Test ASUS RT-AC51U - Router dla niewymagających użytkowników

ASUS RT-AC51U - Wygląd zewnętrzny

Tradycyjnie, charakterystykę bohatera dzisiejszego testu rozpoczniemy od oceny jakości wykonania oraz wyglądu zewnętrznego. W przypadku routerów, ale też i innych urządzeń sieciowych aspekty te mają może drugorzędne znaczenie, ale dbałość producenta o nie zdecydowanie może przyczynić się do uzyskania lepszej końcowej oceny. Mimo, że ASUS RT-AC51U to jeden z najtańszych dostępnych na runku routerów obsługujących 802.11ac, to sporym niedopatrzeniem ze strony producenta byłoby radykalne oszczędzanie na projekcie i wykonaniu obudowy. ASUS zdążył już nas przyzwyczaić, że nawet jego budżetowe konstrukcje cechuje stosunkowo wysoka dbałość o całą „otoczkę”, a nie tylko o wnętrze.

Ale może najpierw przyjrzyjmy się opakowaniu. Producent na stosunkowo niewielkim, utrzymanym w ciemnych barwach kartonie zmieścił bardzo dużo informacji o tym, co znajdziemy w środku. Trochę ciężko się w tym wszystkim połapać, ale jak się wczytamy, to okaże się, że nie znajdziemy tam natłoku czysto marketingowych określeń, ale całkiem rzeczowe dane dotyczące routera i jego funkcji.

Wewnątrz standardowo – oprócz routera dostajemy kabel sieciowy, zasilacz, pakiet standardowej makulatury w formie papierowej i elektronicznej – na płytce CD.

Sam ASUS RT-AC51U charakteryzuje się niewielkimi gabarytami, ale za to jest nieco cięższy od budżetowych konstrukcji TP-Linka. Minimalizuje to prawdopodobieństwo przypadkowego strącenia go na podłogę, a w konsekwencji – uszkodzenia, co w przypadku urządzeń wspomnianej konkurencji jest znacznie łatwiejszym zadaniem.

A wygląd? Można rzec, ASUSowa klasyka, czyli mozaika z diodami LED na „grzbiecie” routera i wąski pasek z logiem oraz oznaczeniem modelu powyżej imitujący swoją fakturą szczotkowane aluminium. Imitujący, bowiem cała obudowa wykonana została z tworzywa sztucznego, aczkolwiek dobrej jakości. Na plus należy zaliczyć brak jakichkolwiek połyskliwych elementów.

Na ściankach routera zbyt wiele się nie dzieje, dlatego przejdziemy od razu „na tyły”. Wszystkie możliwe złącza i guziki umieszczono, tradycyjnie, z tyłu urządzenia. Trafiło tam 5 portów ethernetowych (niestety jedynie w standardzie Fast Ethernet), złącze zasilania, port USB 2.0, przyciski do włączania urządzenia, jego resetu i przywracania ustawień fabrycznych. Dwie anteny zostały zamontowane na stałe.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »