość piwnicy oraz ujawnienie trzech miejsc dla dysków 2,5 cala. Jedno z nich to wygodna do wyjęcia metalowa ramka, chociaż mogło być nieco lepiej, gdyby zastąpić standardową śrubkę rozwiązaniem wkręcanym palcami. Na dole zaś ukryto zasilacz, który wspierany jest przez pięć piankowych elementów antywibracyjnych. Tuż obok znajduje się niewielka, na stale przymocowana klatka na dyski twarde. Pomieści ona dwa nośniki 3,5 cala, a zamontować je można wygodnie i beznarzędziowo w plastikowych saneczkach.

Tutaj na chwilę się zatrzymamy, bowiem pora niestety Modecomowi wskazać jeden z błędów. Klatka HDD została umiejscowiona zbyt blisko jednostki zasilającej. Tym samem, mimo iż teoretycznie nabywamy obudowę z piwnicą to ulokowanie okablowania wcale nie jest takie proste. Ja co prawda dysponowałem zasilaczem modularnym, ale po podłączeniu wszystkich możliwych wiązek potrzebne było kilka dobrych minut na ich schowanie. Trudno mi wskazać, czym kierował się producent przy tej decyzji. Prawdopodobnie chodziło o możliwość zamontowania chłodnicy od układów wodnych z przodu obudowy, na co wskazywałby spore wycięcie w tym miejscu. Pytanie ile osób się na to decyduje w tym budżecie? Sama piwnica jest wykonana z grubej blachy i wyposażona w liczne otwory wentylacyjne.

Pora wrócić do głównej komory, tym razem swoją uwagę poświęcimy tylnej, wewnętrznej części obudowy. Umieszczono tutaj 120 milimetrowy wentylator firmy YHS o oznaczeniu A1225M-12S, który posiada zarówno wtyczkę 3-pin, jak i zwykły molex. Nie mam co prawda stuprocentowej pewności ze względu na ubogą instrukcję, ale jest to prawdopodobnie jednostka o obrotach dochodzących maksymalnie do 1200 RPM. Jak wygląda w praktyce kultura pracy? Biorąc pod uwagę segment cenowy obudowy – bardzo dobrze. Słychać głównie cichy i nienachalny szum powietrza, a by usłyszeć pracę łożysk trzeba zbliżyć głowę do obudowy. Trudno mi jednak powiedzieć jak będzie to wyglądać wraz z upływem czasu. Warto również zwrócić uwagę na śledzie od kart rozszerzeń, są niestety wyłamywane.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »