Recenzja Vampyr - Wampirowi brakuje zębów, ale klimat miażdży

Vampyr się w tańcu nie pier...

Ponieważ jesteśmy tradycyjnym wampirem, żadnym tam nowoczesnym wegetatarianinem czy innym kosmitą, musimy spożywać krew pełniącą funkcję energii niezbędnej do aktywowania części zdolności specjalnych, jak również punktów doświadczenia w czystej postaci. Teoretycznie gromadzenie zasobów powinno stanowić niewielki problem, jednak twórcy postanowili wprowadzić pewne utrudnienie, swoisty haczyk będący też okropną niekonsekwencją - wyłącznie płyny ustrojowe postaci niezależnych są odpowiednio „kaloryczne”, natomiast kąsanie wrogów nie przynosi wymiernych korzyści (uzupełniamy wówczas krew-manę). Zabijanie adwersarzy, eksploracja oraz wykonywanie zadań fabularnych owocuje słabiutkim zastrzykiem EXP, zupełnie niewystarczającym do szybkiego rozwijania bohatera, co potęguje konieczność szukania niewinnych ofiar... Tutaj wracamy do opisywanego wcześniej zbierania informacji o postaciach, które uzupełnione badaniami lekarskimi oraz wywiadem środowiskowym, pozwalają zwiększyć ilość punktów doświadczenia do wyssania. Ciekawy pomysł... dżentelmenowi wypada z obiadem najpierw porozmawiać, nieprawdaż? Oczywiście, ostateczna decyzja jest wyłącznie kwestią naszej moralności, niemniej nawet jeżeli dokonując chłodnej kalkulacji wybierzemy najsłabsze ogniowo (kryminalista, szabrownik, polityk), wywoła to podobno określone konsekwencje.

Przynajmniej takie górnolotne deklaracje składali programiści, kreślący oczami wyobraźni skomplikowany przyczynowo-skutkowy system gdzie wybory mają rzeczywiste znaczenie, niemniej w praktyce najbardziej efektywną opcją pozostaje konsumpcja obywateli Londynu. Możemy wprawdzie zostać pacyfistą z obrzydzeniem karmiącym się szczurami, aczkolwiek ogólny poziom trudności wzrośnie wtedy znacznie bardziej, niż działania zgodne z wampirzą naturą. Zwyczajnie brakuje balansu między stronami, a granie cieniasem z przekrwionymi oczami potrafi szybko sfrustrować. Opowieści o dynamicznym ekosystemie włóżmy między bajeczki. Jedynym namacalnym sygnałem zachodzących zmian uczyniono stan zdrowia dzielnicy, będący wypadkową częstotliwości kontrolowanych zgonów, jak również kondycji mieszkańców. Co możemy zrobić dla poprawy sytuacji? Jesteśmy przecież lekarzem - zbieramy więc składniki oraz tworzymy specyfiki, którymi wyleczymy anemię, przeziębienie, zapalenie płuc, zmęczenie itp. Osobiście odpuściłem sobie wolontariat i załamania nie odczułem tzn. cywilizowane dzielnice nadal funkcjonowały, nawet pomimo statusu bliskiemu krytycznego, resztę podobnie jak wcześniej zdominowali przeciwnicy. A skoro nie widać różnicy szkoda się wysilać.

Hola, hola! Gdzie z tymi zębami? Wytypowany posiłek musimy jeszcze zahipnotyzować, co wymaga odpowiedniego poziomu tejże umiejętności uzależnionego od ogólnego progresu Jonathana. Innymi słowy - potężniejszy wampir może zmanipulować bardziej wartościową ofiarę - toteż więcej informacji o przekąsce, mniej schodzeń plus wyższy status społeczny, stanowią najlepszy przepis na odżywczą przekąskę. Jakiekolwiek nie byłyby wasze przekonania, warto chociażby zobaczyć moment degustacji, który zrealizowano niesłychanie klimatycznie! Kładziemy łapsko na ramieniu szczęśliwego wybrańca, idziemy do ustronnego zakamarka, ekran w międzyczasie zalewają odcienie czerwieni oraz purpury zwiastujące nadciągający koniec czyjegoś żywota, a muzyka dosłownie przyprawia o dreszcze... CHAPS! Kiedy zwłoki opadają na podłogę słyszymy jeszcze ostatnie myśli wyssanego. Dramatyzm sceny wywiera piorunujące wrażenie, zupełnie jak w horrorach należących do starej szkoły straszenia. Najedzeni możemy poszukać bezpiecznej kryjówki z wygodnym łóżkiem, gdzie rozdysponujemy punkty doświadczenia między poszczególne umiejętności. Zatwierdzenie wyborów przypieczętowujemy odpoczynkiem do kolejnego wieczora, jednocześnie uruchamiając zmiany w dystryktach miasta spowodowane naszymi decyzjami. Tym sposobem zamykamy proces o jakim rozpisywałem się wyżej.

Biegłości podzielono na aktywne oraz pasywne, oddając do dyspozycji grającego wianuszek nadnaturalnych mocy rozwijanych poprzez przelewanie zgromadzonej posoki na wybrane pozycje - typowych punktów umiejętności tutaj nie uświadczymy. Wszystkie zdolności mają kilka(naście) poziomów zaawansowana, waluty jest natomiast stosunkowo niewiele, dlatego zasobami trzeba roztropnie gospodarować. Spokojnie, spokojnie - istnieje opcja bezpłatnego zresetowania drzewek. Oprócz zwiększania pasków życia i wytrzymałości, możemy także poprawić obrażenia, absorpcję krwi podczas gryzienia, ilość niesionej amunicji czy środków medycznych. Wśród podstawowych umiejętności ofensywno-defensywnych nie zabrakło ataków dystansowych, ogłuszających, blokujących, pozwalających błyskawicznie doskoczyć do przeciwnika, zniknąć w ciemnościach albo wykonać zabójczo skuteczny atak (obarczony długim czasem odnowienia). Chociaż portfolio wampirycznych sztuczek wydaje się niewielkie, każda biegłość całkiem nieźle spełnia swoje zadanie w warunkach bojowych, a zarazem uniknięto zjawiska klęski urodzaju będącej zmorą niejednego cRPG. System awansowania jest bardzo transparentny, pozbawiony jednak zagrywek wpływających na interakcję z NPC-ami, mogących uatrakcyjnić mało finezyjne konwersacje. Całość ukierunkowano wyłącznie na walkę. 

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• następna ›
• ostatnia »