Test TP-Link Deco M4 - Sieć mesh w przystępnej cenie

TP-Link Deco M4 - Wygląd zewnętrzny

Przechodząc do opisu budowy i wyglądu testowanych dziś urządzeń mesh TP-Linka nie sposób nie zauważyć, że coś tu nie gra. Wydawać by się mogło, że stosunkowo nisko wyceniony zestaw musi odstawać od tych z wyższej półki (jak np. Deco M5) przynajmniej pod względem jakości wykonania. Księgowość rządzi, kasa musi się przecież zgadzać. Paradoksalnie, niczego takiego o Deco M4 powiedzieć nie można.

Owszem, tak „ekskluzywnego” pudełka z misternie poukładanymi elementami nie dostaniemy. Pytanie tylko, czy ma to w ogóle jakieś znaczenie dla kogoś, kto oczekującego od sprzętu zwyczajnie sprawnego działania? Nie sądzę. Mimo wszystko, w opakowaniu nie panuje absolutnie żaden bałagan. Inna sprawa, że zbyt wiele tam nie znajdziemy. Oprócz dwóch stacji bazowych dostajemy płaski kabel ethernetowy kategorii 5e, zasilacze i „instrukcję” szybkiego startu. Jej lektura nie będzie długa, bowiem mówi ona tylko o fakcie, że wszystko, czego trzeba zestawowi Deco M4 do działania da się ustawić z poziomu aplikacji mobilnej ;) Najwyraźniej, producenci wyszli z założenia, że samo „fizyczne” podłączenie urządzeń nie będzie stanowiło dla nikogo żadnego problemu, skoro o tym nie wspomnieli.

Stacje bazowe są dość wysokie i charakteryzują się walcowatym kształtem, przez co w niczym nie przypominają „muszli” Deco M5 czy kostek Tendy MW6. Obudowy wykonano rzecz jasna z tworzywa sztucznego polakierowanego na matowobiało. Plastik jest dobrej jakości, twardy i nie trzeszczy. Taki minimalistyczny design powoduje, że wieżyczki w ogóle nie rzucają się w oczy, przez co spokojnie znajdziemy dla nich idealne miejsce w mieszkaniu. Ważna jest też ich spora stabilność – trzeba konkretnie szarpnąć kablem, by dało się je przewrócić. Spora w tym zasługa piankowych nóżek na spodzie urządzeń.

Czarne górne „wieczko” urządzeń kontrastuje z płaską powierzchnią boczną, gdyż składają się na niego swoiste żeberka, w których ukryto otwory wentylacyjne. Zostało to całkiem ciekawie zaprojektowane, gdyż układają się one w literę „p” widniejącą w logo TP-Linka. W samym środku tego wzoru schowano diodę sygnalizującą aktualny stan urządzenia. Z racji swojego położenia nie będzie ona przeszkadzać tym, którzy nie lubią, gdy im cokolwiek świeci, szczególnie w nocy.

Portów wejścia/wyjścia praktycznie brak. No chyba, że można do nich zaliczyć dwa gigabitowe interfejsy Ethernetowe z tyłu oraz gniazdo zasilania na spodzie każdego z urządzeń.

Kabel zasilający z kolei prowadzony jest przez dedykowany otwór, co dodatkowo sprzyja zachowaniu estetyki, choć całość można było lepiej przemyśleć. Zastanawiać może, dlaczego TP-Link nie pokusił się o przeniesienie gniazd sieciowych obok złącza zasilania – miejsca tu by starczyło z zapasem.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »