Test klawiatury HyperX Alloy Core i myszki HyperX Pulsefire Core

Klawiatura HyperX Alloy Core RGB - Budowa i wyposażenie

HyperX Alloy Core RGB przybywa do nas w towarzystwie zaledwie skróconej instrukcji obsługi, w której znajdziemy język polski. Siłą rzeczy to klawiatura jest tu bohaterem opakowania: nie przewidziano dla niej bowiem na przykład podkładki pod nadgarstki. Nie ma też miejsca na klucz do wyciągania klawiszy, choć trzeba przyznać, że w przypadku także innych klawiatur membranowych równie trudno znaleźć takowy osprzęt w komplecie. No dobrze, nad wyposażeniem nie ma się więc co dłużej rozwodzić (bo i nie ma nad czym), przejdźmy więc do wyglądu zewnętrznego i jakości wykonania, a wszystko to rozpoczniemy subiektywnym pierwszym wrażeniem, które często bywa kluczowe.

Można pomstować na to, że gaming w dzisiejszych czasach jest niemal synonimem zwrotu RGB LED, jednak obdarowywanie urządzeń tego typu przeróżnymi iluminacjami ma swoich zwolenników i - jak pokazuje rynek - jest ich wielu. Sama nie jestem zwolenniczką wciskania LEDów gdzie się da, ale jeśli jest to zrobione ze smakiem i naprawdę fajnie się prezentuje, to dlaczego nie. A w przypadku HyperX Alloy Core RGB tak właśnie jest - ze smakiem i wystarczająco fajnie, by zatrzymać na klawiaturze spojrzenie na nieco dłużej. Podświetlenie w przypadku tego urządzenia jest dodatkowo mocno kluczowe i raczej nie będziemy chcieli go wygaszać, gdyż bez niego przestaniemy widzieć za jaką literę/symbol odpowiada dany klawisz. O tym jak steruje się oświetleniem w przypadku klawiatury przeczytacie już na następnej stronie.

Podświetlenie klawiatury HyperX Alloy Core RGB to jeden z niewątpliwych plusów urządzenia. Jest wyraźne, kolory są soczyste, a i ustawień powinno wystarczyć większości użytkowników.

Poświęćmy jeszcze chwilę stronie wizualnej, ale już tej niezwiązanej z podświetleniem. Patrząc na HyperX Alloy Core RGB chciałoby się powiedzieć, że w prostocie tkwi siła. Klawiatura zamknięta jest w relatywnie symetrycznym prostokącie i króluje tu matowy plastik, który raczej trudno się brudzi. Jedyne błyszczące elementy to te u podstawy klawiatury - jest to siedem podłużnych pasków, które - trzeba przyznać - wyglądają bardzo ładnie i sprawiają, że design nie jest do bólu nudny. Podobnie bardzo dobrze prezentuje się podświetlany pasek przeciągnięty blisko górnej krawędzi klawiatury. Same kapsle rodzą wrażenie maskujących przełączniki mechaniczne z racji tego, że mają dość wysoki jak na membranówkę profil.

Co jest jeszcze warte odnotowania? Przyciski multimedialne ponad sekcją numeryczną oraz po drugiej od nich stronie: dwa klawisze zawiadujące podświetleniem (oprogramowanie nie jest tu przewidziane) oraz jeden blokujący działanie klawisza Windows, którego aktywowanie sygnalizowane jest zapaleniem się diody w prawej górnej części urządzenia. Spód cechuje się czterema dość szerokimi gumami antypoślizgowymi, dwoma masywnymi nóżkami o równie masywnym mechanizmie, ale także dwoma wypustkami blisko środka urządzenia mającymi wyeliminować uginanie się klawiatury podczas pracy. I trzeba przyznać, że działa to wzorowo.

Choć klawiatura jest przyjemna dla oczu także bez podświetlenia, to wyłączając je niekoniecznie będziemy w stanie odczytać oznaczenia kapsli.

Jak wspomniałam na początku klawiatura robi dobre pierwsze wrażenie: jest odpowiednio masywna, materiałowi daleko tu od plastiku z chińskiego bazaru, a i wszystkie elementy obudowy są konkretnie spasowane. Tak samo nie powinien rozczarować nas przewód. Ma on 180 cm długości i postanowiono uraczyć go nylonowym oplotem, który to jest może nieco zbyt sztywny, ale ostatecznie nie wpłynie na przesuwanie się samej klawiatury z racji jej wagi, która zdaje egzamin podczas żywiołowej gry.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »