Test monitora Philips 237E3QPHSU - Tanio i dobrze z eIPS?

Gamut barwny

Philips 237E3QPHSU jest jak wszystkie monitory z tego przedziału wąskogamutowy. Pokrycie przestrzeni sRGB okazuje się bardzo dobre i wynosi 96%, a pokrycie przestrzeni AdobeRGB wynosi 69%. Zaznaczyć należy, że kształt bryły obrazującej gamut monitora jest dużo bardziej zbliżony do bryły obrazującej gamut przestrzeni sRGB, niż było to w przypadku Iiyamy. Dzięki temu możemy liczyć na wierniejsze kolory w aplikacjach nieobsługujących zarządzania barwą.

Pomiar predefiniowanych ustawień

Niezależnie od ustawionego trybu, punkt bieli znacząco odbiega od zalecanej przez standard ISO 3664 wartości 6500 Kelvinów. Kolejny raz wartości opisane w menu maja się nijak do rzeczywistości. Ustawienia które logicznie myśląc powinny być najbliżej standardowi, odbiegają od niego znacznie bardziej niż nieokreślony tryb User, w którym wszystkie suwaki kolorów są ustawione na maksymalna wartość.

Analiza ustawień fabrycznych w odniesieniu do sRGB

Monitor badaliśmy po zresetowaniu wszystkich ustawień do domyślnych. Normalną już praktyką stosowaną przez producentów jest ustawianie bardzo dużej jasności, w tym przypadku nie jest ona najwyższa jaką można zastosować, ale niewiele jej brakuje. Na potwierdzenie wcześniejszego twierdzenia mamy bardzo chłodno ustawiony punkt bieli i poniekąd związany z tym duży błąd deltaE dla bieli.

Pozytywnie zaskakuje odwzorowanie barw, które prosto z pudełka jest porównywalne ze skalibrowaną i oprofilowaną Iiyamą testowaną poprzednio! Nie licząc czystego niebieskiego który się negatywnie wybija, wartości błędów kolorów wynoszą poniżej 3, co jest bardzo dobrym wynikiem nawet na tle droższych monitorów. Gamma lokalna mimo wzorcowej wartości dla 50% szarości, jest zbyt wysoka dla ciemniejszych obszarów, powodując przekontrastowanie wyświetlanego obrazu. Przejścia tonalne są płynne i pozbawione bandingu. Problemów nie sprawia też rozróżnianie detali w światłach, ale nieco gorzej jest w cieniach i ciężko odróżnić początkowe 2-3 stopnie skali szarości.

Analiza ustawień domyślnych z uwzględnieniem profilu producenta w odniesieniu do sRGB

Testom został poddany profil który można pobrać ze strony producenta. Wystarczy jeden rzut oka, żeby nie mieć wątpliwości - jego instalacja mija się z celem. Powoduje on dramatyczne pogorszenie wierność wyświetlanych kolorów w stosunku do nieoprofilowanego monitora. Tak samo jak w testowanej wcześniej Iiyamie, okazuje się że najlepiej zostawić monitor na ustawieniach domyślnych i wbrew zaleceniom nie instalować dedykowanego profilu od producenta

Analiza Skalibrowanego i oprofilowanego monitora w odniesieniu do sRGB

Regulacja punktu bieli ograniczyła się do mocnego przycięcia suwaka odpowiedzialnego za kolor niebieski do poziomu 87, zaś pozostałe 2 suwaki nie uległy zmianie. Jasność również wymagała znacznego obniżenia do poziomu bardziej przyjaznego oczom. Po oprofilowaniu błędy wyświetlanych kolorów spadły, jednak w dalszym ciągu nie wszystkie wartości znajdują się poniżej zielonej kreski.

Krzywe korekcyjne nieznacznie się rozbiegają, większe odchylenie zielonej i niebieskiej linii powyżej 1/4 długości świadczyło o potrzebie ocieplenia szarości, aby były zgodne na całej długości. Widać tutaj również korekcję wizualnego kontrastu, gdzie do 1/4 wysokości krzywe pokrywają się z przekątną, a w dalszej części znajdują się pod prostą obniżając jasności w barwach z tego zakresu.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »