PureRetro: Sega Dreamcast - smutna historia świetnej konsoli

Dreamcast – specyfikacja techniczna

Nieco inaczej spojrzymy na Dreamcasta, sięgając do wnętrza. Nie tylko nośnik optyczny – GD-ROM o faktycznej pojemności 1 GB wyróżniał produkt Segi na tle konkurencyjnych rozwiązań. Opcja wyświetlania gier na TV lub monitorze VGA, poprzez przystawkę VGA Box, umożliwiała uzyskanie obrazu o lepszej jakości niż w przypadku innych konsol (480i kontra 480p). Wyposażenie Dreamcasta, obejmujące 32-bitowy procesor Hitachi SH-4 taktowany zegarem 200 MHz (360 MIPS-ów, 1,4 GFLOPS) i GPU NEC PowerVR2 (100 MHz) to teoretycznie wystarczający zestaw, by wygenerować na ekranie 6 milionów wielokątów z teksturami i oświetleniem, w praktyce logika gry redukowała takie osiągi do około 3 milionów wielokątów. W pakiecie było jednak sporo sprzętowych efektów: cieniowanie Gorauda, mapowanie wypukłości, filtrowanie trójliniowe i anizotropowe, bufor z, przestrzenny antyaliasing, przezroczystość (OIT). Wciąż nieźle, jak na produkt projektowany w połowie lat 90.

• Procesor: Hitachi SH-4/200 MHz
• GPU: NEC PowerVR2/100 MHz
• Dźwięk Yamaha AICA (rdzeń ARM 7)/67 MHz
• Pamięć RAM: 16 MB
• Pamięć VRAM: 8 MB
• Pamięć audio: 2 MB
• Nośnik danych: GD-ROM, 1 GB
• Karty pamięci: 128 KB
• Wyjścia wideo: modulator TV, composite video, S-video, RGB, VGA
• Wymiary/masa: 190x195,8x75,5 mm/1,5 kg

W Dreamcascie umieszczono 16 MB RAM plus dodatkowe 8 MB na tekstury i 2 MB na dźwięk. Na płycie głównej konsoli znalazł się także zaawansowany układ dźwiękowy Yamaha AICA, opracowany na bazie rdzeni ARM7. Umożliwiał jednoczesne odtwarzanie do 64 próbek dźwięku przetwarzanych przez efekty środowiskowe i DSP (reverb, chorus).

Dreamcast miał też siostrę-bliźniaczkę. NAOMI (New Arcade Operation Machine Idea) – płytę główną przeznaczoną do montażu w automatach do gier Segi, zbliżoną pod względem specyfikacji technicznej do domowej konsoli Segi. Z jedną, poważną różnicą – na płycie NAOMI mogło znajdować się od 2 do 16 procesorów SH-4 i GPU PowetVR2 oraz nawet 896 MB RAM. Premierowym tytułem NAOMI był The House of Dead 2. Bezpośrednim następcą NAOMI był jeszcze mocniejszy automat Hikaru, ale to już zupełnie inna gałąź historii produktów Segi.

Niezwykłym rozwiązaniem, na które zdecydowano się podczas tworzenia kart pamięci VMU jest dobudowanie do modułów wyświetlacza oraz przycisków (d-pad, A, B, Sleep, Mode). Słusznie się domyślacie: po wyjęciu z kontrolera, VMU stawało się niezależną, mobilną konsolą, zasilaną przez dwie baterie CR2032. Na ekranie o rozdzielczości 48x32 piksele dało się rozegrać pojedynki w kilkanaście prostych gier, uzupełniających większe tytuły Dreamcastowe – łącznie powstało około 40 gier, które korzystały z miniaturowego wyświetlacza VMU. Istniała możliwość połączenia ze sobą dwóch kart VMU w celu wymiany plików i rozgrywania pojedynków dla dwóch graczy.

• Procesor: Sanyo LC8670
• Pamięć: 128 KB Flash
• Wyświetlacz: 48x32 piksele (37x26 mm), monochromatyczny
• Dźwięk: 1-kanałowy, PWM
• Przyciski: d-pad, A, B, Sleep, Select, Reset
• Zasilanie: 2x CR2032
• Wymiary/masa: 47x80x16 mm/45 g

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »