Creative Sound Blaster - Historia kart dźwiękowych. Kiedyś to było...

Pierwsze kroki Creative Technology na rynku

Historia firmy Creative Technology zaczęła się już w lipcu 1981 roku, kiedy to w Singapurze założyli ją Sim Wong Hoo i Ng Kai Wa - przyjaciele od czasów dzieciństwa. Creative Technology swoją historę zaczynało od wytwarzania modułów pamięci RAM dla komputerów Apple II. Jej pierwszym ważnym produktem był zaprezentowany w październiku 1984 roku Cubic 99, a więc pecet znany wtedy jako gadający komputer. Konstrukcja ta była w pełni kompatybilna z systemami operacyjnymi Apple II oraz CP/M, a to ze względu na zastosowanie dwóch procesorów. Ważną cechą tego komputera był prosty kontroler dźwięku oraz, co ważniejsze, syntezator mowy. Komputer mógł rejestrować, rozpoznawać i powtwarzać ludzki głos w dwóch językach - chińskim i angielskim. Sam pomysł może i był ciekawy, ale jakość generowanego głosu i dźwięków była ogólnie bardzo słaba, ale produkt w swojej klasie cenowej i tak był pod tym względem bezkonkurencyjny. W połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku mało kogo spośród zwykłych konsumentów interesowały unikatowe funkcje Cubic 99, tak więc produkt ten, na który Creative Technology wydało blisko pół miliona dolarów, okazał się rynkową porażką.

Założyciele firmy Creative Technology postanowili zmienić strategię i choć wciąż chcieli stawiać na rozwiązania z zakresu komputerowego dźwięku, to teraz ich celem było stworzenie samej karty dźwiękowej. Pierwsze tego typu produkty nie należały jednak jeszcze do serii Sound Blaster. Pierwszą kartą dźwiękową Creative Technology był model C/MS (Creative Music System). Model ten w ofercie firmy pojawił się w 1987 roku, a więc trzy lata po debiucie komputerów Cubic 99. Karty C/MS nie były pierwszymi masowo produkowanymi "dźwiękówkami". Ten tytuł należy do kart AdLib, wyposażonych w układy syntezy FM Yamaha YM3812 zapewniające możliwość generowania do dziewięciu głosów jednocześnie, albo sześciu melodyjnych i pięciu odgłosów uderzeń (perkusji). Pierwsze masowe brzdąkanie pecetów na dzisiejsze standardy byłoby co najwyżej śmieszne, ale w tamtych czasach karty AdLib przebijały całą konkurencję w sektorze konsumenckim. AdLib stał się pierwszym szeroko stosowanym standardem generowania dźwięku w grach mimo, że karty te tak naprawdę oprócz syntezy MIDI nie potrafiły niczego innego. Nie dało się przez nie słuchać cyfrowej muzyki.

Karty Creative C/MS pod względem jakości syntezy FM pozostawały daleko w tyle za kartami AdLib. Każdy C/MS wyposażony był w dwa układy syntezy Philips SAA1099. Pomimo niedoskonałości jakości syntezy, tego typu połączenie zainteresowało pewne grupy użytkowników, gdyż co prawda C/MS był w praktyce niejako dwunastoma PC Speakerami z jednej karty, to zaletą karty Creative była obsługa w pełni niezależnej syntezy dwóch kanałów wyjściowych, a więc dźwięku Stereo. Aby zwiększyć zasięg kart C/MS firma Creative poszukiwała pierwszego, dużego odbiorcy. W 1988 roku pierwsze karty dźwiękowe Creative Technology trafiły do amerykańskiej sieci sklepów Radio Shack. Sieć postawiła jednak warunek - produkt musi mieć bardziej nośną nazwę. Tak oto nazwa C/MS ustąpiła nowej - Game Blaster. Nawiązując do nowej nazwy, firma Creative zrezygnowała z dołączania dodatkowego oprogramowania i próbek muzycznych, zamiast których na jednej dyskietce oprócz podstawowego oprogramowania Creative dostępne były aktualizacje dla gier firmy Sierra Online, zapewniając obsługę standardu C/MS. Nabywcy kart Game Blaster otrzymywali też grę Silpheed, a więc trójwymiarową strzelankę osadzoną głównie w kosmosie. Na tym etapie jednak firma AdLib była górą i oprócz lepszej jakości dźwięku miała na koncie lepszą sprzedaż. Creative Technology jednak miało już nowy plan, tym razem na sukces.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »