PureRetro: Historia Commodore 64, czyli 8-bitowej legendy

Commodore 64 - Specyfikacja techniczna

Debiutancki, domowy komputer Commodore’a, VIC-20, odcisnął bardzo silne piętno na swoim następcy. Wiele elementów konstrukcji obu maszyn jest wspólne: nie tylko dzielą one ten sam dialekt języka BASIC V2.0 (opracowany przez Microsoft), wykorzystują 9-pinowy port kontrolerów (opracowany przez Atari dla konsoli Atari VCS), identyczny jest również port dla magnetofonu, gry dla C64 i VIC-20 najczęściej rozpowszechniane były na kasetach magnetofonowych i odczytywane na najpopularniejszym akcesorium: Commodore 1520 C2n – kaseciaku, przezywanym też mydelniczką.

Commodore 64 - Specyfikacja techniczna

• Procesor: MOS Technology 6510/8500/0,985 MHz (PAL, odpowiednik MOS 6502)
• Układ graficzny: VIC-II (MOS Technology 6569/8565 (PAL)
• Układ dźwiękowy: SID (MOS Technology 6581/8580), 3 kanały, 6 oktaw, 4 kształty fal, filtry
• Pamięć ROM: 20 KB (8 KB KERNAL, 8 KB BASIC, 4 KB generator znaków)
• Pamięć RAM: 64 KB
• Tryb tekstowy: 40x25 znaków (8x8 pikseli)
• Tryby graficzne: 320x200 pikseli, 160x200 pikseli
• Paleta barw: 16 kolorów
• Złącza: monitorowe (composite video + audio), TV, port kartridża, port magnetofonu, port szeregowy/równoległy (User Port), szyna szeregowa IEC, 2x joystick/paddle (9-pin)

Co ważne - w konstrukcji uwzględniono otwór, umożliwiający regulację skosu głowicy. Prawdziwy posiadacz C64 miał zawsze przy sobie śrubokręt. W obu modelach komputerów zastosowano również identyczne złącze szeregowe IEC, 6-pinowa wtyczka DIN umożliwiała podłączenie stacji dyskietek, drukarek i innych urządzeń zewnętrznych. Podobnie wyglądało gniazdo monitorowe, przez które C64 i VIC-20 emitowały sygnał composite video oraz dźwięk, jednak układ sygnałów na poszczególnych pinach był już zupełnie inny (w przypadku C64 m.in. wyprowadzono osobno chrominancję i luminację, dodano również wejście audio).

C64 standardowo wyposażono w modulator telewizyjny, umieszczony na płycie głównej komputera, w VIC-20 urządzenie takie było podłączane do gniazda wideo. Zachowano też podobny układ klawiatury, choć różnił się on oznaczeniami w stosunku do VIC-20. W C64 zastosowano mechaniczną klawiaturę złożoną z 66 klawiszy - wszystkie osadzone na plastikowych trzpieniach, odbijane za pośrednictwem sprężyn. Jeden z przycisków - SHIFT LOCK, zaopatrzono w mechaniczną blokadę - pozostawał on wciśnięty, działając jako włączony klawisz SHIFT. Na klawiaturze wydzielono dwa bloki: główny, złożony z 64 klawiszy łączył zestaw znaków numerycznych, alfanumerycznych, symboli specjalnych, przełączników i parę klawiszy kursorów (dodatkowe kierunki uzyskuje się, przytrzymując SHIFT).

Po prawej stronie, w wydzielonym bloku umieszczono cztery klawisze funkcyjne. Dla klawiatury Commodore 64 charakterystyczne były oznaczenia graficzne, nadrukowane na krawędziach poszczególnych klawiszy - proste symbole graficzne, umieszczone w pamięci ROM umożliwiły łatwe tworzenie gier w trybie tekstowym, było to jednak rozwiązanie zapożyczone z VIC-a 20. W klasycznej wersji, obłego C64, nad klawiszami funkcyjnymi umieszczono diodę zasilania - w nowszych edycjach C64C przeniesiono ją na lewą stronę. Widoczny jest również charakterystyczna, karbowana przestrzeń w górnej części, która firma Commodore wykorzystała także w innych swoich konstrukcjach - m.in. C16, Amidze 500, Amidze 1200. Jedno trzeba przyznać C64 - niezależnie od modelu, większość klawiatur stosowanych w 8-bitowych komputerach jest bardzo wygodna i solidnie wykonana.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »